Η αξιοποίηση του Ζοάο Φέλιξ υπό αμφισβήτηση

Στο προβλέψιμο σύστημα του Σιμεόνε, υπάρχει ένας μοναδικός παίκτης που μπορεί να προσδώσει σπάνια στοιχεία και ατομικές ενέργειες που οι υπόλοιποι όχι μόνο αγνοούν, αλλά για χάρη του πλάνου του Αργεντινού παραμένουν συγκεντρωμένοι σε μία τακτική που εδώ και καιρό πλέον δεν οδηγεί πουθενά. Ο Ζοάο Φέλιξ αποτελεί τον ποδοσφαιριστή που φανερώνει όντως διαφορετικά προσόντα, όμως κι αυτός υπομένει τις οδηγίες του Τσόλο που τον απομακρύνει από την ορθή του αξιοποίηση.

Παρατηρώντας πάλι τον ευέλικτο Πορτογάλο στο Στάμφορντ Μπριτζ, κατανοούμε πως πρόκειται για έναν παίκτη που ταιριάζει στο κάθετο παιχνίδι. Όταν δηλαδή η κατοχή επιτυγχάνεται με συρτές συνεργασίες, συνδυασμούς, ενώ ίσως θα τον ευνοούσε μία ομάδα που αποβλέπει εξ αρχής στην κυριαρχία. Όμως, στο σύστημα της Ατλέτικο μπορεί να πλαισιώνει τον Σουάρεζ ως περιφερειακός επιθετικός, αλλά για χάρη της ανάπτυξης αναγκάζεται να έρθει αρκετά ανάμεσα στα μαχητικά χαφ. Με αποτέλεσμα, να χάνει ο Φέλιξ την άμεση επαφή με την αντίπαλη εστία, καθώς συγχρόνως αναγκάζεται σε σόλο κούρσες που αποδεδειγμένα παραμένουν ημιτελής.

Χαρακτηριστική η συμβολή του Φέλιξ ήταν στο β΄ μέρος έναντι της Τσέλσι, όταν και ο ίδιος τροφοδοτήθηκε με τελικές πάσες και απείλησε με ιδιαίτερο και επικίνδυνο τρόπο τον Μεντί. Με το που προωθήθηκε αποκλειστικά στην αντίπαλη εστία, μετατράπηκε μονομιάς στον ανατρεπτικό παίκτη που όλοι θα θέλαμε να δούμε. Συγκεκριμένα, στο πρώτο ημίχρονο μετρήσαμε μόλις ένα σουτ από τον ίδιο και παραδόξως, το μοναδικό από την πιο αθόρυβη Ατλέτικο στο τομέα της δημιουργίας. Στο δεύτερο ημίχρονο, ο Φέλιξ είχε τις δύο πιο αξιόλογες ευκαιρίες των Μαδριλένων, οι οποίες κυρίως ήταν δικές του προσωπικές προσπάθειες. Συνεπώς, αφότου ενήργησε στη μικρή περιοχή, απέδειξε την αξία του σε κλειστούς χώρους, παρά αρκετά μακριά και να προσπαθεί για κλεψίματα και συγκρούσεις με τα αντίπαλα χαφ.

Ο Φέλιξ χρησιμοποιείται με βάση τις αμυντικές διαθέσεις του Σιμεόνε. Για χάρη του συντηρητικού συστήματος, οι αρετές του Πορτογάλου υποβαθμίζονται επανειλημμένα, προκειμένου να υπηρετήσει και ο ίδιος το πλάνο της πίεσης, του συνεχούς κυνηγιού των αντίπαλων μπακ ή χαφ. Να σημειώσου ακόμη, πως ο τεχνίτης Πορτογάλος δυσκολεύεται και στα φτερά, διότι κινείται προτιμότερα σε ελεύθερο ρόλο σε κοντινούς χώρους με ευχέρεια να εκτελεί τον αντίπαλο τερματοφύλακα. Ο σωματότυπός του παραπέμπει σε έναν άρτιο από πλευράς τεχνικής ποδοσφαιριστή, με σπάνιο κράτημα της μπάλας υπό πίεσης και ντρίπλα που σπανίως πλέον την εντοπίζουμε σε νέα παιδιά. Σε καμία περίπτωση επίσης, δεν τον συγκαταλέγει κανείς ως μονάδα που λειτουργεί σε κατάσταση άμυνας με προσανατολισμό στην αιφνίδια επίθεση. Όπως ήδη τονίσαμε, ο Φέλιξ αξίζει να παρευρίσκεται σε ομάδα και σύνολο παικτών που στοχεύουν στη κατοχή, το επιθετικό ποδόσφαιρο. Σε συνθέσεις που επιθυμούν να έχουν το πρώτο λόγο σε έναν αγώνα.

Αντιθέτως, ο Σιμεόνε τον τοποθετεί θεωρητικά σε ρόλο δεύτερου επιθετικού, όμως με την προϋπόθεση να μαρκάρει συχνά και να μπαίνει σε διεκδικήσεις μπάλας ακόμη κι αν αυτή έρχεται από ελεύθερο βολέ του Όμπλακ. Παράλληλα, δεν υπάρχουν μονάδες που να συνεννοούνται με τις ιδέες του Φέλιξ, καθώς και αυτοί με τη σειρά τους είναι επί το πλείστον πολεμιστές, με αυταπάρνηση και υπέρμετρο ενδιαφέρον στη καταστροφή του αντιπάλου. Σίγουρα, από πλευράς απόδοσης, ο πιτσιρικάς Πορτογάλος έχει αισθητά βελτιωθεί. Ακόμη, δεν έχει αποκτήσει κάποια στοιχειώδη διάρκεια εντός του γηπέδου που να πιστοποιεί την ολοκληρωμένη του προσωπικότητα. Φυσικά και δεν το έχει κατορθώσει, αλλά τουλάχιστον ξεχωρίζει εύκολα φέτος ανάμεσα στους κοινότυπους παίκτες του Τσόλο. Διαφέρει εξίσου και από άλλα πρωτύτερα φορ που αγωνίστηκαν στην ομάδα. Αρκετά αντίθετο το στυλ του από τον βαρύ Σουάρεζ, τον άχαρο Γκρίεζμαν, τον αδιάφορο – τελευταία – Κόστα και τον Τόρες των επιλογικών του παραστάσεων στο σύλλογο.

Όσο λοιπόν, ο Σιμεόνε θα επιμένει στο ίδιο και απαράλλαχτο ποδόσφαιρο που αντιπροσωπεύει, παίκτες στο στυλ του Φέλιξ θα χαραμίζονται μερικώς για την επιτέλεση άλλων άσχετων καθηκόντων – σε σύγκριση με τα προσόντα τους -, χωρίς οι ίδιοι να εξελίσσονται βάσει των δικών τους στοιχείων. Φέτος, ο Πορτογάλος μετράει μόλις 10 γκολ και 5 ασίστ έως τώρα σε όλες τις διοργανώσεις. Αφήνοντας να υποθέσει κανείς, πόσο καλύτερα θα τα πήγαινε σε μία ομάδα με πολύπλευρη ανάπτυξη, αποτελούμενη από ποιοτικούς παίκτες εφάμιλλης αξίας με του μικρού αντίστοιχα.