Η χαμένη ευκαιρία του Χιμένεθ που έπαιξε για το Χ και έχασε πανηγυρικά
Την ώρα που ξεκινάω να γράφω το παιχνίδι είναι στο 78ο λεπτό με το σκορ στο 2-1, αλλά ειλικρινά δεν νομίζω πως έχω να δω κάτι διαφορετικό που θα με εκπλήξει στα δώδεκα λεπτά που απομένουν συν τις καθυστερήσεις.
Η ΑΕΚ του Μανόλο Χιμένεθ μπήκε στο γήπεδο έτσι όπως έπρεπε για να κρύψει τις αδυναμίες της και να αναδείξει αυτές του αντιπάλου της. Αντίθετα ο Ολυμπιακός δεν άλλαξε τίποτα από τα κακώς κείμενα που φάνηκαν στους δύο προηγούμενους αγώνες με ΠΑΟΚ και Ντιναμό Κιέβου. Η φυσική εξέλιξη ήταν η ΑΕΚ να πιέση την αργή, προβληματική και δυσλειτουργική άμυνα του Ολυμπιακού και να μπει πολύ νωρίς μπροστά στο σκορ.
Ότι είδαμε από το 3ο λεπτό που προηγήθηκε η ΑΕΚ μέχρι και το ημίχρονο ήταν κατά παραγγελία του Χιμένεθ. Το μόνο που θα άλλαζε είναι να ήταν λίγο πιο προσεκτικοί οι παίκτες του και να διευρύνουν το σκορ του παιχνιδιού. Σπατάλησαν ουκ ολίγες ευκαιρίες οι παίκτες της Ένωσης που σε αυτό το επίπεδο και σε ντέρμπι δεν συγχωρούνται, αργά ή γρήγορα θα το πληρώσεις.
Ξεκινώντας το δεύτερο ημίχρονο, περίμενα να δω μέσα τον Κρίστισιτς, αφού ο Άλεφ είχε σκάσει τους αντίπαλους χαφ και η ΑΕΚ για να διαχειριστεί το υπέρ της 0-1 θα έπρεπε να κρατήσει τη μπάλα και να βγει κάθετα στην αντεπίθεση.
Αυτό δεν έγινε και είναι το πρώτο φάουλ του Μανόλο. Δεν διάβασε ότι ο Ολυμπιακός θα μπει με πάθος στο δεύτερο ημίχρονο, πιέζοντας τη μεσαία γραμμή της Ένωσης και σαν να μην έφτανε αυτό, βλέπει την ομάδα του να πετάει στα σκουπίδια μία καθοριστική ευκαιρία για το 0-2. Εκεί είναι το σημείο μηδέν που πρέπει να καταλάβει και να αλλάξει πράγματα. Ούτε σε αυτό το σημείο άλλαξε κάτι και πολύ σύντομα το πλήρωσε.
Με το ματς στο 1-1 λοιπόν και με τον Κλωναρίδη εμφανώς κουρασμένο από τις κούρσες, αλλά περισσότερο χωρίς καθαρό μυαλό να τελειώσει σωστά τις φάσεις και έναν εκ των Σιμόες καιΆλεφ από την άλλη να γίνονται δέκτες πίεσης από τα χαφ του Ολυμπιακού, εικάζομαι ότι οι δύο πρώτες αλλαγές θα αφορούν αυτές τις θέσεις.
Με πολύ σκεπτικισμό αντικρίζω τον Μπακασέτα να προορίζεται ως αντικαταστάτης του Κλωναρίδη ως δεξί χαφ. Εδώ ας πούμε κάτι για να μην κουραζόμαστε. ΔΕΝ υπάρχει ΔΕΞΙ ΧΑΦ Μπακασέτας. Ο Τάσος είναι ένας παίκτης του άξονα, μεταξύ του κεντρικού χαφ σε μεσαία γραμμή με τρία χαφ και δεκαριού. Ξεπουλάει νωρίς ένα όπλο, την ταχύτατη δεξιά της πλευρά μη βάζοντας στη θέση του Κλωναρίδη, έναν εκ τον Αλμπάνη (που βρίσκεται σε φόρμα καιστο ποδόσφαιρο μετράει πολύ) και Μπογέ που έχουν τα τεχνικά χαρακτηριστικά και την ταχύτητα να δημιουργήσουν τεράστια προβλήματα στον Τσιμίκα.
Το ματς προχωράει και χειροτερεύει. Τα χαφ της ΑΕΚ τελούν σε πανικό και έρχεται η επιλογή από τον πάγκο που με κάνει να θέλω να σταματήσω να βλέπω τον αγώνα. Ο ανέτοιμος Γαλανόπουλος που είναι δύο μήνες τραυματίας να μπει σε ένα τέτοιο παιχνίδι για να κρατήσει μπάλα; Όχι ο Κρίστισιτς που ήρθε για βασικός και σε τρεις συμμετοχές ήδη πρόλαβε να μας δείξει την ποιότητά του;
Μοιραίο το 2-1 και τούμπα το ματς.
Μόλις έληξε ο αγώνας με το εκπληκτικό 4-1 υπέρ αυτού του προβληματικού Ολυμπιακού που η ΑΕΚ είχε την ευκαιρία να τον διαλύσει εις τα εξ ων συνετέθει. Ξεκάθαρο το συμπέρασμα για μένα. Ο Χιμένεθ έπαιξε για την ισοπαλία, βρέθηκε μπροστά στο σκορ και έχασε τα αυγά και τα πασχάλια. Πρέπει να έγιναν αλυσιδωτές αντιδράσεις στο μυαλό του στο ημίχρονο.
Δεν είναι δυνατόν να θέλεις να κερδίσεις τον αγώνα και με το παιχνίδι στο 1-1 να βάζεις τον Γαλανόπουλο μετά από δύο μήνες απραξίας και να αφήνεις τον Κρίστισιτς στον πάγκο. Δεν γίνεται να έχεις τρεις γρήγορους, τεχνίτες παίκτες στην 18αδα και να χρησιμοποιείς τον ένα ουσιαστικά μιας και όταν επιλέχθηκε να μπει ο Αλμπάνης είχαν όλα τελείωσει. Δεν γίνεται να μην πιέσης αυτήν την άμυνα που κινούταν μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας.
Τελευταίος στόχος της χρονιάς είναι το κύπελλο και περισσότερο από την κούπα είναι να δούμε με ποιον τρόπο θα αντιμετωπίσει η ΑΕΚ τα ντέρμπι που θα ακολουθήσουν για να βγάλουμε τα συμπεράσματά μας, για να συνειδητοποιήσουμε αν μαθαίνουμε από τα λάθη μας.
Νούσης Ευάγγελος
