Μεγάλη η προσμονή για το χθεσινό παιχνίδι για έναν ουσιαστικά πρόωρο τελικό σε αυτό το Κόπα Αμέρικα. Οι δύο αμάδες είχαν να συναντηθούν σε τελική φάση μεγάλης διοργάνωσης από το Κόπα Αμέρικα του 2007 όταν και βρέθηκαν αντιμέτωπες στον τελικό με νικήτρια τη Βραζιλία. Ξημέρωμα Τετάρτης στις 3:30, μια ζεστή βραδιά στην Αθήνα, ξενυχτήσαμε, είδαμε το παιχνίδι, αποζημιωθήκαμε ποδοσφαιρικά κι ένα ακόμα κλάσικο γράφτηκε στην ιστορία.

Οι διατάξεις των ομάδων

Η Αργεντινή ακολούθησε το ίδιο σύστημα και την ίδια τακτική με τα προηγούμενα δύο παιχνίδια της με Κατάρ και Παραγουάη και σύστημα 4-3-1-2. Τερματοφύλακας ο Αρμάνι, κατά συνθήκη δεξί μπακ αγωνίστηκε ο στόπερ της Τότεναμ Φόιτ, αριστερά ο Ταλιαφίκο και σέντερ μπακ οι Πετσέλα και Οταμέντι. Στο χώρο του κέντρου ο Σκαλόνι παρέταξε και πάλι τρία αμυντικά χαφ πίσω από τον Μέσι, με κεντρικό 6αρι τον Παρέδες, δεξιά του τον Ντε Πολ, και αριστερά του τον Ακούνια. Στην κορυφή της επίθεσης οι Αγουέρο και Λαουτάρο Μαρτίνεζ.

Από την άλλη, ο Τίτε κατέβασε το γνώριμο 4-2-3-1 με Άλισον στο τέρμα, Ντάνι Άλβες, Μαρκίνιος, Τιάγκο Σίλβα και Σάντρο στην άμυνα. Αμυντικά χαφ ο Αρτούρ με τον Κασεμίρο και μπροστά τους ως κουμανταδόρο τον Κουτίνιο. Στις πτέρυγες οι Ζεσούς και Έβερτον από τα δεξιά και αριστερά αντίστοιχα και στην επίθεση ο Φιρμίνο.

Την κατοχή η Βραζιλία

Από νωρίς η Βραζιλία απέκτησε την κατοχή και κατάφερε να τη διατηρήσει όσες φορές η Αργεντινή την πρέσαρε ψηλά στις παρυφές της περιοχής αποφεύγοντας σε μεγάλο βαθμό να πουλήσει τη μπάλα. Ήδη στο 20^ο λεπτό η κατοχή ήταν στο 60-40 υπέρ της Βραζιλίας και όσο περνούσε ο χρόνος αποτυπωνόταν στο χορτάρι η ποιότητα των παικτών της έναντι αυτών της Αργεντινής. Είναι αλήθεια ότι ο τρόπος που άγγιζαν τη μπάλα οι βραζιλιάνοι παίκτες στο σύνολό τους ξεχώριζε και αναδείκνυε την άριστη τεχνική τους κατάρτιση Είχε πολύ καλύτερη κυκλοφορία της μπάλας, καλύτερη ροή στο παιχνίδι της και απέναντι σε μια αργή ομάδα έδειχνε ότι θα βρει τις επιθετικές τις λύσεις μέσα από την υπομονή της να γυρίσει τη μπάλα. Σε αυτό συνετέλεσε σε μεγάλο βαθμό η ποιότητα των αμυντικών όταν έχουν τη μπάλα στα πόδια και η συμμετοχή τους στην ορθή ανάπτυξη του παιχνιδιού. Ήταν ενδιαφέρον να κάνει κάποιος τη σύγκριση βλέποντας τον Μαρκίνιος και τον Σίλβα να πασάρουν σωστά προς τα αμυντικά χαφ και από την άλλη μεριά ο Οταμέντι να υποπίπτει σε συνεχόμενες λάθος μεταβιβάσεις. Ο Κασεμίρο έκανε σπουδαίο παιχνίδι έχοντας εντολή να παίξει μαν-του-μαν τον Μέσι ακολουθώντας τον σε όλα τα σημεία του γηπέδου και μη διστάζοντας να τον μαρκάρει ακόμα και με σκληρό τρόπο, ενώ όποτε ο άσος της Μπαρτσελόνα πλησίαζε στην περιοχή έπαιρνε βοήθειες κυρίως από τον Αρτούρ.

Ντάνι Άλβες σε δεύτερη νιότη

Κομβικός ο ρόλος του Ντάνι Άλβες ο οποίος έκανε και τη μεγάλη διαφορά με τα ανεβάσματά του και τη συμμετοχή του επιθετικά χωρίς όμως να αμελεί τα αμυντικά του καθήκοντα. Μπορεί να έχει πατήσει ήδη τα 36 χρόνια, αλλά αυτό δε φάνηκε πουθενά στα ενενήντα λεπτά του αγώνα. Η ντρίμπλα και η πάσα στο χώρο του κέντρου από όπου προέκυψε το πρώτο γκολ είναι η καλύτερη απόδειξη της τεράστιας κλάσης του.

Προσπάθησε η Αργεντινή, αλλά αυτό δεν έφτανε

Το αναφέραμε και σε προηγούμενα άρθρα ότι από αυτή την Αργεντινή λείπει το ταλέντο και η ταχύτητα. Το στήσιμο της εντεκάδας της ήταν μια σειρά από συμβιβασμούς για να παρουσιάσει ένα ορθολογικό πλάνο στο παιχνίδι. Κάτι που αναμφισβήτητα αποδεικνύει την έλλειψη ποιοτικών παικτών για να υποστηρίξουν αυτό το μοντέλο που φάνηκε πως ταιριάζει καλύτερα. Ο Φόιτ από στόπερ έγινε δεξί μπακ, ο Ακούνια από αριστερό μπακ μεταφέρθηκε στο χώρο του κέντρου, και ο Ντε Πολ από εξτρέμ του ανατέθηκε ο ρόλος του δεξιού χαφ. Στη μια ομάδα είχαμε λοιπόν τον Ντάνι Άλβες να οργιάζει στη δεξιά γραμμή και από την άλλη τον Φόιτ ο οποίος δεν μπορούσε να βοηθήσει επιθετικά. Η Αργεντινή προσπαθούσε με set παιχνίδι να μπει στην περιοχή, όμως οι πολλές λάθος μεταβιβάσεις , κυρίως από τον Ακούνια, άφηνα τις προσπάθειες ημιτελείς. Από τα αριστερά έπαιρνε μέτρα ο Ταλιαφίκο και από τα δεξιά ο Ντε Πολ. Όποτε ο Μέσι προσπαθούσε να ανεβάσει ταχύτητα δεν μπορούσαν οι υπόλοιποι παίκτες να ακολουθήσουν.

Αμυντικά οι παίκτες του Σκαλόνι χρησιμοποίησαν πολλά σκληρά μαρκαρίσματα χωρίς ο διαιτητής να τους χαρίσει τις κάρτες. Η Αργεντινή κατάφερε να βρει ευκαιρίες με τα δύο δοκάρια σε κάθε ημίχρονο και με κάποια σουτ έξω από την περιοχή λίγο πριν γίνει το 2-0. Απορίας άξιο το ότι ο Ντιμπάλα χρησιμοποιήθηκε για ακόμα μια φορά για 5 λεπτά στο τέλος παρόλο που είναι ο μόνος που θα μπορούσε να συνεργαστεί με τον Μέσι μεταξύ κέντρου και περιοχής. Τελικά, το 2-0 προέκυψε ενώ η γραμμή της άμυνας ήταν πολύ ψηλά, με τα βαριά στόπερ να μην μπορούν να ακολουθήσουν την κίνηση στο χώρο και το φοβερό σλάλομ του Ζεσούς, και τον συμπαίκτη του στη Μάντσεστερ Σίτι Οταμέντι, να μην τον προλαβαίνει και τελικά να γκρεμίζεται κάτω στην προσπάθειά του να τον τζαρτζάρει. Πάσα στον αμαρκάριστο Φιρμίνο από τον Ζεσούς και 2-0, με τον Τίτε να βάζει και τρίτο αμυντικό χαφ και να κλειδώνει το ματς. Δίκαιες οι διαμαρτυρίες της Αργεντινής για πέναλτι στον Οταμέντι από τον Αρτούρ.