Η έμπνευση του Ζίβκοβιτς τιμώρησε την αναστατωμένη άμυνα

Μία όμορφη ενέργεια αρκούσε για να φέρει ανατροπή στην εικόνα ολόκληρου του Τελικού Κυπέλλου. Ο ΠΑΟΚ εξασφάλισε ένα ακόμη τρόπαιο, αποδεικνύοντας πως από πλευράς δυναμικής είναι ο μόνος πλέον που αντιστέκεται στον Ολυμπιακό. Ο Δικέφαλος διέθετε την θέληση, το πνεύμα του μαχητή, και ακόμη κι αν ταλαιπωρήθηκε από τον αντίπαλο στην επανάληψη, του εξέθεσε το αδύναμο σημείο, την τριάδα άμυνας των Ερυθρολεύκων.

Η (νέα) απώλεια του Παπασταθόπουλου στοίχισε στη διάταξη

Το είχαμε επισημάνει έντονα, πως ο Μαρτίνς και το τεχνικό επιτελείο στηρίζεται υπερβολικά στην βασική παρουσία του Παπασταθόπουλου. Ο Έλληνας αμυντικός με μακροχρόνια απουσία από τα γήπεδα όσο ήταν κάτοικος Λονδίνου, σε κάθε αγώνα υψηλού τέμπο υποφέρει με ύπουλους τραυματισμούς που τον οδηγούν σε αναγκαστική αλλαγή. Έτσι λοιπόν, έγινε πάλι σε μία ανύποπτη φάση με αντίπαλο τον Ουάρντα, στην οποία ο Σωκράτης αποχώρησε και άλλαξε άρδην την διάταξη τόσο της πεντάδας, όσο και της συμπεριφοράς της σε μαρκαρίσματα αντιπάλων.

Αρχικά, ο ίδιος ο Παπασταθόπουλος επιτηρούσε επί το πλείστον τον Σβιντέρσκι στον αγωνιστικό χώρο, καλύπτοντας τη κεντρική θέση ως σέντερ μπακ έχοντας δεξιά τον Σεμέδο και τον Εμβιλά αντίστοιχα αριστερά. Με το σχέδιο άμυνας να ολοκληρώνεται με τον διττό ρόλο των Ανδρούτσου και Χολέμπας. Όμως, το νέο σφίξιμο στο δικέφαλο του Παπασταθόπουλου ανάγκασε τον Μαρτίνς να καλέσει τον Ρέαμπτσιουκ. Εκεί λοιπόν, έγινε το ανακάτωμα σε πρόσωπα, καθώς επήλθε η αναστάτωση στον Ολυμπιακό όσον αφορά το αμυντικό σκέλος.

Ο Εμβιλά ήρθε στη θέση του δεξιού αρχικά Σεμέδο, με τον δεύτερο να αναλαμβάνει τον άλλοτε ρόλο του αποχωρήσαντα Παπασταθόπουλου. Στην τρίτη θέση των μπακ αριστερά, τοποθετήθηκε ο Χολέμπας παραχωρώντας το άκρο στον Μολδαβό. Με το που ανέλαβε ο Εμβιλά ένα διαφορετικό χώρο από πλευράς επίβλεψης, οι δυσκολίες προέκυψαν λόγω των έντονα κινητικών παικτών του ΠΑΟΚ. Ο Ουάρντα είχε στο πρώτο μέρος την πιο έντονη προσωπικότητα σε σύγκριση με τους υπόλοιπους συμπαίκτες του. Και συγχρόνως με την στήριξη του θετικού Μπάμπα, ο Αιγύπτιος ταλαιπώρησε με κάθετες ενέργειες τον πολύπειρο Γάλλο του Ολυμπιακού, από τον οποίο προήλθε και το πέναλτι. Αυτή η έντονη προσμονή του Μαρτίνς στο να είναι υπολογίσιμος για τα πλάνα του ο Παπασταθόπουλος, τον έφερε αντιμέτωπο με το ίδιο σκηνικό. Αναγκαστική αλλαγή, ανάθεση νέων ρόλων στα μπακ και έλλειψη μίας αρχικής θεωρητικά οργάνωσης. Λαμβάνοντας υπόψιν κιόλας, πως ούτως ή άλλως οι δύο από τους τρεις κεντρικούς αμυντικούς των Ερυθρολεύκων παίζουν κατ’ ανάγκην στόπερ το τελευταίο διάστημα.

Κατάργηση των εξτρέμ από τον Γκαρσία, ενίσχυση κέντρου – άξονα

Ο Γκαρσία από τη στιγμή που ανέλαβε τον ΠΑΟΚ έως το τέλος της κανονικής διάρκειας του πρωταθλήματος, σπανίως τον επευφημούσαμε για κάποια στοιχειώδη θετική ενέργεια. Αντιθέτως, ο Δικέφαλος εμφανιζόταν όλο και πιο απογοητευτικός από πλευράς απόδοσης, χημείας και ανταγωνισμού. Το εύθραυστο σύστημα που ακολουθούσε, σε συνάρτηση με την επιρρεπή άμυνα και τους ασταθείς τερματοφύλακες, χρειαζόταν άμεσες διορθώσεις.

Η επιλογή λοιπόν, ενός πανομοιότυπου συστήματος όπως του Μαρτίνς το 3-4-3, θωράκισε σοβαρά τον ανασταλτικό του τομέα και τον οδήγησε στη καλυτέρευση αποτελεσμάτων έως στο τέλος των play off. Με την ίδια συνταγή, ο Γκαρσία πορεύθηκε σε κάθε μονομαχία με τον Ολυμπιακό, όπως συνέβη και στον Τελικό του Κυπέλλου. Ωστόσο, παρατηρώντας μία διαφορά: αφού ο Ουάρντα παρέδωσε πνεύμα από ανάσες και καθαρό μυαλό, τότε ο Πάμπλο κατάργησε τα εξτρέμ και εγκατέλειψε εξίσου την ιδέα εισόδου του Τζόλη στο δεύτερο ημίχρονο. Από την άλλη, ο Ουρουγουανός αποφάσισε να τοποθετήσει τον επικίνδυνο Ζίβκοβιτς στον άξονα, ακριβώς πίσω από τον μοναδικό φουνταριστό Κρμέντσικ. Παράλληλα, ενίσχυσε τη μεσαία του γραμμή με την είσοδο του Τσιγγάρα συμπεριλαμβανομένου και τα δύο ήδη υπάρχοντα χαφ στο σύστημα. Επένδυσε επομένως, στην τελική κάθετη πάσα του Ζίβκοβιτς, με το να εκθέσει ανεπανόρθωτα τους ασταθείς αμυντικούς του Ολυμπιακού καθ’ όλη τη διάρκεια της αναμέτρησης.

Ο πολύτιμος Σέρβος το κατόρθωσε με τον πιο όμορφο τρόπο: το στιγμιαίο τακουνάκι που παρέλυσε τόσο τον νου των Ερυθρόλευκων αμυντικών, όσο και τα ίδια τους πόδια. Μονομιάς έφερε τον Κρμέντσικ σε θέση – ξανά- βολής, έπειτα από μία ακόμη αποτυχημένη απόπειρα του δεύτερου. Αυτή την φορά με την έμπνευση του Ζίβκοβιτς, νίκησε τελικά τον Σα. Βέβαια, αυτές οι παρόμοιες διαδοχικές φάσεις του επιθετικού του ΠΑΟΚ δεν αφύπνισαν τον Μαρτίνς για το επερχόμενο κακό. Όχι ότι θα μπορούσε εύκολα να αποφευχθεί, αλλά ίσως ένα ατομικό μαρκάρισμα στον αντίπαλο στράικερ να ήταν μία προτιμητέα λύση. Όμως σε γενικό πλαίσιο, η άμυνα του Ολυμπιακού εδώ και καιρό εμφανίζει σκαμπανεβάσματα με τη συνεχόμενη εναλλαγή προσώπων και απωλειών. Τα ίδια κενά άλλωστε παρουσίασε στη Λεωφόρο, όσο και στα Γιάννενα στο πρώτο ματς, γι΄ αυτό εύλογα το πλήρωσε στο πιο κρίσιμο παιχνίδι που του απέμεινε στο πρόγραμμα.

Επιπλέον, ο Γκαρσία απέσυρε τον Ζίβκοβιτς από το φτερό, φέρνοντας τον σε έναν άμεσο και πιο ταιριαστό χώρο για τον ίδιο. Εδικά σε κλειστούς χώρους, ο Σέρβος διαθέτει την αντίληψη, την ήρεμη σκέψη στο που θα δοθεί η μπάλα είτε για τελική πάσα είτε για ευκαιρία στην εστία. Σε αντίθεση με την ορθή απόφαση του Πάμπλο, ο Μαρτίνς δεν αξιοποίησε στο έπακρο την συμμετοχή του Φορτούνη στην επανάληψη. Ναι μεν ο Φορτούνης συνέβαλε στην ανάπτυξη και την επιχείρηση δημιουργίας φάσεων, αλλά ουδέποτε δεν ενήργησε από τον άξονα, όπως ο Ζίβκοβιτς στην αντίπερα όχθη. Ο Έλληνας δεν κινήθηκε σε αντίστοιχους χώρους, για να αναστατώσει τους αμυντικούς του ΠΑΟΚ. Αποδεδειγμένα και οι τελευταίοι δεν ενέπνεαν εμπιστοσύνη τόσο σε διωξίματα ή κάλυψη των χώρων τους. Οπότε, ο Φορτούνης αναλώθηκε κυρίως στα άκρα, δίχως να του δίνεται η ευκαιρία στο δικό του πεδίο δράσης.

Συνεπώς, ο ΠΑΟΚ έκλεισε μία χρονιά που προοριζόταν ως παντελώς αποτυχημένη. Η κατάκτηση του Κυπέλλου ανυψώνει το ηθικό και ξεκαθαρίζει την εικόνα για ένα μελλοντικό αισιόδοξο πλάνο. Από την άλλη, ο Ολυμπιακός χρειάζεται να κοιτάξει κατάματα κάποιες αδυναμίες του. Διότι μερικές μονάδες του μπορεί μεν να διαχειρίζονται εύκολα τις υποχρεώσεις μίας αδιάφορης Super League, αλλά η προοπτική του Champions League απαιτεί μέλη με διαφορετικό ταλέντο και επίπεδο. Ειδικά από τη στιγμή που πιθανόν υπάρξουν αποχωρήσεις σημαντικών πρωταγωνιστών από το έμψυχο δυναμικό του.