Η ΙΣΠΑΝΙΑ ΤΙΣ ΕΝΤΥΠΩΣΕΙΣ , Η ΓΑΛΛΙΑ ΤΗΝ ΟΥΣΙΑ

Βγήκε το ζευγάρι του τελικού λοιπόν. Για την Γαλλία πριν το Eurobasket , το περιμέναμε αλλά κατά την διάρκεια όχι. Η εικόνα της ομάδας δεν έβγαζε φρεσκάδα.

Δυο προκρίσεις από “σπόντα” -αλλά και ικανότητα στα τελευταία λεπτά- με τους περισσότερους παίχτες όμως εξαφανισμένους στο τουρνουά

Η Γαλλία το γύρισε σε “greek style” της προηγούμενη δεκαετίας , όπως δήλωσαν οι παίχτες της. Ο Heurtel που σε όλους τους συλλόγους είναι ο “γκρινιάρης” της ομάδας , στο Eurobasket είναι ο μαέστρος.

Ο Jabusele παίζει και για τους Poirier & Fall. Τα guards της Γαλλίας είναι μαχητές και κάπως έτσι βρίσκεται στον τελικό.

Επιβίωσε από τον όμιλο του “θανάτου” , έμαθε να παίζει τις τελευταίες κατοχές για να κερδίζει και πάλι βρίσκεται με ένα μετάλλιο στις αποσκευές της διεκδικώντας το τρόπαιο.

Από την άλλη η Ισπανία , ξεκίνησε να φτάσει ως την 8αδα αλλά και πάλι με μπάσκετ για σεμινάριο , βρίσκεται στον τελικό.

Έκανε τις ήττες της στην πρώτη φάση όπως αυτή με το Βέλγιο , έμαθε , “τσαλακώθηκε” και η δουλειά χρόνων στις μικρές Εθνικές ομάδες βγήκε.

Όταν παίζουν το ίδιο σύστημα όλες οι Εθνικές ομάδες από την U-16 μέχρι την Ανδρών , είναι εύκολο να μπει στην ομάδα ένας παίχτης στο υψηλό επίπεδο ενός τουρνουά και να γίνει πολύτιμο γρανάζι.

Δυο διαφορετικές σχολές , ίδιο αποτέλεσμα. Από την εποχή του Parker , oi Γάλλοι επένδυσαν στο INSEP και περίπου 20 χρόνια μετά είναι συλλέκτες μεταλλίων.

Οι Ισπανοί αφού έσπασαν τη κατάρα των ημιτελικών το 2006 στο Παγκόσμιο της Ιαπωνίας , θαρρείς κανείς δεν ξανακοίταξαν πίσω. Έχω χάσει το μέτρημα όχι στα μετάλλια αλλά στις κατακτήσεις των τροπαίων.

Για την ACB και τον τρόπο λειτουργίας της τα έχουμε πει πολλές φορές. Οι Γάλλοι από την άλλη έχουν ένα καλό πρωτάθλημα , πολύ ανεβασμένο τα τελευταία 3 χρόνια. Στην Euroleague έχουν αρχίσει να κάνουν αισθητή τη παρουσία τους.

Δυο μοντέλα , πολλή δουλεία και επιτυχίες. Υπάρχους λύσεις λοιπόν. Υπάρχει όραμα ?

Η συνέχεια στο παρκέ.

DRAZEN