“…και στο τέλος κερδίζουν οι Άγγλοι!” (El Comandante)

Είχα γράψει σε ανύποπτο χρόνο, ότι η Αγγλία ίσως και να φτάσει μέχρι τελικό. Γνώριζα όμως ότι ήταν μία καθαρά υποκειμενική άποψη και πρόβλεψη. Πάραυτα, αναγνωρίζω ότι έχει γίνει μιά σοβαρή δουλειά σε συλλογικό επίπεδο μέσα στους κόλπους της Εθνικής και οι καλές σχέσεις του προπονητή με τους παίκτες, είναι ένα από τα συστατικά που η σημερινή Αγγλία, δείχνει ένα πολύ πιο προσγειωμένο πρόσωπο.

 

Το πρόβλημα των Βρετανών που ΔΕΚΑΕΤΙΕΣ τώρα, δεν μπορούν να παρουσιάσουν ένα σύνολο ικανό να εκπροσωπήσει επάξια τα χρώματα της σημαίας τους, έχει να κάνει με την τρομερά μεγάλη αντιπαλότητα που υπάρχει σε διασυλλογικό επίπεδο. Αντιπαλότητα η οποία συχνά έβγαινε όχι μόνο μέσα στον αγώνα, αλλά ακόμα και στις προπονήσεις και στις προετοιμασίες. Μέχρι πρόσφατα ο Χ παίκτης δεν δεχόταν να μοιραστεί το ίδιο δωμάτιο με τον Ψ διεθνή, γιατί ο ένας ανήκε στην Λίβερπουλ (π.χ.) κι ο άλλος στην Έβερτον. Δεν πρόκειται για κακόγουστο αστείο, αλλά για μία πικρή αλήθεια…

Είχατε δει ποτέ σε ζέσταμα της Εθνικής, τους παίκτες να μιλάνε μεταξύ τους; Κατεβασμένα μούτρα, κατήφεια, πρόσωπα στεγνά. Ο Σάουθγκειτ, φαίνεται να χρεώνεται με αυτήν την αλλαγή που παρατηρείται. Θα πάρει πολύ καιρό ακόμη για να ολοκληρωθεί και μάλλον δεν θα ολοκληρωθεί στη… βάρδια του. Είναι όμως αυτός που έβαλε τον θεμέλιο λίθο. Και μπορεί ως Τεχνικός να μην λέει και πολλά, όμως όπως φαίνεται, στάθηκε αρκετός, για να μπει μιά τάξη από τα αποδυτήρια και έξω και η Αγγλία, να δείξει ένα κάπως πιο δεμένο σύνολο και σήμερα, έκανε μιά αλλαγή που πήρε τα πάσα στον χελιδονοφωλιά Loew.

 

Mπορεί να είναι διστακτικός ώρες-ώρες σε βαθμό… “Μυρωδιά” ο Ομοσπονδιακός Τεχνικός της γηραιάς Αλβιόνας, όμολογώ όμως ότι η αλλαγή που έκανε, έδωσε άλλη πνοή σε όλη την ομάδα. Ο Σακά μαχητικός μεν όμως δεν τράβαγε άλλο, για να κάνει τη διαφορά. Έτσι, με την είσοδο του Grealish στα αριστερά και περνώντας τον Sterling στα δεξιά, η επίθεση των Βρετανών, έδειξε τα δόντια της εκεί που χρειάστηκε, για όσο χρειάστηκε και καθάρισε το παιχνίδι, με δύο φάσεις που ξεκίνησαν από την ίδια πλευρά.
May be an image of one or more people, people standing and grass
Οι Γερμανοί, δεν έδειξαν απειλητικοί παρά μόνο σπασμωδικά, σε κάποια σημεία του αγώνα και εκεί πάλι, με ατομικές ενέργειες. Ούτε καν «κατά διαστήματα» δεν έπαιξαν μπάλα. Ανούσια κατοχή, δυνατό πρέσιγκ, αλλά σε λάθος ομάδα (καθώς οι Άγγλοι έχουν τις αντοχές και είναι συνηθισμένοι σε τέτοιες καταστάσεις), ήταν το μόνο που είχαν να επιδείξουν.
Τέλος εποχής για τον Loew, καθώς είναι ηλίου φαεινότερο, πως ό,τι είχε να προσφέρει στο εθνικό συγκρότημα της χώρας του, ως Τεχνικός της, το έδωσε (και με το παραπάνω, άν θέλουμε να είμαστε δίκαιοι…).

Το άλλο σημείο που δεν πρέπει να μας διαφεύγει, είναι ότι οι Γερμανοί, στις λιγοστές ευκαιρίες που δημιούργησαν, βρήκαν μπροστά τους έναν πορτιέρο, που μπορεί να μην έχει το όνομα του Νόγιερ, είναι όμως σημείο αναφοράς στη σταθερότητα που επιδεικνύει, δύσκολα τον πιάνεις να έχει λάθος τοποθετήσεις και το κυριότερο: ξέρει να διαβάζει τις φάσεις. Ο Πίκφορντ, είναι μία αξία κάτω απ’ τα δοκάρια που τολμώ να πω ότι στο πρόσωπό του η Εθνική βρίσκει για πρώτη φορά εδώ και 60 χρόνια τον καταλληλότερο για να υπερασπιστεί επάξια την εστία της, μετά τον θρυλικό Γκόρντον Μπανκς.

El Comandante

Διαβάστε Περισσότερα