Aπό τον κόσμο των γρίφων
φεύγω ήσυχη.
Δεν έχω βλάψει στη ζωή μου αίνιγμα:
δεν έλυσα κανέν.

Έφυγε από τον κόσμο των γρίφων, το σώμα σταμάτησε πια να ζει στον υλικό αυτό κόσμο. Παρακαταθήκη τα σπουδαία λόγια που αποτυπώθηκαν σε ακόμα πιο σπουδαία ποιήματα. Αλήθειες ζωής που αποτυπώθηκαν σε μαγικούς στίχους που κατάφεραν να αγγίξουν την ψυχή εκατομμυρίων ανθρώπων.

Πρωταγωνιστής: η ίδια η ζωή. Ο έρωτας, η προδοσία, η φθορά, το πέρασμα του χρόνου, ο θάνατος. Όλα αυτά τα θέματα που σαν ογκόλιθοι μπορούν να πέσουν επάνω στην ψυχή μας και να μας συνθλίψουν. Και η μεγάλη ποιήτρια κατάφερε να τα αναλύσει όλα με τέτοια μαεστρία που σου έδωσε πάντοτε μία έμπνευση για να μην αφήνεσαι στη θλίψη και τη μοναξιά της σιωπής.

Με λόγια σαϊτιές στην καρδιά ήξερε να σε σημαδεύει. Σε χτυπούσε εκεί που πονούσες, αλλά με έναν τρόπο τόσο γλυκό και ρεαλιστικό που τελικά κατάφερνε να θεραπεύει τις εσωτερικές σου συγκρούσεις.

Η μεγάλη ποιήτρια, το αδάμαστο πνεύμα, η μαγική γραφή, όλα αυτά την κατέστησαν μοναδική. Μοναδικό το στίγμα της στον πολιτισμό, το οποίο δέχεται απανωτά χτυπήματα και απώλειες τον τελευταίο καιρό.

Χωρίς πολλά λόγια, χωρίς φλυαρίες, χωρίς τίποτα…

Αντίο Κική Δημουλά… καλό ταξίδι και ευχαριστώ..