Κατάρ: ποδόσφαιρο... βοώντος εν τη ερήμω...

Είναι γεγονός ότι τα πρώτα δείγματα από το Κατάρ, δεν είναι ιδιαίτερα ενθαρρυντικά σε κανένα επίπεδο.
Η άρνηση διεθνούς φήμης καλλιτεχνών να συμμετάσχουν στην τελετή έναρξης και η γενική κατακραυγή για το πλέον… ακατάλληλο μουντιάλ στην ιστορία του αθλήματος, δεν ήταν τα μόνα… παρατράγουδα στη φετινή Διοργάνωση.
Αγωνιστικά, το θέαμα έχει πέσει σημαντικά σε σχέση με τα προηγούμενα Κύπελλα. Γιατί κακά τα ψεμματα, το θέαμα βρίσκεται πάντα, στη φάση των Ομίλων. Εκεί παίζεται απελευθερωμένο ποδόσφαιρο. Εκεί είναι που βλέπουμε τις ομάδες να δίνουν τον καλύτερο εαυτό τους, εκεί είναι που τα λάθη μπορούν να διορθωθούν και η δεύτερη ευκαιρία, να φέρει τα πάνω-κάτω στο θέμα πρόκρισης και η εκπλήξεις να προσθέσουν αυτή τη μαγική χρυσόσκονη, που προσίδει στη Διοργάνωση κάτι από τη μαγεία που την χαρακτηρίζει (ακόμα…).
Σε ό,τι αφορά τα… εξωγηπεδικά, η παραφιλολογία που -ορθώς- αναπτύχθηκε (και κορυφωνόταν όσο πλησιάζαμε την έναρξη), σχετικά με την ορθότητα επιλογής του Εμιράτου, για την διεξαγωγή του μουντιάλ, έχουν αμαυρώσει την μεγαλύτερη γιορτή του ποδοσφαίρου, πολύ πρίν αυτή αρχίσει.
H μη διάθεση αλκοόλ εντός των γηπέδων, είναι ίσως το μοναδικό θετικό σε όλη την Διοργάνωση, το οποίο θα έπρεπε να βρει μόνο μιμητές εφ’ εξής. Το ποδόσφαιρο είναι γιορτή. Η υπερκατανάλωση αλκοολ, μόνο προβλήματα μπορεί να επιφέρει και αυτό έχει διαχρονικά αποδειχθεί. Ας ελπίσουμε, ότι η F.I.F.A. θα επιβάλει αυτό το μέτρο στο μέλλον, όπως πολύ ορθά επέβαλε την… αποβολή των περιβραχιόνιων με το ουράνιο τόξο, αλλά και τις… καρδούλες από τις φανέλες των Βέλγων. Είπαμε, το ποδόσφαιρο είναι γιορτή και στις γιορτές ΔΕΝ χωράνε ούτε πολιτικά ούτε κοινωνικού τύπου μηνύματα, τα οποία προσπαθούν να εκμεταλλευτούν την προβολή που έχει το άθλημα σε όλον τον πλανήτη και δια μέσω της απήχησής του, να περάσουν αμφιβόλου ορθότητας μηνύματα, στις μάζες.
Η μεγάλη καινοτομία (που συμβαίνει για πρώτη φορά σε παγκόσμιο Κύπελλο) και οφείλεται καθαρά στη μικρή γεωγραφική έκταση που καταλαμβάνει το Εμιράτο, είναι το γεγονός ότι οι θεατές, μπορούν εύκολα και κυρίως πολύ γρήγορα, να μεταβούν από το ένα στάδιο στο άλλο. Όσοι βρίσκονται αυτήν τη στιγμή στο Κατάρ, μπορούν να δούν τρία ματς μέσα σε μιά μέρα…

Οι εκπρόσωποι του Ηνωμένου Βασίλειου… είναι εδώ
Αγωνιστικά τώρα, το Ιράν αν και σκιά του παλιού καλού του εαυτού, δεν αναμενόταν να αποδειχθεί ένας τόσο εύκολος αντίπαλος για την Αγγλία. Η βροχή των γκολ που σημειώθηκε, δεν είναι καθόλου… πλασματική. Οι Εγγλέζοι, για πρώτη φορά μετά από κάμποσες δεκαετίες, παίζουν ομαδικά και σε αυτήν την αναμέτρηση, έπαιξαν ο ένας για τον άλλον. Και μπορεί ο Southgate, να είναι… «μυρωδιάς», όμως έχει (από πολύ νωρίς) κερδίσει τη μεγαλύτερη μάχη στη συγκεκριμένη Εθνική: αυτή των αποδυτηρίων. Τα αποδυτήρια τα έχει κατακτήσει, τα έχει αναμορφώσει, και το κλίμα που επικρατεί είναι δημιούργημά του και το ομαδικό πνεύμα, η μεγαλύτερη επιτυχία που έχει να παρουσιάσει μέχρι στιγμής.
Το γεγονός και μόνο, ότι ο Kane, έβγαλε ασίστ που έγιναν γκολ, έκανε πολύ και αθόρυβη δουλειά και έπαιξε με την εμπειρία του ηγέτη καθοδηγώντας τους συμπαίκτες του, δείχνει ότι οι βεντετισμοί αποτελούν παρελθόν στις τάξεις της «γηραιάς Αλβιόνας». Μένει να δούμε τί… διάρκεια θα έχει η Εγγλέζικη ατμομηχανή. Άν θα καταφέρει να πάει έτσι ως το τέλος ή άν θα έχει την ίδια τραγική τύχη που είχε στην τελευταία Διοργάνωση…

Οι Ουαλοί στο έταιρο ματς του Ομίλου, μπορεί να μην είχαν να επιδείξουν κάτι το ιδιαίτερο ως ομάδα, έπαιξαν όμως με πάθος και έδειξαν ότι το ήθελαν πολυ περισσότερο από τους Αμερικάνους, οι οποίοι επαναπαύτηκαν στο μοναδικό (ομολογουμένως πολύ όμορφο σε εκτέλεση) γκολ που πέτυχαν και δεν έπεισαν. Και μπορεί το πρώτο μέρος να τους ανήκε σχεδόν ολοκληρωτικά, στο δεύτεορ όμως φάνηκαν να ξεμένουν από δυνάμεις και από όρεξη.
Οι γρήγορες αλλαγές του πάγκου τους, ήρθαν στο πλέον ακατάλληλο σημείο του αγώνα και δεν κατάφεραν να ισορροπήσουν το ματς. Έτσι, η ισοπαλία αποτελεί ένα δίκαιο αποτέλεσμα και για τις δύο ομάδες. Ξενίζει πάντως η πτώση των Αμερικάνων στο β’ ημίχρονο, καθώς οι Η.Π.Α. διαθέτουν μία νεανική ομάδα ωστόσο, με μ.ο. ηλικίας τα 25,2 έτη και έχουν όλα τα φόντα να εξελιχθούν στο μέλλον, φτάνει να αντιληφθούν γρήγορα, ότι χρειάζονται έναν διαφορετικό… άνεμο στην Τεχνική Ηγεσία τους…

Τέλος εποχής για το σαξωνικό μοντέλο ποδοσφαίρου
Αντιθέτως οι Ολλανδοί, βασιζόμενοι στη δύναμη, στερημένοι πάσης φαντασίας και χωρίς ουσία στον τρόπο ανάπτυξης του παιχνιδιού τους, τα βρήκαν… μπαστούνια απέναντι στους φιλότιμους Σενεγαλέζους. Οι πρωταθλητές Αφρικής, παίζοντας απλό, γρήγορο, απελευθερωμένο ποδόσφαιρο, άφησαν πολύ καλές εντυπώσεις και κυρίως δικαιολόγησαν για μία ακόμα φορά δύο πράγματα.
Πρώτον: ότι δεν βρίσκονται τυχαία σε ένα ακόμη μουντιάλ.
Δεύτερον: ότι το σαξωνικό μοντέλο ποδοσφαίρου, έχει πεθάνει.
Η αναμέτρηση Πολωνίας-Μεξικού, ήταν μία ακόμα απόδειξη αυτής της ποδοσφαιρικής… μεταστροφής. Κι εδώ που τα λέμε, το να κατεβαίνεις με σύστημα 5-3-2 στις μέρες μας, είναι το λιγότερο… αυτοκαταστροφικό.
Από την άλλη πλευρά του γηπέδου τώρα, αν και το Μεξικό ποτέ δεν έχει καταφέρει κάτι (ούτε καν να πείσει ότι αξίζει για κάτι παραπάνω) παίζοντας απελευθερωμένα και με την χαρακτηριστική Λατινική φρεσκάδα στον τρόπο ανάπτυξης του παιχνιδιού του, έφερε από την αρχή σε δύσκολη θέση τους Πολωνούς. Οι Λατίνοι έλεγχαν τα άκρα και δημιούργησαν τις ευκαρίες. Οι Ευρωπαίοι είχαν καλύτερη παρουσία στον άξονα (απ’ όπου και προήλθε το πέναλτυ που κέρδισαν) αλλά με ανούσιο παιχνίδι.
Όπως ήταν φυσικό η αναμέτρηση θα κρινόταν στην λεπτομέρεια. Κι η λεπτομέρεια του αγώνα, δεν ήταν άλλη από το χαμένο πέναλτυ του Λεβαντόφσκι. Ένα πέναλτυ, που ισοδυναμεί με πρόωρο αποκλεισμό…
Έτσι οι Λατίνοι πήραν το επιθυμητό τρίποντο, δίνοντας ανάσες στους Αργεντίνους και κάνοντας την συνέχεια πολύ λιγότερο αγχωτική για τους ίδιους, καθώς ακόμα και με ισοπαλία με τους Σαουδάραβες, η πρόκρισή τους, γίνεται μιά εύκολη υπόθεση.

Την σφραγίδα στην επιβεβαίωση ότι η σαξωνική σχολή δεν έχει πλέον πέραση στο σύγχρονο ποδόσφαιρο, ήρθε να βάλει εντελώς απροσδόκητα η Δανία. Με το γνωστό στυλ της ανάπτυξης της εξέπληξε μία ομάδα που αναζητούσε διακαώς την σέντρα, επιβάλοντας τον δυναμισμό της, ρίχνοντας βάρος στην κόντρα και με στημένες φάσεις. Το αποτέλεσμα: με εξαίρεση δύο φάσεις δεν κατάφεραν σε καμία άλλη στιγμή να απειλήσουν τους εργατικούς και φλύαρους Τυνήσιους.
Στο β΄ μέρος οι Δανοί είχαν και την πρωτοβουλία των κινήσεων και την κατοχή, δεν είχαν όμως εκείνο το… «παραπάνω» που χρειάζεται μία ομάδα για να φύγει με το τρίποντο…
Αντιθέτως οι Βορειοαφρικανοί κατά τη διάρκεια του α΄ ημιχρόνου, παίζοντας με ταχύτατες αντεπιθέσεις και πάθος, ήταν αυτοί που είχαν τις φάσεις, δυσκόλεψαν πολύ τους Σκανδιναβούς και κοιτάζοντάς τους στα μάτια, τους υπενθύμισαν ότι ένας… Σμάιχελ, δεν θα μπορέσει από μόνος, να τους φέρει την άνοιξη.

Η… αραβική άνοιξη
Κόντρα σε όλα τα προγνωστικά Σαουδάραβες, κατάφεραν κοιτάζοντας στα μάτια τους δις παγκόσμιους πρωταθλητές (και κατά πολλούς το αδιαμφισβήτητο φαβορί για την κατάκτηση του Ζιλ Ριμέ στην τρέχουσα Διοργάνωση), πέτυχαν να διασύρουν τους «αλμπισελέστε» και να σπείρουν προβληματισμό για μία ακόμη φορά ως πρός το ποιός τελικά ευθύνεται για τις συνεχείς γκέλες των Νοτιοαμερικάνων και αν επιτέλους κάποιος πρέπει να αναλάβει να περιορίσει τον λόγο που έχει ο Μέσσι στη διαμόρφωση της ενδεκάδας.
To μουντιάλ είναι η ΜΟΝΗ ποδοσφαιρική Διοργάνωση, κατά την διάρκεια της οποίας επιβεβαιώνεται με τον πλέον… πανηγυρικό τρόπο, ότι στο τέλος ενός αγωνα, δεν είναι τα… νούμερα (αριθμητικά και μη…) αυτά που παίζουν κάποιο ρόλο στη διαμόρφωση του αποτελέσματος, αλλά το ποιά ομάδα αξιοποίησε καλύτερα τις τελικές της προσπάθειες.
Και οι Άραβες, κατάφεραν να μετατρέψουν τις 2 από τις 3 σε γκολ. Τόσο απλά…
Γιατί το ίδιο το ποδόσφαιρο είναι από τη φύση του απλό.
Σημ.: Μην περιμένετε κάποιοι στα ψηλά μπαλκόνια να αφήσουν έτσι το προϊόν Μέσι, δηλαδή να περάσει χωρίς να αγγίξει έστω την ευκαιρία (και ο νοών, νοείτω).

Μουντιάλ με διαφορά… (στ)ήθους
Και κάτι τελευταίο: καλώς ή κακώς η κάθε χώρα έχει τους δικούς της νόμους και ηθικές προσεγγίσεις των κοινωνικών θεμάτων που την απασχολούν. Το Κατάρ δεν αποτελεί εξαίρεση. Μας αρέσει-δεν μας αρέσει το πατριαρχικό μοντέλο που κυριαρχεί στην δική τους κοινωνία, οι περιορισμένες ελευθερίες που χαίρουν οι γυναίκες και τα αυστηρά κοινωνικά ήθη και κανόνες τους, είναι αυτά που ισχύουν εκεί και οφείλουμε είτε να τα σεβαστούμε (όσο κι αν τα απορρίπτουμε), είτε να απέχουμε της Διοργάνωσης.Το τί κάνει ο κάθε πολίτης του Εμιράτου με τις γυναίκες του, το άν η μπούργκα είναι νόμος και το άν θέλουν να κρατήσουν (ή όχι) μακριά τα πρότυπα των… «πολιτισμένων» Δυτικών και του τρόπου ζωής τους, είναι κάτι που άπτεται της δικής τους απόφασης μόνο.
Άν η κοπελιά απ’ την Αγγλία, ήθελε να κάνει τη δική της επανάσταση δείχνοντας το στήθος της δημόσια εντός γηπέδου και να δείξει πόσο… αψηφά τους νόμους της χώρας που την φιλοξενεί είναι μαγκιά, τότε η απέλαση με συνοπτικές διαδικασίες και η παραμονή στη… «μπουζού» μέχρι να απελαθεί, δεν είναι απλώς η φυσιολογιή κατάληξη των πραγμάτων, αλλά το τίμημα που θα κληθεί να πληρώσει γι’ αυτήν την επίδειξη… μαγκιάς.
Πήγες σε μιά ξένη χώρα κούκλα μου, θα σεβαστείς τους νόμους τους και τον τρόπο ζωής τους.
Άν δεν θέλεις να συμβαδίσεις με αυτά, τότε είτε δεν πας εκεί, είτε σε περιμένουν… εκπλήξεις, για τις οποίες θα μετανιώσεις στη συνέχεια…