Η αξιόμαχη Μίλαν του Στέφανο Πιόλι

Η αναμέτρηση με τη Γιουβέντους αποτέλεσε και το τελευταίο καθοριστικό τεστ για να προσεγγίσουμε ορθότερα την Μίλαν του Πιόλι. Σε μια σειρά πολυάριθμων εμφανίσεων (27 στο σύνολο!), οι Μιλανέλο διατηρούσαν το αήττητο στο εγχώριο πρωτάθλημα. Όμως, η προέλαση της Γιουβέντους από το Σαν Σίρο στοιχειοθέτησε μια ολοκληρωμένη εικόνα αποτελούμενη από θετικά στοιχεία, αλλά και από αδυναμίες που απέκρυβε σθεναρά η φετινή Μίλαν.

Η σύνθεση υπό την εποπτεία του Πιόλι

Σε αυτή τη παρούσα φάση, μας δίνεται η ευκαιρία να παραθέσουμε τα ατού της ομάδας σε ζητήματα τακτικής, την επιρροή σημαντικών μονάδων στη ραχοκοκαλιά της Μίλαν, αλλά και αποφάσεις του Πιόλι που διαμόρφωσαν τη πορεία ενός άξιου έως τώρα πλάνου. Συγκεκριμένα, ο Πιόλι εστιάζει συνήθως σε σύστημα 4-2-3-1, με τον Τσαλχάνογλου ως προωθημένο χαφ να τοποθετείται πίσω από το σέντερ φορ και δίπλα του υπάρχουν τα δύο εξτρέμ της σύνθεσης. Ο ίδιος ο Πιόλι αποφασίζει εξ αρχής να ακολουθεί ένα ορθολογικό σχήμα, προοριζόμενο στο επιθετικό ποδόσφαιρο και την ανάπτυξη. Η αμυντική τετράδα παραμένει ως έχει, δίχως έξτρα σκέψη για έναν επιπλέον σέντερ μπακ, η οποία παραμένει συχνά δημοφιλή στις ατζέντες Ιταλών προπονητών. Πάντως, εδώ που τα λέμε η Serie A κυριαρχεί πλέον στα ποσοστά γκολ (μ.ο. 3.17 για στη τωρινή σεζόν ανά αγώνα), αφήνοντας πίσω κατά πολύ την φήμη για άμυνες αυθεντίες και απαραβίαστες όπως στις πρωτύτερες δεκαετίες.

Από εκεί και έπειτα, η μεσαία γραμμή αποτελείται από δύο απροσδόκητα εξαιρετικά χαφ, τους Μπενάσερ και Κεσί. Και οι δύο αναλαμβάνουν το ρόλο της αναχαίτισης ακόμη και τις καλύψεις σε θέσεις, των οποίων οι εκάστοτε παίκτες ρισκάρουν σε μεγάλο βαθμό στη δημιουργία. Για θέματα δημιουργίας στον άξονα, τον αντίστοιχο ρόλο αναλαμβάνει ο προαναφερόμενος Τσαλχάνογλου, ο οποίος απέκτησε βήμα στην ανανεωμένη Μίλαν.

Ωστόσο, το κυρίαρχο προσόν της Μίλαν του Πιόλι αποτελούν οι δύο αυτές του με έντονη συμμετοχή των ακραίων μπακ αντίστοιχα. Ειδικά ο Τέο Ερνάντεζ έχει αναλάβει τα επικίνδυνα ανεβάσματα, αλλά και την τροφοδότηση του Ιμπραΐμoβιτς. Σε εκείνη την πλευρά, υπάρχει και ο ευέλικτος Λεάο, ο οποίος κι αυτός ακολουθεί την συνεχή βελτίωση που συμβαίνει σε κάθε νεαρό μέλος των Ροσονέρι. Ένα ακόμη χαρακτηριστικό στην αγωνιστική συμπεριφορά της Μίλαν αποτελεί και η πίεση που ασκεί ανά τακτά διαστήματα ενός αγώνα. Το εξής στοιχείο παρατηρήσαμε και απέναντι στη νευρική τωρινή Γιουβέντους. Φυσικά επιλέγει αυτή την συνήθεια ο Πιόλι για λόγους κέρδους της κατοχής άμεσα από τον αντίπαλο. Να μην έχει την ευκαιρία να ξεχυθεί στην επιρρεπή κατά τα άλλα άμυνα της Μίλαν. Βέβαια, στην όλη επιθετική της φιλοσοφίας έχει τη δυνατότητα ως πλήρες σύνολο με τον Ιμπραΐμoβιτς, να βρίσκει φέτος το εύκολο γκολ που τόσο επιζητά. Σίγουρα πάντως δεν πρόκειται για ένα σύνολο παικτών με εστίαση στην άμυνα αποκλειστικά.

Η μεγάλη υπόθεση Τέο Ερνάντεζ

Όλοι λοιπόν οι φίλαθλοι που επενδύουν ώρες στη παρακολούθηση της Serie A έχουν διακρίνει την περίπτωση του αριστερού μπακ της Μίλαν, τον Τέο Ερνάντεζ. Εύκολα μάλιστα αναφέρονται περί του πιο κορυφαίου ακραίου αμυντικού στην Ευρώπη. Από πλευράς απόδοσης, οι Τέο και Ρόμπερτσον του Κλοπ πραγματοποιούν όντως αξιέπαινες εμφανίσεις που τους κατατάσσει φέτος το κοινό ψηλά στις προτιμήσεις.

Ο Τέο Ερνάντεζ διαθέτει ένα ιδιαίτερο χαρακτηριστικό και αρκετά σπάνιο σε παίκτες που αρέσκονται στην γραμμή με το ταιριαστό τους πόδι. Παρότι τα overlaps του γίνονται κυρίως στον «ασβέστη», έχει και την ικανότητα να συγκλίνει και να πηγαίνει κατά μέτωπο επίθεση από τον άξονα. Κίνηση αξιοπρόσεκτη για τον Ερνάντεζ, για έναν παίκτη που αναλαμβάνει πλέον όλο και πιο σύνθετες πρωτοβουλίες από τον αρχικό του ρόλο στην ενδεκάδα. Η όλη του επέλαση κοντά στον άξονα δημιουργεί υπεραριθμεία δημιουργώντας συνεργασίες με τον προωθημένο χαφ (Ντίαζ ή Τσαλχάνογλου) και τους επιθετικούς, εξτρέμ και στράικερ. Παράλληλα, ο Ερνάντεζ προσφέρει στήριγμα σε επίθεση τόσο στον Ιμπραΐμοβιτς εκτός περιοχής προς πλάγια, προκειμένου ο Σουηδός να παραδώσει ελεύθερο πεδίο και στους υπόλοιπους στην αντίπαλη περιοχή.

Το μοναδικό του μειονέκτημα αποτελεί η σκληράδα που φανερώνει σε ορισμένες μονομαχίες. Είναι επιρρεπής σε κάρτες και αψιμαχίες. Γενικά διαθέτει γερό σκαρί, αλλά ως αποτέλεσμα υποπίπτει σε επικίνδυνες συγκρούσεις με τους αντιπάλους. Άλλωστε και πριν εγκαταλείψει τη La Liga, ο Τέο φημιζόταν για τον αμυντικό του ζήλο που συχνά τον οδηγούσε σε τραυματισμούς άλλων παικτών. Αναμφίβολα όμως, πρόκειται για «αποκάλυψη» και φανερή ατομική πρόοδο, παρατηρώντας μάλιστα τον τότε Τέο στις ευκαιρίες που του δόθηκαν στη Ρεάλ Μαδρίτης. Με την τωρινή του ώριμη έκδοση, μπορούσε ακόμη και βασικός στην αλλοπρόσαλλη Βασίλισσα.

Παίκτες με όραμα και διάθεση για εργατικότητα

Λίγο πολύ, πήραμε μια γεύση από τους υπόλοιπους που επιζητούν την πρωτιά στη Serie A, όπως και η Μίλαν αντίστοιχα. Αποδεδειγμένα, η εικόνα των Ροσονέρι – ως δουλεμένο σύνολο – απέχει δικαίως από τις υπόλοιπες προσπάθειες των φετινών συλλόγων. Προσέξτε, δεν αναφέρουμε πως οπωσδήποτε είναι η πιο ποιοτική ομάδα αυτή του Πιόλι, αλλά σίγουρα είναι εκείνη που έχει εργαστεί σε σημαντικότερο βαθμό για να μας προξενήσει τέτοιας κλίμακας έκπληξη. Βέβαια μετά από ένα πέρασμα αμφίβολων χρόνων και αγωνιστικής αφάνειας, ήδη από το 2ο μισό της περσινής σεζόν οι Ροσονέρι απέκτησαν νεαρούς με φιλοδοξίες και θέληση να εξελιχθούν υπό την επίβλεψη μιας παλαιάς ποδοσφαιρικής δύναμης, όπως η Μίλαν. Για να επιτευχθεί λοιπόν, η ομοιογένεια, πρωτοστάτης αυτής είναι ο Ιμπραΐμοβιτς με κάποιες εναπομείναντες μονάδες από τις προηγούμενες σεζόν. Σε όλο αυτό το εγχείρημα, το πρότζεκτ προχωρά με μεθοδευμένες κινήσεις, απόκτηση νεαρών με potential περαιτέρω εξέλιξης. Σε παιδιά λοιπόν που ακόμη δεν έχουν επιβεβαιώσει το ταλέντο τους στη κοινή γνώμη και στο ποδοσφαιρικό κόσμο.

Οι μόνες ενστάσεις προκύπτουν στην ανυπαρξία ισχυρής προσωπικότητας από τα συγκεκριμένα παιδιά. Αυτή τη δεδομένη στιγμή μάχονται για να αποδείξουν την αξία τους, ενώ ακόμη δεν έχουν διαμορφώσει ένα μέταλλο πρωταθλητή ενάντια στις άλλες παραδοσιακές δυνάμεις. Λόγου χάρη, η Γιουβέντους δεν είναι σε καμία περίπτωση η τρανή του παρελθόντος. Όμως με την συχνότητα που κατακτά τρόπαια και την παρουσία πρωταθλητών, όπως ο Ρονάλντο, την καθιστούν επικίνδυνη ακόμη και στην πιο αδιάφορη εκδοχή της ως ομάδα. Αυτή η νοοτροπία νικητή εμφανίσθηκε και απέναντι στη Μίλαν του Πιόλι, η οποία προβληματίζεται και από το λιγοστό – από επιλογές – ρόστερ. Βέβαια, το συγκεκριμένο ζήτημα το αντιμετωπίζουν σχεδόν όλα τα κλαμπ, σε μια αποστροφή τους σε ακριβές επενδύσεις ενδιάμεσα της πρωτόγνωρης υγειονομικής κρίσης.

Η Serie A ενδεχομένως να μην έχει την τωρινή λάμψη της Premier League ή μια ασυναγώνιστη Μπάγερν της Bundesliga, αλλά φέτος όλοι οι «Μεγάλοι» καραδοκούν για την κορυφή. Όσο μάλιστα επικρατεί αστάθεια στη Γιουβέντους, τόσο πιο εύλογα η Μίλαν προσδοκά σε κάτι αναπάντεχο: την κατάκτηση του πρωταθλήματος. Κι αν της λείπουν εμπειρία, προσωπικότητα και επιπλέον λύσεις, έχει ένα μοναδικό στοιχείο που στους υπόλοιπους απουσιάζει έκδηλα: την εργατικότητα και την δημιουργία μιας ομάδας αγωνιστών με επιθετική φιλοσοφία αρκετά διαφοροποιημένη από τις προϋπάρχουσες στην Ιταλία.