Καλωσορίστε τους ιπτάμενους... Τσέχους

Οι Ολλανδοί ξεκίνησαν δυνατά, αλλά χωρίς ουσία. Μπήκαν στο παιχνίδι… κεφάτοι, μόνο που δεν κατάλαβαν ότι δεν πήγαιναν στου… Βερόπουλου, αλλά είχαν βάλει πλώρη για την επόμενη φάση. Και για να φτάσεις εκεί, ο δυναμισμός και το τρεχαλητό, δεν αρκούν, πόσο μάλλον όταν αυτό το τελευταίο γίνεται άσκοπα…

Οι πρώτες φάσεις, αναμφίβολα ανήκαν στους παίκτες του Ντε Μπερ. Όμως είτε ήταν αναιμικές στην τελική, είτε πίστευαν -εσφαλμένα- ότι κάποια στιγμή θα έσπαγαν την άμυνα των αντιπάλων τους, καθώς αυτοί δεν είχαν και πολλά να επιδείξουν μπροστά…

Ωστόσο οι Τσέχοι, οι οποίοι κατά το πρώτο μέρος κέρδιζαν με την πάροδο του χρόνου ολοένα και πειρσσότερο την αυτοπεποίθησή τους, ανέβασαν σιγά-σιγά ρυθμό. Έτσι, βγαίνοντας σταδιακά μπροστά με κάποιες σοβαρές αντεπιθέσεις, κατάφεραν να εντοπίσουν τα αδύνατα σημεία της άμυνας των αντιπάλων τους και έφτασαν πολύ κοντά στο να ανοίξουν το σκορ.

Σαφέστατα μεθοδικοί και κυρίως χωρίς βεντετισμούς και με απόλυτα ομαδικό πνεύμα, δεν φλυάρησαν με την μπάλα στα πόδια. Από τη στιγμή που διέβλεψαν τις Ολλανδικές αδυναμίες, ήξεραν και τί ήθελαν και πώς να το πάρουν. Και έμειναν σ’ αυτό. Στην ουσία.

Το ζητούμενό τους από εκείνη τη στιγμή κι έπειτα, ήταν πώς να διασπάσουν την άμυνα των αντιπάλων τους. Και βλέποντας το προβλημα που είχαν οι Ολλανδοί στα άκρα της άμυνάς τους, φρόντισαν να ρίξουν τη βαρύτητα του παιχνιδιού τους εκεί, κυρίως στην δεξιά πλευρά τους…

Ο δε Stekelenburg, ήταν το δεύτερο σημείο στο οποίο εστίασαν: ο Ολλανδός τερματοφύλακας, ήταν φανερό ποως υστερούσε πολύ στις εξόδους του. Πράγμα που οι Τσέχοι φρόντισαν να εκμεταλλευτούν και κάπως έτσι, ο συνδυασμός της εκμετάλλευσης των αδύναμων άκρων και της… εναέριας υπεροχής τους στη μικρή περιοχή, τους απέφεραν το πρώτο τους τέρμα.

Όπως ήταν αναμενόμενο, οι Ολλανδοί ανοίχτηκαν και 12 λεπτά αργότερα, οι παίκτες του Σίλαβι, εκμεταλλεύτηκαν το κενό που δημιουργήθηκε και με έναν άψογο συνδυασμό, έβαλαν βίζα στο εισιτήριο, για την επόμενη φάση που τους φέρνει αντίπαλους με τους Δανούς και όπου αναμένεται να δούμε, δύο πολύ μεγάλες Σχολές να κονταροχτυπιούνται για την πολυπόθητη θέση στον… ήλιο.

Το 3-4-1-2 δεν είχε καμία τύχη μπροστά στο τείχος των 4 Τσέχων αμυντικών και στα δύο ανασταλτικούς μέσους και το 4-2-3-1 που εφάρμοσαν. Η αδυναμία αντίστοιχα των Ολλανδών να αμυνθούν με 3 παίκτες πίσω, φάνηκε από την αρχή. Στάθηκαν τυχεροί στο α΄ μέρος και άν οι Τσέχοι «πατούσαν» πιο γερά όχι στα ποδια τους, αλλά στην αυτοπεποίθησή τους, θα είχαν πετύχει νωρίτερα το γκολ.

Στο δεύτερο ημίχρονο, οι «Οράνιε» ήταν επιεικώς ανύπαρκτοι. Ελλείψει καθαρόαιμων αμυντικών χαφ, ήταν αναμενόμενα τα ρήγματα που θα δημιουργούνταν, κυρίως δε όταν μπροστά, δεν στάθηκαν στο ύψος των περιστάσεων και αυτό φάνηκε από το γεγονός ότι δεν είχαν ούτε μία τελική στο στόχο… Οι Τσέχοι αντίθετα με 2 ανασταλτικούς μέσους (Σούτσεκ και Χολς) μπορούσαν εύκολα να… «κόβουν τον βήχα» στις όποιες επιθετικές επιδιώξεις των αντιπάλων τους, να ελέγχουν καλύτερα το κέντρο και από εκεί να ξεκινάνε την εκμετάλλευση των λαθών των αντιπάλων τους (που δεν ήταν και λίγα…).

Η κατοχή της μπάλας λέει πολλά. Λέει ακόμα περισσότερα όμως το γεγονός της αρκίβειας μεταβιβάσεων. Οι Τσέχοι, αν και με λιγότερες πάσες στο παιχνίδι, ήταν πολύ πιο ακριβείς στις πάσες τους, από τους αντιπάλους τους. Είναι δύσκολο να πάρεις αποτέλεσμα από ομάδα που βάζει τη συνολική δουλειά, πάνω από τις μονάδες.
Κρατούσαν την μπάλα όσο έπρεπε στα πόδια τους και δεν χαρακτηρίστηκαν από υπερβολή σε κανένα σημείο του αγώνα.

Απέναντι στους Δανούς, θα δούμε ένα ενδιαφέρον παιχνίδι, από μία πειθαρχημένη Σχολή που βασίζεται στη δουλειά συνόλου, κόντρα σε μία πολυσχιδή ομάδα με πλουραλιστικές τάσεις στην επιθετική της γραμμή, κάτι που αφήνει όλα τα αποτελέσματα ανοικτά. Όποιος και αν περάσει, θα εκπροσωπήσει μιά ξεχωριστή ποδοσφαιρική φιλοσοφία. Μένει να δούμε, άν θα είναι αυτή που θα αντέξει ως το τέλος…

El Comandante