Κι αν το αντίδοτο είναι η πολυπρόσωπη άμυνα;

Στο Σάντσεζ Πιχουάν, ο αγώνας μεταξύ Σεβίλης και Μπάρτσα προμήνυε σκληρές μάχες και αμείωτο ενδιαφέρον για το νικητή στο πλεονέκτημα διαφοράς βαθμών στη La Liga. Παραδόξως, η Μπάρτσα ολοκλήρωσε τη πιο σοβαρή και μεστή της εμφάνιση, φανερώνοντας έπειτα από καιρό προνοητικότητα στα θέματα τακτικής.

Αδιαμφισβήτητα, τη Μπαρτσελόνα των τελευταίων χρόνων τη συνηθίζουμε ως ένα σύνολο με τις παντοτινές της παθογένειες. Εύθραυστη άμυνα και μόνιμη εστίαση στο πως θα επιτεθεί ή με ποιους (ακριβούς) παίκτες θα απαρτίζεται η μπροστινή της γραμμή. Ειδικά η φετινή της εκδοχή αποτελεί την πιο εύκολη ομάδα για να τη «διαβάσει» κανείς, καθώς δύσκολα αιφνιδιάζει τον αντίπαλο από πλευράς πλάνου. Χθες όμως, ο Κούμαν επιχείρησε κάτι διαφορετικό που μόλις μία φορά το εφάρμοσε εντός της σεζόν. Διάταξη με πέντε αμυντικούς, τρία αποκλειστικά σέντερ μπακ και δύο ακραία μπακ – χαφ σε αντίστοιχο ρόλο. Ακόμη και η επικίνδυνη Σεβίλλη που στοιχημάτιζε σε μια κλασική σύνθεση της αντιπάλου, τελικά έμεινε προ εκπλήξεως.

Όλοι μας γνωρίζουμε πως η Μπαρτσελόνα έχει προ πολλού παρατήσει την οργάνωση ενός εναλλακτικού σχεδίου και πορεύεται με οποιεσδήποτε αναλαμπές από τον Μέσι και τους υπόλοιπους αστέρες μιας προηγούμενης εποχής. Ωστόσο, το κλείσιμο των χώρων απέναντι στους Σεβιγιάνους απέτρεψε τους δεύτερους να ολοκληρώσουν πάνω από δύο – τρεις υποψίες φάσης (!). Πρωτοφανές για την αδύναμη ποιοτικά Μπάρτσα, όπως και για τη πολυπαθούσα αμυντική της λειτουργία. Άλλωστε, και ο Λοπετέγκι εκεί στήριζε την όλη ουσία του αγώνα. Να αμυνθεί σταθερά απέναντι στους Μπλαουγκράνα και να τους χτυπήσει σε στιγμές αντεπίθεσης. Τελικά η ομάδα που ανέλαβε τον αντίστοιχο ρόλο ήταν η Μπαρτσελόνα του Κούμαν.

Για πρώτη φορά, ο Ολλανδός απέσυρε τον αδύναμο Γκριεζμάν από τη βασική ενδεκάδα, καθώς προτίμησε ένα απλό δίδυμο Μέσι – Ντεμπελέ, με τον τελευταίο να διακρίνεται με την ταχύτητα του. Εδώ που τα λέμε, είναι οι μοναδικοί που παράγουν φάσεις στη φετινή ομάδα, αφού τραυματίστηκε και ο πολύτιμος Φατί. Από εκεί και πέρα, το κέντρο με τρία πρόσωπα διατηρήθηκε και πάλι, αλλά η πεντάδα στην άμυνα αποτέλεσε κάτι πρωτόγνωρο για μια Μπάρτσα ανένδοτη ως προς την αλλαγή φιλοσοφίας.

Στη φετινή ομάδα, ίσως εξ αρχής θα ήταν η πιο φρόνιμη λύση, προκειμένου η ομάδα να γλιτώσει αστεία αποτελέσματα από προσωπικά λάθη ή έναν διασυρμό, όπως αυτόν από την Παρί. Μπορεί μεν να αποτραβιέσαι από τα ιδανικά σου στο θέμα ποδοσφαίρου, αλλά εάν η ποιότητα έχει στερέψει γιατί να μην αναθεωρήσεις για το καλό της ομάδας και της αγωνιστικής της εικόνας… Φανταστείτε μάλιστα τα προηγούμενα χρόνια που προϋπήρχαν τα τωρινά ζητήματα στο σύλλογο, ο Βαλβέρδε να επέλεγε τη συντηρητική συνταγή ενός 5-3-2 σε εξορμήσεις, όπως στο Άνφιλντ. Ίσως τα αρχικά σκορ να μην εξανεμίζονταν τόσο εύκολα από τις ταχυδυναμικές σύγχρονες ομάδες που προέκυψαν στον αμφίρροπο δρόμο των Καταλανών.

Ειδικά από τη στιγμή που η ομάδα του Κούμαν αδυνατεί να κυριαρχήσει με ποδόσφαιρο κατοχής, γιατί ο Ολλανδός δεν προοριζόταν εξ αρχής σε αυτή τη τακτική; Η μία εκδοχή έχει να κάνει με την έλλειψη αμυντικών ελέω χρόνιων τραυματισμών. Η άλλη πως ο Κούμαν ουδέποτε εμπιστεύθηκε αυτή την επιλογή τακτικής. Αν και το παρουσίασε σε μια έξοδο της ομάδας στην έδρα της Βαγιαδολίδ. Και παρεμπιπτόντως, άφησε θετικές εντυπώσεις.

Βέβαια, την Τετάρτη οι δύο ομάδες θα αγωνιστούν και πάλι μεταξύ τους για χάρη του Κυπέλλου Ισπανίας. Αφού οι Σεβιγιάνοι έχουν πετύχει ήδη δύο γκολ από τον πρώτο αγώνα, ίσως θα είναι αυτοί που θα εφαρμόσουν την τακτική που το Σάββατο πράγματι τους ξάφνιασε. Από συνειδητή άμυνα λοιπόν, σε επιθετικό ρίσκο από πλευράς Μπάρτσα. Για να ανατρέψουν βέβαια το εις βάρος τους σκορ, για το οποίο η Σεβίλλη θα αγωνισθεί πλέον με φρονιμάδα στα ανασταλτικά της καθήκοντα.