Η δικαίωση για την αγωνιστική άνοδο της Μπαρτσελόνα

Η ασταθής Μπαρτσελόνα του πρώτου γύρου πιθανόν θα αποτύγχανε να επικρατήσει της Αθλέτικ Μπιλμπάο. Όμως, η τωρινή εκδοχή των Μπλαουγκράνα θυμίζει πάλι ένα σύνολο με βλέψεις και προοπτικές, το οποίο επιβεβαιώνει την επιστροφή του σε θετικές διαδοχικές εμφανίσεις. Μπορεί να μην είναι ακόμη σε θέση να κάμψει τα εμπόδια κορυφαίων κλαμπ, αλλά με την αγωνιστική της φόρα προσδοκά στην επάνοδο. Και η κατάκτηση του Κυπέλλου με απόδοση καλού ποδοσφαίρου, αποτελεί την βάση για μία νέα αρχή.

Ο Κούμαν και σε αυτό το παιχνίδι προτίμησε τη σύνθεση που του φέρνει τόσο την ομαλή ανάπτυξη στην ομάδα, όσο και το τελικό αποτέλεσμα. Το 3-5-2 έχει εγκατασταθεί σε μεγάλο βαθμό στη σκέψη του Ολλανδού, το οποίο πλάνο υιοθετείται ακολούθως από όλους τους παίκτες. Από τον εμπειρότερο που συνήθιζε άλλου είδους συστήματα (το επιθετικογενές 4-3-3), μέχρι τον νεαρότερο του ρόστερ που τώρα γεύεται τον μαραθώνιο του πρωταθλητισμού και την ετοιμότητα σε κάθε λογής πρόκληση στο γήπεδο. Το στοιχείο όμως, που έκρινε κατά πολύ την έκβαση του αγώνα ήταν η υψηλή και συνεχή ένταση, η οποία οδήγησε την Μπάρτσα σε επιβολή κυριαρχίας στους Βάσκους.

Η Μπιλμπάο περιορίστηκε εξ αρχής στα αμυντικά της καθήκοντα. Δεν ήταν βέβαια, μόνο η συνειδητή επιλογή της άμυνας από πλευράς Μαρθελίνιο, αλλά η συνολική παθητική οπισθοχώρηση των Βάσκων, δίχως κάποια ιδέα στο δημιουργικό κομμάτι. Ως αποτέλεσμα, τα κορμιά της Μπιλμπάο κατέκλυσαν τη μικρή περιοχή, επιδόθηκαν σε διωξίματα της μπάλας, σε απόκρουση οποιασδήποτε σέντρας ή πάσας στην εστία τους. Μόνο που σε έναν τελικό τροπαίου, χρειάζεται να επιστρατευθούν κι άλλες σημαντικές αρετές του αθλήματος. Και σε αυτές, οι τωρινοί Βάσκοι δεν ανταποκρίνονται, όντας μακριά από τις άλλοτε ανταγωνιστικές ομάδες του πρόσφατου παρελθόντος.

Ο Ντε Γιονγκ και η θέση που του ταιριάζει

Ο αγώνας περιείχε μεν εκλάμψεις ποιότητας του Μέσι, απανωτές κούρσες του Άλμπα, αλλά και έναν παίκτη που αποδείχθηκε ο πιο κομβικός (MVP) στην εξέλιξη του αγώνα. Ο λόγος για τον Ντε Γιονγκ, ο οποίος επέστρεψε σε μία άλλη δοκιμασμένη θέση (πέραν του λίμπερο), αυτή του «οχταριού». Μάλιστα, έχει γίνει αρκετή συζήτηση ανάμεσα σε ανθρώπους του χώρου σχετικά με την χρησιμοποίηση του Ολλανδού. Παρότι ως αμυντικός διέπρεψε το τελευταίο διάστημα, στους μήνες ανάμεσα σε Νοέμβρη και Ιανουάριο είχε μετατοπιστεί στη θέση «8». Από εκείνο το χώρο κίνησης, ο Ντε Γιονγκ ολοκλήρωσε τις πιο παραγωγικές του εμφανίσεις. Συγκεκριμένα, συμπεριλαμβανομένου το τέρμα του στο Τελικό Copa Del Rey, ο Ολλανδός έφθασε τα 7 γκολ (!) και μετρά κιόλας 8 ασίστ. Νούμερα που πραγματοποίησε ο ίδιος ως χαφ με αρχικό ρόλο τη προώθηση της μπάλας. Έχοντας βέβαια, προτέρημα τα απανωτά του τρεξίματα, τις ατελείωτες αντοχές του και την ικανότητα να απειλεί μέσα στην αντίπαλη περιοχή. Αφήνει λοιπόν, σε δεύτερο ρόλο τα ανασταλτικά καθήκοντα, μία αποστολή που περνά υπό την επίβλεψη του Πέδρι και του Μπούσκετς.

Πικέ μόνο ως… λίμπερο

Αφού λοιπόν, αναλύσαμε την αξιοποίηση του Ντε Γιονγκ, πλέον το σύστημα μας προσφέρει συμπέρασμα για τον ιδανικό ρόλο του Πικέ. Ειδικά σε περίπτωση που παραμείνει ενεργό μέλος της ομάδας και του χρόνου, η τοποθέτηση του ως λίμπερο ταιριάζει τόσο για την εμπειρία του, όσο και για την κατάσταση των αθλητικών προσόντων του. Αυτή τη δεδομένη στιγμή ο Πικέ δεν είναι σε θέση να δρα σε τετράδα με την άνεση του παρελθόντος. Η έντονη αργοπορία του – λόγω και ηλικίας – τον εκθέτει σε παράταξη τετράδας άμυνας, πόσο μάλλον που ο Λενγκλέ δίπλα του παραπέμπει σε πανομοιότυπο τύπο σώματος. Εάν ο Κούμαν επιμείνει και τη νέα χρονιά στο σύστημα 3-5-2, ίσως ο Πικέ βρει έναν ρόλο που θα προσδώσει τη σίγουρη πάσα, την ηρεμία στην αρχή της κατοχής που ομολογουμένως, οι πιτσιρικάδες μπακ του ρόστερ ακόμη δυσκολεύονται στην αντίστοιχη αρμοδιότητα.

Η κατάκτηση του Copa Del Rey μπορεί να μην επισφραγίζει κάποιο μεγαλειώδες κατόρθωμα, αλλά μέσα από αυτό τον τίτλο οι Μπλαουγκράνα ανταμείβονται για το καλό και παραγωγικό τους ποδόσφαιρο εδώ και καιρό. Σίγουρα, η ομάδα αναζητά την ολική βελτίωση για να επανέλθει ισχυρή ανάμεσα στα μεγαθήρια της Ευρώπης, πράγμα που αποδείχθηκε λόγω των αποτυχιών στα μεγάλα παιχνίδια του Τσάμπιονς Λιγκ και σε αυτά με την αιώνια αντίπαλο Ρεάλ. Το σύνολο απαρτίζεται από εξελίξιμους παίκτες που κοιτούν μπροστά τους για την καταξίωση. Ακόμη διαμορφώνουν χαρακτήρα, οριοθετούν το χώρο τους στο γήπεδο, και δοκιμάζουν τις ικανότητές τους στο ανώτατο επίπεδο.

Το μέγιστο ερώτημα που θα απασχολεί την Μπαρτσελόνα της επόμενης μέρας, είναι η επιλογή συστήματος ενόψει νέας χρονιάς. Το αν δηλαδή ο Κούμαν εμπιστευθεί την ιδέα των τριών αμυντικών, ή αν θα γυρίσει σε μία πιο γνώριμη τακτική, η οποία εξαρτάται από τις πραγματικές αντοχές των έμπειρων παικτών, αλλά και την πιθανή ενίσχυση του καλοκαιριού.

ΥΓ. «Τσολοσιμεόνικη» ομάδα η Μπιλμπάο. Φτάνει πια με αυτή την αντιμετώπιση του ποδοσφαίρου…