Η Μπάρτσα επανέρχεται στην έννοια του positioning που έτεινε να ξεχάσει

Το πρώτο τρόπαιο επί θητείας Τσάβι στη Μπαρτσελόνα δεν προστέθηκε απλά δίπλα στους υπόλοιπους τίτλους του συλλόγου. Η κατάκτησή του συνοδεύτηκε με τον τρόπο που προσεγγίζουν οι Μπλαουγκράνα το ποδόσφαιρο: με την υπεροχή τους, την εύστοχη πάσα και έχοντας πίστη σε αρχές που είχαν ξεθωριάσει μετά τη φυγή κυρίως του Γκουαρδιόλα. Τα τελευταία χρόνια με την κάθοδό της, έπαψαν να υφίστανται αρχές που οδηγούσαν στο επιτυχές αποτέλεσμα: μία από τις βασικές είναι το positioning, το οποίο επιστρέφει ως αναντίρρητος κανόνας στο φρέσκο πλέον σύνολο.

Η νέα φουρνιά που φέρει μαζί της σοβαρό ταλέντο, δοκιμάζεται εδώ και λίγο καιρό στο ποδόσφαιρο επιρροής που επιθυμεί ο σύλλογος ως βιτρίνα, ως δικό του δηλαδή «προϊόν» να εκθέτει στο κοινό. Το κυριότερο στοιχείο που επαναφέρει ο οργανισμός είναι το λεγόμενο positioning. Η αρχή που ζητά από κάθε ποδοσφαιριστή να μαθαίνει και να παραμένει συγκεντρωμένος καθ’ όλη τη διάρκεια του αγώνα στη θέση ευθύνης του. Μπορεί να διαβάζεται και να ακούγεται εύκολο, όμως η αφοσίωση στο ρόλο που αναλαμβάνει κανείς είναι και η πιο δύσκολη υπόθεση.

Η Μπάρτσα των ταραγμένων χρόνων δε δύνατο να βασιστεί σε αντίστοιχα στοιχεία που κάποτε την εδραίωσαν στην κορυφή. Αυτά «έσβησαν» με την αποχώρηση των προσωπικοτήτων, ποδοσφαιριστών και ανθρώπων δηλαδή που συντελούσαν και το τεχνικό κομμάτι. Ακόμη κι αν υπήρχαν περιθώρια εξέλιξης σε ορισμένους ανερχόμενους παίκτες, η κατάσταση εγκατάλειψης του συλλόγου προτού έρθει ο Λαπόρτα, οδηγούσε μονάχα σε αλχημείες και λύσεις με ημερομηνία λήξης. Παράλληλα, το positional παιχνίδι σχετίζεται και με την εκμετάλλευση του χώρου στην αντίπαλη γραμμή, ανακαλύπτοντας κενά και χρόνο για να αξιοποιήσουν υπέρ τους τα διαθέσιμα μέτρα. Επίσης, με την τήρηση των θέσεων μέχρι τέλος του αγώνα, κάθε παίκτης γνωρίζει που κινείται ο συμπαίκτης του, έτσι ώστε η άμεση μεταβίβαση να γίνεται αυτόματα, ως «τυφλό» σύστημα.

https://www.youtube.com/watch?v=TeQM0GfaxsM

Αυτό το στυλ ποδοσφαίρου το επέτυχε η Μπάρτσα κάποτε με την αστείρευτη ποιότητα των παικτών της, αλλά έπειτα με την πάροδο του χρόνου λησμονήθηκε αρκετά μετά το 2015. Η διαφορά του ενός προσώπου κυριάρχησε για αρκετό καιρό, με τον Μέσι. Οι αρμοδιότητες μοιράστηκαν δυσανάλογα και οι ατομικές ενέργειες πρόσφεραν τον όποιο ανταγωνισμό διέθετε η ομάδα μέχρι να σβήσει και στη διαχείριση των οικονομικών.

Απέναντι στη Ρεάλ για χάρη του σχετικά αδιάφορου Σούπερ Καπ Ισπανίας, η Μπάρτσα επέβαλλε το ρυθμό της, πιστοποίησε την επιστροφή του στυλ της, για την οποία επιτυχία ευθύνονται και οι απόντες Μαδριλένοι στον αγωνιστικό χώρο. Η μόνη αλλαγή που προτίμησε ο Τσάβι, ήταν ο Γκάβι ως άτυπο αριστερό χαφ που κυρίως στηρίζει το μαρκάρισμα των συμπαικτών του χαφ, ενώ συγχρόνως υιοθέτησε το ρόλο του ακραίου μέσα και από το ένα γκολ και δύο ασίστ που πέτυχε. Σίγουρα ουδείς επιθυμεί αριστερό εξτρέμ τον Γκάβι, αλλά απέδειξε ότι σε δύσκολες αποστολές και με αμφίρροπο ακόμη ρόστερ, ανταποκρίνεται και καθορίζει ολόκληρο Κλάσικο σε ηλικία 18 ετών (!).

Έως ότου η Μπαρτσελόνα βρει τους νέους σταρ στην επιθετική γραμμή, οι αρμοδιότητες και απαιτήσεις στις πλάτες των Γκάβι και Πέδρι αυξάνονται. Αλλά κάποια στιγμή οι δύο αυτοί θα μετατραπούν στους πρεσβευτές της διαχρονικής ιδέας του συλλόγου, παραμένοντας στα πόστα που σίγουρα θα ξεχωρίζουν για μία δεκαετία.

Πλέον ο Τσάβι βρίσκεται στον πάγκο της ομάδας, ακολουθώντας απλά τα διδάγματα των δικών του «δασκάλων». Έτσι, επαναφέρει τις νόρμες που διέκριναν ανέκαθεν τη Μπάρτσα, και στις οποίες μυήθηκε ο ίδιος ως ποδοσφαιριστής. Όπως δήλωσε και ο ίδιος μετά τον τελικό του Σούπερ Καπ εναντίον της Ρεάλ Μαδρίτης, ο τρόπος που νικάει ο σύλλογος επηρεάζει άμεσα το μέλλον του. Από το στυλ λοιπόν, εξαρτάται η άνεση που νιώθουν οι παίκτες για τη δύσκολη συνέχεια.