Η Παρί ψήλωσε και το αποδεικνύει | Sons Of Football

Ασχέτως από την συχνή μας υπεροπτική στάση απέναντι στους πλούσιους Παριζιάνους, δεν σημαίνει πως πλέον ως ομάδα δεν φανερώνει αγωνιστικό πλάνο και στοχευμένη φιλοσοφία για την πρόοδο της. Και αυτά λοιπόν, τα ξεδίπλωσε εμφατικά στο Καμπ Νου. Ακόμη κι αν ο αντίπαλος της – η Μπαρτσελόνα – ήταν υποδεέστερος και απογοητευτικός όσο δεν πάει, η Παρί ήταν η ομάδα που μόχθησε, πρέσαρε, δημιούργησε ευκαιρίες και πάμπολλες συνεργασίες, ενώ κατά διαστήματα ενεργοποίησε και την αμυντική της λειτουργία αντίστοιχα.

Το σφιχτό κέντρο του Ποκετίνο

Ο αγώνας αποτελούσε πρώτης τάξεως τεστ για τον Αργεντινό κόουτς, καθώς λησμονήσαμε τη παρουσία του στις ευρωπαϊκές βραδιές. Έχοντας λοιπόν σε επίγνωση την επιρροή του Μέσι από τον άξονα, ο Ποκετίνο παρέταξε την τετράδα του κέντρου ελαφρώς συρρικνωμένη στη «καρδιά» του γηπέδου. Εκεί που ο Αργεντινός των Μπλαουγκράνα ενδεχομένως θα άγγιζε όλες τις πάσες – κλειδιά στην ανάπτυξη. Έτσι λοιπόν, πέρα από τα τρία υπάρχοντα χαφ, οι Εμπαπέ και Κιν συνέκλιναν στο ίδιο σημείο παραμελώντας εν μέρει τις πτέρυγες τους. Άλλωστε, η μονοδιάστατη επίθεση της Μπάρτσα μεταφράζεται μονάχα από τις εμπνεύσεις του Μέσι και τις κούρσες του Άλμπα, ο οποίος αναγκαστικά μεταμορφώνεται και σε… εξτρέμ. Η συγκεκριμένη τακτική εφαρμόστηκε στο μεγαλύτερο μέρος του παιχνιδιού και για αυτό και οι γηπεδούχοι ελάχιστες ευκαιρίες βρήκαν πέραν λιγοστών ατομικών λαθών. Με πρόχειρη σκέψη δηλαδή, η σύνθεση του Ποκετίνο γινόταν 4-5-1 με φουνταριστό τον Ικάρντι, ενώ στην αναχαίτιση της μπάλας άνοιγε αμέσως με ευκολία (4-3-3) λόγω κυρίως του διασκελισμού και έκρηξης του απίστευτου Εμπαπέ.

Η επιλογή του Βεράτι ως επιτελικό χαφ

Η μετατόπιση του Βεράτι υπήρξε άλλη μια απόφαση εκτός των συνηθισμένων θέσεων που αναλάμβανε κατά καιρούς. Αυτή την φορά συμπλήρωσε τους Εμπαπέ και Ικάρντι, ενώ εκεί που αγωνιζόταν ο Ιταλός κάποτε ως «εξάρι», εντυπωσιάζει ο αγνώριστος προς το καλύτερο Παρέδες. Ο Αργεντινός χαφ μάλιστα όχι μόνο εμπόδισε κινδύνους, αλλά διαθέτει και υψηλή τεχνική για να μοιράζει εξίσου την κατοχή.

Σχετικά τώρα με τον Βεράτι, παρατηρήσαμε εύκολα πως συνδυάστηκε με τον Εμπαπέ ανάμεσα στα ταλαιπωρημένα πόδια των Πικέ και Λενγκλέ για να έρθει η εξοχή ισοφάριση από τον δεύτερο. Ο Ιταλός ανέκαθεν ήταν αρτίστας στη μπάλα με πρωτότυπο κράτημα της κατοχής και με τη βοήθεια της ευκινησίας του. Πέρα όμως από το μεσοεπιθετικό κομμάτι, ο Βεράτι αποτέλεσε και τον τέταρτο της παρέας που επικράτησε κατά κράτος απέναντι στο κουρασμένο κορμί του Μπούσκετς, του νεαρού Πέδρι και του ολομόναχου Ντε Γιονγκ.

Η αξία των προπονητών διακρίνεται και στους συνδυασμούς

Η ευρεία νίκη της Παρί δεν ήταν μονάχα απόρροια της δουλειάς του Ποκετίνο, αλλά η συνολική προετοιμασία της ομάδας εδώ και χρόνια εξίσου από τον Τούχελ. Εκτός από την αδιαμφισβήτητη ατομική ποιότητα του ρόστερ, οι Παριζιάνοι παρουσιάζουν και δεμένο σύνολο, με χημεία και εύκολη επικοινωνία σε κάθε συνεργασία τους. Οποιοσδήποτε μπορούσε να το προσέξει στο δίδυμο ΚουρζάβαΕμπαπέ στην αριστερή πτέρυγα, στον αλύγιστο Μαρκίνιος που δεν δίσταζε να προωθεί το παιχνίδι άφοβα, αλλά και σε νεοφερμένους παίκτες όπως ο Κιν, που συμμετέχει επιτυχημένα σε κάθε κτίσιμο φάσης. Όλοι εν συντομία έβαζαν το λιθαράκι τους σε κάθε αιφνίδια αντεπίθεση ή λίγο πριν σταθούν μπροστά από το Τερ Στέγκεν.

Απέναντι τους μια αποκαρδιωτική Μπαρτσελόνα, δίχως κάποιο στοιχείο προς θετικό σχολιασμό. Όσο παραδομένη και αδύναμη είναι πλέον ως ομάδα, άλλο τόσο αδούλευτη μοιάζει στον αγωνιστικό χώρο. Προβλέψιμη, με ένα αργόσυρτο passing game προερχόμενο από τα πιο βαριά κορμιά της. Χλωμοί πλέον αστέρες αφημένοι στο έλεος κάθε ανανεωμένης ομάδας τα τελευταία έτη στο Τσάμπιονς Λιγκ. Από την μια λοιπόν, η Παρί του χλευασμού, του πλούτου και του ασυνείδητου ποδοσφαίρου, που μετατράπηκε πλέον σε σύγχρονη αγωνιστική δύναμη. Από την άλλη βέβαια, ένας σύλλογος ταυτόσημος με το ολοκληρωτικό ποδόσφαιρο, που κατάντησε παντελώς «άδειος» και αβοήθητος από κάθε άποψη.

Εμφάνιση κορυφαίου από τον Εμπαπέ

Η όλη του παρουσία στο γήπεδο συναντάται μόνο σε έναν κορυφαίο που επιδιώκει εύλογα την μοναδική πρωτιά εν συγκρίσει με τους υπόλοιπους συναδέλφους του. Η χθεσινή παράσταση του Γάλλου έτσι μεταφράζεται, διότι δεν είναι μόνο το χορταστικό και αυθεντικό του χατ τρικ, αλλά οι επελάσεις του και ατομικές του ενέργειες σε κάθε υποψήφιο αμυντικό που αναλάμβανε το μαρκάρισμα του.

Επιπλέον, προσθέστε με λίγη φαντασία ένα ασφυκτικό – από το πλήθος – Καμπ Νου, σε μια εναλλακτική χρόνια στο μυαλό σας δίχως την πανδημία. Υπό αυτές τι ευφάνταστες συνθήκες, το επίτευγμα του Εμπαπέ θα αποκτούσε υψηλότερο hype και καθολική αναγνώριση από το ποδοσφαιρικό κοινό παγκοσμίως. Τέτοιους είδους λοιπόν εμφανίσεις ίσως του προσφέρουν τα ύψιστα ατομικά βραβεία που βάλθηκαν άλλοι δύο να τα μονοπωλούν εδώ και μια δεκαετία.

Συνεπώς, η Παρί αποδεικνύει πως υπολογίζεται στους ισχυρούς και χρήζει υποψηφιότητας για τη φάση των ημιτελικών. Οι Παριζιάνοι δείχνουν έτοιμοι για τη διεκδίκηση του Τσάμπιονς Λιγκ και με την επιστροφή του Νεϊμάρ αποκτούν έξτρα αβαντάζ. Εδώ που τα λέμε μάλιστα, δεν θεωρούμε πως ο Μέσι αυτή τη στιγμή φαντάζει λύση για τους Γάλλους. Δεν είναι δα και τόσο απαραίτητος στο οικοδόμημα του Ποκετίνο, όσο οι συχνοί πρωταγωνιστές του, όπως καλή ώρα ο Εμπαπέ.

Όσον αφορά τη Μπαρτσελόνα, βιώνει έντονα την αγωνιστική αποκαθήλωση. Οδυνηρή η απότομη πτώση της, όταν κιόλας από το συγκεκριμένο κλαμπ  απολάμβανε κανείς στιγμές πρωτόγνωρου ποδοσφαίρου. Θα χρειαστεί έτη να ορθοποδήσει, καθώς όσοι ακολουθούν τα νέα του συλλόγου θα γνωρίζουν την «γύμνια» της σε κάθε επίπεδο. Πάντως, το βράδυ στο Καμπ Νου μπορεί να μην αγωνίστηκε κάποια Μπάρτσα περασμένων δοξασμένων ετών, αλλά υπήρχε η Παρί που σε συνολική εικόνα αξίζει να την παρακολουθεί κανείς για την ωριμότητά της και το υπεραρκετό της ταλέντο.

Sons Of Football

Διαβάστε Περισσότερα