Η έντονη εξάρτηση του Ολυμπιακού από τον Ελ Αραμπί Sons Of Football
Ο Μαροκινός αποτελεί το βαρόμετρο του Ολυμπιακού. Ο παίκτης λοιπόν, που θα μετουσιώσει τις ευκαιρίες σε γκολ και θα πλαισιώσει τους υπόλοιπους στη δημιουργία. Οι Ερυθρόλευκοι εναντίον του Ατρόμητου είχαν διάθεση, ένταση έπειτα από μακρύ διάστημα, και φυσικά έναν στράικερ που διευκολύνει ολόκληρο το έργο του επί χόρτου.
Αρχικά, ας μην ξεγελά το ευρύ σκορ (4-0). Ο μέτριος κατά τ’ άλλα Ατρόμητος έμεινε νωρίς με δέκα παίκτες στον αγωνιστικό χώρο, οπότε η πίεση των γηπεδούχων ήταν αδύνατον να καμφεί. Πόσο μάλλον με την είσοδο του ανεβασμένου Ελ Αραμπί και την έφεσή του στο σκοράρισμα. Ο Μαρτίνς επιτέλους παρέδωσε τον γνώριμο ρόλο στο Φορτούνη, καθώς με αυτή την επιλογή απέβλεπε σε ευέλικτη επιθετική ανάπτυξη τόσο από τον άξονα, όσο κι από τις δύο πλευρές. Μάλιστα ο Φορτούνης ήταν εξαιρετικός με αρκετές σόλο προσπάθειες στα πόδια του, ενώ αποτέλεσε άξιο στήριγμα σε όλους γύρω από την περιοχή. Ο Ολυμπιακός με την είσοδο του Έλληνα χαφ περιόρισε την ακινησία στη μεσαία γραμμή και απέκτησε άμεση μεταβίβαση και γρήγορη σκέψη στις αποφάσεις.
Από εκεί και έπειτα, όλο το ερυθρόλευκο σύνολο έδειξε να επανέρχεται σε γνώριμες τριγωνικές συνεργασίες, ενώ παρουσιάστηκε πιο νευρώδες και έτοιμο από πλευράς φυσικής κατάστασης. Έδιωξε από πάνω του αυτή την έντονα προβληματική εικόνα το προηγούμενο διάστημα. Συγκεκριμένα, όλοι τους απέφυγαν την κατάχρηση της μπάλας και στόχευαν στην γρήγορη εναλλαγή της. Βέβαια, η κόκκινη κάρτα διευκόλυνε κατά πολύ την αποστολή του Ολυμπιακού. Χωρίς το βλακώδες τάκλιν του Μάτιτς, αλλά και την είσοδο του Ελ Αραμπί, θα δυσκολευόταν το σύνολο του Μάρτινς να διασπάσει το αξιόμαχο δίδυμο των Γούτα – Ρισβάνη. Ειδικά αν συλλογιστεί κανείς πως οι γηπεδούχοι εστίαζαν σε αλόγιστες και ανούσιες σέντρες.
Στο β’ ημίχρονο όμως, η λύση προήλθε από τον άξονα με την προσπάθεια του Φορτούνη και την πάσα – κλειδί του Καμαρά. Αποδεκτής ο «μπαρουτοκαπνισμένος» Ελ Αραμπί, ο οποίος αργότερα παρέδωσε την τέλεια παράσταση. Μία γεμάτη εμφάνιση του Μαροκινού με χατ τρικ και το 2ο γκολ να έχει την υπογραφή του στυλ του. Εκπληκτική απαλλαγή με προσποίηση και άψογο τελείωμα με το αριστερό δίχως να αφήνει περιθώρια αντίδρασης.
Το αξιοσημείωτο σε αυτό τον παίκτη, αποτελεί η συμμετοχή του με κάθε τρόπο στα γκολ της ομάδας. Είναι αυτός που θα δημιουργήσει, όπως το υποδειγματικό στρώσιμο του Εμβιλά πριν τον Χασάν. Είναι και εκείνος όμως, που θα δείξει στους υπόλοιπους πως πράττεις αποτελεσματικά σε κάθε ευκαιρία. Από την άλλη, η ανησυχητική πλευρά στη περίπτωση του Ελ Αραμπί είναι η έντονη εξάρτηση της ομάδας από τον ίδιο. Δεινοπαθεί δηλαδή να βρει ουσία από τα πόδια των υπολοίπων. Μπορεί μεν να τα πηγαίνουν περίφημα μέχρι την αντίπαλη εστία, όμως σε εκείνο το σημείο χρειάζονται πάντα τον γκολτζή τους. Κι ο μοναδικός ακούει στο όνομα του Ελ Αραμπί, ο οποίος έχει μόλις 7 τελικές στα συνολικά στατιστικά του και 5 γκολ αντίστοιχα!
Το ρόστερ δεν έχει την πολυτέλεια να διαθέτει παίκτη εφάμιλλης ποιότητας όπως του Μαροκινού. Ο Χασάν έχει αποδειχθεί προ πολλού μια εφεδρική λύση, καθώς δεν μας αφήνει σιγουριά για την συνέχεια τόσο σε Ελλάδα, αλλά και Τσάμπιονς Λιγκ. Υπάρχει όμως, και η πολύτιμη μονάδα ο Σουντανί. Χωρίς βέβαια να γνωρίζουμε εάν είναι σε θέση να προσφέρει. Αποδεδειγμένα το «βλέπει» το γκολ, ενώ είναι εξίσου τεχνικά προικισμένος.
Σε γενικές γραμμές, Ο Ολυμπιακός φανέρωσε ένα θετικό πρόσωπο μεσοεπιθετικά. Δημιούργησε ευκαιρίες, ενώ άξιο σχολιασμού ήταν και η παρουσία πολλών προσώπων σε κάθε υποψία φάσης. Το μεγάλο ερώτημα λοιπόν είναι το εξής: ο τωρινός Ολυμπιακός με τα σκαμπανεβάσματα του ανά ημίχρονο αρκεί για τη νίκη απέναντι στη Μαρσέιγ στο Τσάμπιονς Λιγκ; Μένει να τον παρακολουθήσουμε υπό αυτές τις συνθήκες για ορθότερο συμπέρασμα.
ΥΓ. Ας μη βιαζόμαστε με τον Εμβιλά. Χθες παρουσίασε βελτίωση στις μεταβιβάσεις του. Περισσότερη σιγουριά και κάθετες προς τις δύο προωθημένες γραμμές, καθώς κινείται κυρίως ανάμεσα στα δύο στόπερ. Οι απατήσεις της Ευρώπης το κρίσιμο τεστ για τον οποιοδήποτε…
ΥΓ. Μασούρας εξτρέμ δεν υφίσταται. Πάντως γιατί να μη δοκιμαστεί σε ρόλο (περιφερειακού) επιθετικού… Δεν έχει τρομερά τελειώματα, αλλά είναι μέσα στις φάσεις και βρίσκει συχνά δίχτυα. Ο Φουστέρ λειτουργούσε εξίσου με παρόμοιο τρόπο…
