Η «επανάσταση» του Φερνάντο Σάντος

Οι υψηλοί στόχοι για να επιτευχθούν πρέπει να συνοδεύονται από αποφάσεις που θα διαχωρίζουν τη λογική από το συναίσθημα. Παρότι ο Φερνάντο Σάντος προτιμούσε τα ίδια πρόσωπα μέχρι και τους ομίλους του Μουντιάλ, συνειδητοποίησε ότι για το συλλογικό καλό χρειάζεται να επιστρατευθούν οι πρωταγωνιστές του παρόντος.

Μέχρι και την ανακοίνωση της ενδεκάδας της Πορτογαλίας, υπήρξαν φήμες πως ο Ρονάλντο δεν θα ξεκινούσε βασικός εναντίον της Ελβετίας. Η παρουσία του Πορτογάλου στο βασικό σχήμα ουδέποτε αμφισβητήθηκε από τους ιθύνοντες της Εθνικής. Όμως το φίλαθλο κοινό είχε ήδη διακρίνει ότι η απόδοση του Ρονάλντο σταδιακά ξεθώριαζε, οπότε προέκυπτε το ερώτημα αν θα είναι βάρος ή όχι στα επιτεύγματα του συνόλου.

Τελικά ο Σάντος δεν χρησιμοποίησε το Ρονάλντο, υπακούοντας στη κρυφή του μέχρι χθες λογική, ότι το πλήρωμα του χρόνου δεν κάνει εξαιρέσεις ακόμη και για τους κορυφαίους. Θα μπορούσε κάλλιστα να προτιμήσει το Ρονάλντο, αφήνοντας σε μια πιθανή μέτρια εμφάνιση να επωμιστεί ο ίδιος ολόκληρο το βάρος της κριτικής. Παράλληλα, διακυβεύεται η πορεία ενός ολόκληρου εθνικού συγκροτήματος, με προοπτική ποιότητας που ακόμη δεν έχουμε δει πλήρως.

Ο Σάντος όχι μόνο κέρδισε πόντους για χάρη του με την προτίμηση του νεαρού Ράμος που έκανε χατ τρικ έναντι του Ρονάλντο, αλλά εστίασε σε διαφορετικό τρόπο παιχνιδιού με ό,τι γνωρίζαμε έως τώρα. Με την παρουσία του Ρονάλντο, οι πολύτιμοι χαφ που κατέχουν το κάθετο παιχνίδι θα αναγκάζονταν να στοχεύουν με ψηλό παιχνίδι μονάχα τον πρώτο στη μικρή περιοχή. Όλες οι προσπάθειες στις πτέρυγες θα είχαν την ίδια κατάληξη ως ιδέα: σέντρα για να επωφεληθεί μεν ο κορυφαίος σκόρερ Κριστιάνο, όμως συγχρόνως θα πήγαιναν σε δεύτερη μοίρα οι αρετές όλων των υπολοίπων που πλέον κάνουν κι εκείνοι τη διαφορά.

Η τελική επιλογή δεν ερχόταν μονάχα ως επιβεβαίωση σε ότι βλέπαμε πλέον στην απόδοση του Ρονάλντο, αλλά λειτούργησε ευεργετικά στην τακτική του. Απελευθέρωσε τους Μπρούνο, Μπερνάρντο, ενώ ο νέος ήρωας Ράμος ταίριαζε περισσότερο στο στρωτό ποδόσφαιρο.

Εάν μάλιστα λάβουμε υπόψη ότι ο προπονητής των Πορτογάλων χρειαζόταν να προσπεράσει τη συμπάθεια του και προς το πρόσωπο του Κριστιάνο, κατανοούμε ότι δεν ήταν εύκολο. Γνώριζε ότι ο φακός θα περιτριγυρίζει το τρανό όνομα που θα παραμείνει στον πάγκο. Είχε επίγνωση της επιλογής του ότι εφόσον δεν του βγει ως απόφαση τότε θα έρθει η κριτική ολοταχώς προς το μέρος του.

Στον αγωνιστικό χώρο όμως, δικαιώθηκε απομακρύνοντας την άτολμη εικόνα που ακολουθούσε την ομάδα στα χρόνια που ο ίδιος την προπονεί. Ο Σάντος μεταχειρίστηκε το ποδόσφαιρο με σεβασμό, με λογική και σοφία. Και αυτό του το ανταπέδωσε όχι μόνο με νίκη και ένα νέο σκόρερ στα δρώμενα της Εθνικής, μα με μια εικόνα παραγωγικού ποδοσφαίρου με διπλάσιες ευκαιρίες και κινδύνους σε σχέση με τα προηγούμενα παιχνίδια.

Επίσης, η Εθνική Πορτογαλίας προχωρά στην επόμενη φάση ως σοβαρός διεκδικητής του τροπαίου, ενώ το πλάνο της μετατρέπεται αυτομάτως σε πρόκληση για τον αντίπαλο. Εκεί που συνήθιζε το γνώριμο σχήμα με έναν βασικό προωθημένο επιθετικό, τώρα θα βρει μπροστά του διαφορετικού τύπου μονάδα που θα δίνει χώρο για να κινηθούν κοντά του οι μεσοεπιθετικοί με συνδυασμούς. Πάντως απέναντι στην Ελβετία, παρακολουθήσαμε ξανά ένα νεαρό παίκτη που τώρα μας συστήνεται και ίσως να αποτελεί ελκυστική περίπτωση μιας και προέρχεται από την απίθανη φετινή Μπενφίκα.