Η Σελεσάο, όπως ονομάζεται η εθνική ομάδα της Βραζιλίας, για χρόνια έχει υπάρξει, άσχετα αν τη σημερινή εποχή δεν θυμίζει τίποτα από την ένδοξη ιστορία της, μία από τις κορυφαίες εθνικές ομάδες στο παγκόσμιο ποδόσφαιρο.

Η αρχή της ένδοξης ιστορίας της γίνεται το 1958, κι έπειτα από το «Μαρακάζο» του 1950 όπου γνώρισε την ήττα, στον τελικό του παγκοσμίου Κυπέλλου που φιλοξένησε η Βραζιλία, από την Ουρουγουάη με 2-1 μέσα στο μεγαλύτερο στάδιο εκείνης της εποχής (Μαρακανά).

Το Παγκόσμιο Κύπελλο του 1958 διεξήχθη στη Σουηδία και η Σελεσάο παρουσιάστηκε με μία ανανεωμένη ομάδα, όπου είχε στη σύνθεση της το ούτε καν 18χρονο Έντσον Αράντες Ντο Νασιμέντο ή αλλιώς Πελέ.

«Φύλακας άγγελος» της εστίας ήταν ο Γκίλμαρ, ο για πολλούς κορυφαίος πορτιέρο της Σελεσάο και με τους Ζάγκαλο ή Ζαγκάλο, Ντιντί, Γκαρίντσα, Ζίτο, Πελέ και Βαβά αποτέλεσαν ένα φόβητρο που σκόρπισαν στους «πέντε ανέμους» κάθε επίδοξο διεκδικητή του «Ζιλ Ριμέ». Προπονητής ήταν ο Βισέντε Φεολά.

Χιλή 1962

Η αρμάδα των Πελέ Γκαρίντσα κατακτά για δεύτερη φορά το «Ζιλ Ριμέ», με το «Μαύρο Διαμάντι» να χάνει σχεδόν ολόκληρο το Μουντιάλ εξαιτίας τραυματισμού, αλλά ο έτερος Γκαρίντσα να κουβαλά στις πλάτες την ομάδα του Αϊμόρ Μορέιρα και να την οδηγεί στη δεύτερη κατάκτηση του τροπαίου.

Αξίζει να σημειωθεί πως ο Γκαρίντσα για πολλούς θεωρείτο καλύτερος από τον Πελέ και μάλιστα εκτός ότι το ένα πόδι του ήταν κοντύτερο από το άλλο, είχε το εξής χαρακτηριστικό, να ντριπλάρει τον αντίπαλο, πάντα από την ίδια μεριά (Δεξιά).

1970 Η Βραζιλία νικά το κατενάτσιο

Το 1966 η Βραζιλία αποκλείστηκε πρόωρα στο Μουντιάλ της Αγγλίας, όμως το 1970 στο Μεξικό, στο κύκνειο άσμα του Πελέ, απέναντι στην Ιταλία, κατέκτησε το «Ζιλ Ριμέ» για Τρίτη φορά με αποτέλεσμα να το κρατήσει για πάντα στην τροπαιοθήκη της (άσχετα το τι έγινε μετά το εν λόγω τρόπαιο). Θεμελιωτής εκείνης της ομάδα ήταν ένας πρώην συμπαίκτης του Πελέ, ο Μάριο Ζαγκάλο ή Ζάγκαλο και με τους: Πελέ, Ζαερζίνιο ή Ζαϊρζίνιο, Τοστάο, Ριβελίνο, Κάρλος Αλμπέρτο και Ζέρσον να αποτελούν το βαρόμετρο της ομάδας, στο καλύτερο Μουντιάλ που έγινε ποτέ.

Πρώτη ανομβρία (1974-1990).

Τα επόμενα χρόνια αν και προσπάθησε να βρεθεί πάλι σε τελικό παγκοσμίου Κυπέλλου, οι απόπειρες της έπεσαν στο κενό, με πιο χαρακτηριστικές στο «περίεργο» Παγκόσμιο Κύπελλο του 1978 στην Αργεντινή και στον αποκλεισμό σοκ του 1982 στην Ισπανία, όπου διέθετε μία ομάδα με εξαιρετικούς ποδοσφαιριστές, όπως ο Φαλκάο και ο Σώκρατες να γνωρίζουν την ήττα με 3-2 από την μετέπειτα κάτοχο του τροπαίου Ιταλία.

1994 Το Κύπελλο του «Σέννα»

Το 1994 ήταν για τους Βραζιλιάνους μία χρονιά πένθους, καθώς θρηνούσαν τον χαμό του κορυφαίου πιλότου της Formula 1 Άιρτον Σέννα Ντα Σίλβα. Εκείνη την χρονιά διεξάγεται, όμως και το Παγκόσμιο Κύπελλο στην Αμερική.

Η Σελεσάο έχει στα γκολπόστ έναν τερματοφύλακα που είχε να δει από τις χρονιές του Γκίλμαρ (1958,1962). Τον Κλαούντιο Ταφαρέλ και μαζί με τους: Καφού, Αλνταΐρ, Μαζίνιο, Ντούνγκα, Ρομάριο, και Μπεμπέτο νικούν στα πέναλτι την Ιταλία και κατακτούν για 4^η φορά το Παγκόσμιο Κύπελλο , αλλά και πρώτη τους φορά το νέο τρόπαιο της διοργάνωσης.

Εννοείται πως το Κύπελλο το αφιέρωσαν στην μνήμη του βραζιλιάνου πιλότου.

Να σημειωθεί επίσης, πως στον πάγκο βρισκόταν κι ένα νέο παιδί που αν και δεν έλαβε συμμετοχή θα αφήσει το στίγμα του στα επόμενα δύο Μουντιάλ που ακολούθησαν. Ο λόγος; Για τον κανονικό Ρονάλντο ή αλλιώς «Φαινόμενο».

1998 Τι έγινε στον τελικό με την Γαλλία;

Εκείνη την χρονιά το Παγκόσμιο Κύπελλο φιλοξενήθηκε στην Γαλλία, με την Σελεσάο να δείχνει το αδιαφιλονίκητο φαβορί. Προπονητής εκείνης της εθνικής ήταν ο Μάριο Ζαγκάλο ή Ζάγκαλο που επιδίωκε να κατακτήσει το τρόπαιο για δεύτερη φορά ως προπονητής, μετά από το 1970.

Η σύνθεση εκείνης της ομάδας: Ταφαρέλ,Κρουζ, Ντίντα, Καφού, Αλνταΐρ, Μπαϊάνο, Σαμπάιο, Εντμούντο, Ρομπέρτο Κάρλος, Ντούνγκα, Ριβάλντο, Λεονάρντο, Ντενίλσον, Ρονάλντο, Μπεμπέτο, Έμερσον, Τζιοβάνι, Γκονσάλβες, Ζε Ρομπέρτο ,Ζε Κάρλος, Γκερμάνο ή Ζερμάνο, Ντορίβα ή Ντοριβά.

Στον τελικό όμως απέναντι στην Γαλλία των Μπαρτέζ, Ντεσαγί, Ντεσάμπς, Ζιρβάζ ή Γκιρβάζ Καρεμπέ, Λιζαραζού, Τζορκαέφ, Πετίτ, Τουράμ, Πιρέζ, Ντουγκαρί, Τρεζεγκέ και Ανρί, ηττήθηκε με «κάτω τα χέρια» και σκορ 3-0.

2002 και η παρακμή

Τελευταία φορά που είδαμε την Βραζιλία σε τελικό Παγκοσμίου Κυπέλλου ήταν το 2002, στο κύκνειο άσμα του Καφού, όπου και κατέκτησε το τελευταίο της Μουντίαλ απέναντι στην Γερμανία με τα 4 Ρ (Ρονάλντο, Ριβάλντο, Ροναλντίνιο και Ρομπέρτο Κάρλος), πραγματικά να κάνουν ότι θέλουν τις αντίπαλες άμυνες.

Από το 2006 έως σήμερα η σκυτάλη ήρθε ξανά στην Ευρώπη με τις Ιταλία, Ισπανία, Γερμανία και Γαλλία να κατακτούν τα επόμενα χρόνια το πολυπόθητο τρόπαιο. Ντροπιαστική στιγμή για την Σελεσάο το νέο Μαρακάζο και η βαριά ήττα το 2014 από την μετέπειτα κάτοχο του τροπαίου Γερμανία με 7-1.

Βρισκόμαστε στο 2022 η Βραζιλία με τη συνεχή της παρουσία σε τελική φάση Παγκοσμίου Κυπέλλου, φαντάζει πάντα το φαβορί. Το κενό όμως που έχουν αφήσει τα ονόματα που προαναφέραμε δεν μπορεί με τίποτα να τα καλύψει ο «ζογκλέρ» Νεϊμάρ γιατί του λείπει η ουσία στο παιχνίδι του. Όπως και των Φιρμίνιο καιΓκαμπριέλ Χεσούς. Έτσι φαίνεται δύσκολο να δούμε κι αυτή τη χρονιά την Σελεσάο σε τελικό Παγκοσμίου Κυπέλλου, μιας κι οι Λατινοαμερικάνικες χώρες έχουν πια εξευρωπαϊστεί ή μήπως όχι; Η απάντηση θα δοθεί σε λίγους μήνες στα γήπεδα του Κατάρ.