Η ιστορία του Παγκοσμίου Πρωταθλήματος Ράλλυ (WRC) (1973-1983)|Δ. Παπασυμεών

Από την στιγμή που εμφανίστηκε το αυτοκίνητο στην καθημερινότητα του ανθρώπου, αμέσως άρχισε και η διαμάχη για το ποιος έχει το καλύτερο αυτοκίνητο. Έτσι ξεκίνησαν κάθε μορφής αγώνες, είτε σε πίστα, είτε σε κανονικούς δρόμους.

Τα πρώτα χρόνια διεξάγονταν αγώνες αντοχής με τα πληρώματα να διανύουν αμέτρητα χιλιόμετρα μέχρι να φτάσουν στον εκάστοτε τερματισμό.

Όταν τα πράγματα έγιναν πιο επαγγελματικά και με την δημιουργία της FIA (1904), οι αγώνες άρχισαν να γίνονται λίγο πιο επαγγελματικοί. Μέχρι που φτάνουμε στο 1973 όπου και καθιερώνεται το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Ράλλυ.

Με αφορμή λοιπόν την έναρξη του νέου φετινού πρωταθλήματος που ξεκινάει στις 20/1/2022 στο Μόντε Κάρλο, κάνουμε μία ιστορική αναδρομή στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Ράλλυ.

Η αρχή (1973)

H Πρώτη χρονιά του WRC διεξήχθη το 1973, με 13 χώρες να το φιλοξενούν, αρχής γενομένης στις 19-26 Ιανουαρίου στο Μόντε Κάρλο, με νικητή τον Jean-Claude Andruet (Alpine Renault A110 1800). Στη συνέχεια ακολούθησαν :

Σουηδία (15-18 Φεβρουαρίου)

Stig Blomqvist (Saab 96 V4)

Πορτογαλία ( 13-18 Μαρτίου)

Jean-Luc Thérier (Alpine Renault A110 1800)

Ράλλυ Σαφάρι (19-23 Απριλίου)

Shekhar Mehta (Datsun 240Z)

Μαρόκο (8-13 Μαΐου)

Bernard Darniche (Alpine Renault A110)

Ράλλυ Ακρόπολις (23-28 Μαΐου)

Jean-Luc Thérier (Alpine Renault A110 1800)

Πολωνία (12-15 Ιουλίου)

Achim Warmbold (Fiat Abarth 124 Rallye)

Ράλλυ Φιλανδίας ή αλλιώς Χιλίων Λιμνών (3-5 Αυγούστου)

Timo Mäkinen (Ford Escort RS1600)

Αυστρία (12-14 Σεπτεμβρίου)

Achim Warmbold (BMW 2002Tii)

Ράλλυ Σαν Ρέμο (10-13 Οκτωβρίου)

Jean-Luc Thérier (Alpine Renault A110 1800)

Αμερική (31 Οκτωβρίου-4 Νοεμβρίου)

Walter Boyce (Toyota Corolla)

Μεγάλη Βρετανία (17-21 Νοεμβρίου)

Timo Mäkinen (Ford Escort RS1600)

Κορσική (1-2 Δεκεμβρίου)

Jean-Pierre Nicolas (Alpine Renault A110)

Ο τίτλος οδηγός μέχρι και το 1976 δεν υφίσταντο οπότε το μοναδικό πρωτάθλημα που υπήρχε ήταν για τους κατασκευαστές. Έτσι εκείνη τη χρονιά Πρωταθλήτρια ανακηρύχτηκε η ομάδα της Renault με το Alpine A110 1800.

1974

Την επόμενη χρονιά το καλεντάρι μειώθηκε στους 8 αγώνες, με πρωταθλήτρια ομάδα την Lancia με το Stratos HF.

Αναλυτικά οι αγώνες:

Πορτογαλία (20-23 Μαρτίου)

Raffaele Pinto (Fiat Abarth 124 Rallye)

Σαφάρι (11-15 Απριλίου)

Joginder Singh (Mitsubishi Colt Lancer)

Χιλίων Λιμνών (2-4 Αυγούστου)

Hannu Mikkola (Ford Escort RS1600)

Σαν Ρέμο (2-5 Οκτωβρίου)

Sandro Munari (Lancia Stratos HF)

Καναδάς (16-20 Οκτωβρίου)

Sandro Munari (Lancia Stratos HF)

Αμερική (30 Οκτωβρίου – 3 Νοεμβρίου)

Jean-Luc Thérier (Renault 17 Gordini)

Μεγάλη Βρετανία (16-20 Νοεμβρίου)

Timo Mäkinen (Ford Escort RS1600)

Κορσική (30 Νοεμβρίου – 1 Δεκεμβρίου)

Jean-Claude Andruet (Lancia Stratos HF)

1975

Tο καλεντάρι αυξήθηκε στους 10 αγώνες και πάλι η Lancia Stratos HF ήταν το αμάξι που πρωταγωνίστησε, χαρίζοντας στην ιταλική εταιρεία τον δεύτερο συνεχόμενο τίτλο.

Αναλυτικά οι αγώνες:

Μόντε Κάρλο (15-23 Ιανουρίου)

Sandro Munari (Lancia Stratos HF)

Σουηδία (13-15 Φεβρουαρίου)

Björn Waldegård (Lancia Stratos HF)

Σαφάρι (27-31 Μαρτίου)

Ove Andersson (Peugeot 504)

Ακρόπολις (24-31 Μαΐου)

Walter Röhrl (Opel Ascona)

Μαρόκο (24-28 Ιουνίου)

Hannu Mikkola (Peugeot 504)

Πορτογαλία (18-21 Ιουλίου)

Markku Alén (Fiat Abarth 124 Rallye)

Χιλίων Λιμνών (29-31 Αυγούστου)

Hannu Mikkola (Toyota Corolla)

Σαν Ρέμο (4-10 Οκτωβρίου)

Björn Waldegård (Lancia Stratos HF)

Κορσική (8-9 Νοεμβρίου)

Bernard Darniche (Lancia Stratos HF)

Μεγάλη Βρετανία (22-26 Νοεμβρίου)

Timo Mäkinen (Ford Escort RS1800)

1976

Η χρονιά εκείνη είναι η τελευταία που μετρά μόνο το πρωτάθλημα Κατασκευαστών. Οι αγώνες παραμένουν 10 και πάλι η Lancia Stratos HF στέφεται πρωταθλήτρια για Τρίτη συνεχόμενη χρονιά.

Αναλυτικά οι αγώνες:

Μόντε Κάρλο (17-24 Ιανουαρίου)

Sandro Munari (Lancia Stratos HF)

Σουηδία (20-22 Φεβρουαρίου)

Per Eklund (Saab 96 V4)

Πορτογαλία (10-14 Μαρτίου)

Sandro Munari (Lancia Stratos HF)

Σαφάρι (15-19 Απριλίου)

Joginder Singh (Mitsubishi Lancer 1600 GSR)

Ακρόπολις (22-28 Μαΐου)

Harry Källström (Datsun 160J)

Μαρόκο (22-27 Ιουνίου)

Jean-Pierre Nicolas (Peugeot 504)

Χιλίων Λιμνών (27-29 Αυγούστου)

Markku Alén (Fiat 131 Abarth)

Σαν Ρέμο (6-9 Οκτωβρίου)

Björn Waldegård (Lancia Stratos HF)

Κορσική (6-7 Νοεμβρίου)

Sandro Munari (Lancia Stratos HF)

Μεγάλη Βρετανία (27-30 Νοεμβρίου)

Roger Clark (Ford Escort RS1800)

1977 – Κι εγένετο Κύπελλο Οδηγών

Το 1977 δημιουργείται και το Κύπελλο των οδηγών, ο πρόγονος του Παγκοσμίου Πρωταθλήματος Οδηγών, με τον Ιταλό Sandro Munari (Lancia Stratos HF) να το κατακτά. Αντίθετα στους κατασκευαστές η Fiat με το 131 Abarth έρχεται να «σπάσει» την κυριαρχία της Lancia και να ανέβει στην κορυφή, κατακτώντας το πρωτάθλημα Κατασκευαστών.

Αναλυτικά οι αγώνες:

Μόντε Κάρλο (22-28 Ιανουαρίου)

Sandro Munari (Lancia Stratos HF)

Σουηδία (11-13 Φεβρουαρίου)

Stig Blomqvist (Saab 99 EMS)

Πορτογαλία (1-6 Μαρτίου)

Markku Alén (Fiat 131 Abarth)

Σαφάρι (7-11 Απριλίου)

Björn Waldegård (Ford Escort RS1800)

Νέα Ζηλανδία (1-7 Μαΐου)

Fulvio Bacchelli (Fiat 131 Abarth)

Ακρόπολις (28 Μαΐου – 3 Ιουνίου)

Björn Waldegård (Ford Escort RS1800)

Χιλίων Λιμνών (26-28 Αυγούστου)

Kyösti Hämäläinen (Ford Escort RS1800)

Κεμπέκ (14-18 Σεπτεμβρίου)

Timo Salonen (Fiat 131 Abarth)

Σαν Ρέμο (4-8 Οκτωβρίου)

Jean Claude Andruet (Fiat 131 Abarth)

Κορσική (5-6 Νοεμβρίου)

Bernard Darniche (Fiat 131 Abarth)

Μεγάλη Βρετανία (20-24 Νοεμβρίου)

Björn Waldegård (Ford Escort RS1800)

1978 Κυριαρχία FIAT

Η Fiat με το 131 Abarth σάρωσε τους τίτλους οδηγών και κατασκευαστών, με τον Φιλανδό, Markku Alén να κερδίζει το Κύπελλο των Οδηγών.

Αναλυτικά οι αγώνες:

Μόντε Κάρλο (21-28 Ιανουαρίου)

Jean-Pierre Nicolas (Porsche 911)

Αρκτικό Ράλλυ (3-5 Φεβρουαρίου Φιλανδία)

Ari Vatanen (Ford Escort RS1800)

Σουηδία (10-12 Φεβρουαρίου)

Björn Waldegård (Ford Escort RS1800)

Σαφάρι (23-27 Μαρτίου)

Jean-Pierre Nicolas (Peugeot 504 V6 Coupé)

Πορτογαλία (19-23 Απριλίου)

Markku Alén (Fiat 131 Abarth)

Ακρόπολις (29 Μαΐου – 2 Ιουνίου)

Walter Röhrl (Fiat 131 Abarth)

Σκωτία (3-7 Ιουνίου)

Hannu Mikkola (Ford Escort RS1800)

Πολωνία (6-9 Ιουλίου)

Antonio Zanini (Fiat 131 Abarth)

Χιλίων Λιμνών (25-27 Αυγούστου)

Markku Alén (Fiat 131 Abarth)

Νέα Ζηλανδία (2-5 Σεπτεμβρίου)

Russell Brookes (Ford Escort RS1800)

Κεμπέκ (13-17 Σεπτεμβρίου)

Walter Röhrl (Fiat 131 Abarth)

Γύρος της Γαλλίας (16-21 Σεπτεμβρίου)

Michèle Mouton (Fiat 131 Abarth)

Αυστραλία (14-18 Οκτωβρίου)

George Fury (Datsun Stanza)

Ισπανία (20-22 Οκτωβρίου)

Tony Carello (Lancia Stratos HF)

Ακτή Ελεφαντοστού (21-24 Οκτωβρίου)

Jean-Pierre Nicolas (Peugeot 504 V6 Coupé)

Κορσική (4-5 Νοεμβρίου)

Bernard Darniche (Fiat 131 Abarth)

Μεγάλη Βρετανία (19-23 Νοεμβρίου)

Hannu Mikkola (Ford Escort RS1800)

1979 Η Ford στην κορυφή

Η Ford κατέκτησε το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα κατασκευαστών, με το Escort 1800 και είδε τον οδηγό της, Σουηδό, Björn Waldegård να κερδίζει το νεοσύστατο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Οδηγών.

Αναλυτικά οι αγώνες:

Μόντε Κάρλο (20-26 Ιανουαρίου)

Bernard Darniche (Lancia Stratos HF)

Σουηδία (16-18 Φεβρουαρίου)

Stig Blomqvist (Saab 99 Turbo)

Πορτογαλία (6-11 Μαρτίου)

Hannu Mikkola (Ford Escort RS1800)

Σαφάρι (12-16 Απριλίου)

Shekhar Mehta (Datsun 160J)

Ακρόπολις (28-31 Μαΐου)

Björn Waldegård (Ford Escort RS1800)

Νέα Ζηλανδία (14-18 Ιουλίου)

Hannu Mikkola (Ford Escort RS1800)

Χιλίων Λιμνών (24-28 Αυγούστου)

Markku Alén (Fiat 131 Abarth)

Κεμπέκ (13-16 Σεπτεμβρίου)

Björn Waldegård (Ford Escort RS1800)

Σαν Ρέμο (1-7 Οκτωβρίου)

Antonio ‘Tony’ Fassina (Lancia Stratos HF)

Κορσική (2-4 Νοεμβρίου)

Bernard Darniche (Lancia Stratos HF)

Μεγάλη Βρετανία (19-23 Νοεμβρίου)

Hannu Mikkola (Ford Escort RS1800)

Ακτή Ελεφαντοστού (9-14 Δεκεμβρίου)

Hannu Mikkola (Mercedes 450 SLC 5.0)

1980 Το τελευταίο πρωτάθλημα της Fiat

Η χρονιά εκείνη είδε την Fiat να κατακτά το Πρωτάθλημα στους Κατασκευαστές για τελευταία φορά στην ιστορία του Παγκοσμίου Πρωταθλήματος, με τον Walter Röhrl να στέφεται Παγκόσμιος Πρωταθλητής, πίσω από το τιμόνι του 131 Abarth.

Αναλυτικά οι αγώνες:

Μόντε Κάρλο (19-25 Ιανουαρίου)

Walter Röhrl (Fiat 131 Abarth)

Σουηδία (15-17 Φεβρουαρίου)

Anders Kulläng (Opel Ascona 400)

Πορτογαλία (4-9 Μαρτίου)

Walter Röhrl (Fiat 131 Abarth)

Σαφάρι (3-7 Απριλίου)

Shekhar Mehta (Datsun 160J)

Ακρόπολις (25-29 Μαΐου)

Ari Vatanen (Ford Escort RS1800)

Αργεντινή (19-24 Ιουλίου)

Walter Röhrl (Fiat 131 Abarth)

Χιλίων Λιμνών (29-31 Αυγούστου)

Markku Alén (Fiat 131 Abarth)

Νέα Ζηλανδία (13-17 Σεπτεμβρίου)

Timo Salonen (Datsun 160J)

Σαν Ρέμο (6-11 Οκτωβρίου)

Walter Röhrl (Fiat 131 Abarth)

Γαλλία (24-25 Οκτωβρίου)

Jean-Luc Thérier (Porsche 911 SC)

Μεγάλη Βρετανία (16-19 Νοεμβρίου)

Henri Toivonen (Talbot Sunbeam Lotus)

Ακτή Ελεφαντοστού (9-14 Δεκεμβρίου)

Björn Waldegård (Mercedes 500 SLC)

1981 o «ιδιωτικός» Ari Vatanen και η εποχή Quattro

Ο Φιλανδός Ari Vatanen οδηγώντας για την ιδιωτική εταιρεία Rothmans Rally Team Ford Escort RS1800, κατακτά το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα οδηγών, ενώ στους κατασκευαστές η Talbot με το Sunbeam Lotus κατέκτησαν το Πρωτάθλημα Κατασκευαστών. Τη χρονιά εκείνη κάνει και το ντεμπούτο η Audi με το Quattro, του πρώτου τετρακίνητου στην ιστορία του WRC.

Αναλυτικά οι αγώνες:

Μόντε Κάρλο (24-30 Ιανουαρίου)

Jean Ragnotti (Renault 5 Turbo)

Σουηδία (13-15 Φεβρουαρίου)

Hannu Mikkola (Audi Quattro)

Πορτογαλία (4-7 Μαρτίου)

Markku Alén (Fiat 131 Abarth)

Σαφάρι (16-20 Απριλίου)

Shekhar Mehta (Datsun Violet GT)

Κορσική (30 Απριλίου – 2 Μαΐου)

Bernard Darniche (Lancia Stratos HF)

Ακρόπολις (1-4 Ιουνίου)

Ari Vatanen (Ford Escort RS1800)

Αργεντινή (18-23 Ιουλίου)

Guy Fréquelin (Talbot Sunbeam Lotus)

Βραζιλία (6-8 Αυγούστου)

Ari Vatanen (Ford Escort RS1800)

Χιλίων Λιμνών (28-30 Αυγούστου)

Ari Vatanen (Ford Escort RS 1800)

Ακτή Ελεφαντοστού (26-31 Οκτωβρίου)

Timo Salonen (Datsun Violet GT)

Μεγάλη Βρετανία (22-25 Νοεμβρίου)

Hannu Mikkola (Audi Quattro)

1982 Η εποχή Group B και η «επέλαση» των Γερμανών

Το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα αλλάζει, καθώς η κατηγορία Group B κάνει την εμφάνιση της, με την Audi να στέφεται Πρωταθλήτρια στους Κατασκευαστές. Στους οδηγούς, ο Γερμανός Walter Röhrl, με Opel Ascona 400 κατέκτησε το δεύτερο του Πρωτάθλημα.

Αναλυτικά οι αγώνες:

Μόντε Κάρλο (16-22 Ιανουαρίου)

Walter Röhrl (Opel Ascona 400)

Σουηδία (12-14 Φεβρουαρίου)

Stig Blomqvist (Audi Quattro)

Πορτογαλία (2-8 Μαρτίου)

Michèle Mouton (Audi Quattro)

Σαφάρι (8-12 Απριλίου)

Shekhar Mehta (Datsun Violet GT)

Κορσική (6-8 Μαΐου)

Jean Ragnotti (Renault 5 Turbo)

Ακρόπολις (31 Μαΐου – 3 Ιουνίου)

Michèle Mouton (Audi Quattro)

Νέα Ζηλανδία (26-29 Ιουνίου)

Björn Waldegård (Toyota Celica 2000GT)

Βραζιλία (11-14 Αυγούστου)

Michèle Mouton (Audi Quattro)

Χιλίων Λιμνών (27-29 Αυγούστου)

Hannu Mikkola (Audi Quattro)

Σαν Ρέμο (3-8 Οκτωβρίου)

Stig Blomqvist (Audi Quattro)

Ακτή Ελεφαντοστού (27 Οκτωβρίου – 1 Νοεμβρίου)

Walter Röhrl (Opel Ascona 400)

Μεγάλη Βρετανία (21-25 Νοεμβρίου)

Hannu Mikkola (Audi Quattro)

1983 Ο Mikkola πρωταθλητής και επιστροφή της Lancia στην κορυφή

Τρομακτική μάχη έγινε στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα του 1983, με τη Lancia να κερδίζει το Κατασκευαστών, κατακτώντας τον τίτλο για μόλις 2 βαθμούς μπροστά από την Audi. Στους οδηγούς ο Φιλανδός Hannu Mikkola πήρε τα σκήπτρα από τον Walter Röhrl.