Το 1999 έβγαινε στους κινηματογράφους μια ταινία η οποία προβλημάτισε τον υγιή σκεπτόμενο κόσμο. Ο λόγος για το Ματριξ, μία ταινία στην οποία ο πρωταγωνιστής Νιο έψαχνε απαντήσεις με την ιδιότητα του χάκερ. Φυσικά, εάν μιλήσουμε για τους συμβολισμούς που υπάρχουν σε κάθε σκηνή, θα χρειαστούμε πολλές σελίδες.

Εστιάζοντας λοιπόν στην κεντρική ιδέα, η ταινία μας εισήγαγε σιγά σιγά σε ένα θέμα που οι φυσικοί γνωρίζουν εδώ και πολλά χρόνια και δεν είναι άλλο από το γεγονός πως ζούμε σε μία εικονική πραγματικότητα. Με απλά λόγια, το κάθε άτομο αντιλαμβάνεται βάση την μορφολογίας του εγκεφάλου του, όλα τα αντικείμενα που το περιβάλλουν σε τρισδιάστατη μορφή.

Χαρακτηριστικά, εάν εστιάσουμε σε ένα ποτήρι, θα παρατηρήσουμε το αντικείμενο ως προς το μήκος του, το πλάτος του και το ύψος του. Ωστόσο, σύμφωνα πάντα με τους φυσικούς, το ποτήρι που βλέπουμε δεν είναι τίποτα περισσότερο από έναν ωκεανός ενέργειας, με τον εγκέφαλο μας να το μεταφράζει με τις διαστάσεις που μπορεί να αντιληφθεί, δημιουργώντας αυτό το σχήμα που αντιλαμβανόμαστε ως ποτήρι, αγνοώντας οτιδήποτε άλλο υπάρχει.

Δηλαδή, οποιοδήποτε αντικείμενο παρατηρούμε στον χώρο, δεν είναι ύλη, αφού ύλη δεν υπάρχει σύμφωνα με την επιστήμη. Αυτό που μόνον υπάρχει, είναι ένας ωκεανός ενέργειάς και τίποτε άλλο. Φαντάζομαι πως τα ερωτήματα όλων μας είναι πολλαπλά. Οι επιστήμονες αναφέρουν χαρακτηριστικά πως στο σύμπαν οι διαστάσεις είναι άπειρες και πως στην φάση που βρισκόμαστε, έχουμε ανακαλύψει την τέταρτη διάσταση.

Φανταστείτε ένα καινούργιο χώρο, που ωστόσο παρότι τα πειράματα το επιβεβαίωσαν, εμείς δεν θα μπορέσουμε ποτέ λόγω της φυσιολογίας μας να το αντιληφθούμε. Επιπλέον, ο βιολογικός μας θάνατος ορίζεται σύμφωνα πάντα με την επιστήμη της αστροφυσικής, ως μια αλλαγή καμπυλότητας στον χώρο.

Για εμάς τους μη γνώστες της έννοιας σε απλά ελληνικά δίνεται το γνωστό παράδειγμα του καθρέφτη, το οποίο αναφέρει πως όταν σπάσουμε το γυαλι που απεικονίζει το είδωλο μας αυτό χάνεται, ωστόσο εμείς δεν έχουμε πεθάνει. Κάπως έτσι, μπορούμε να αντιληφθούμε πως ο άνθρωπος είναι αθάνατος, όχι με τον τρόπο που φανταζόμαστε εμείς.

Εν κατακλείδι, το σύμπαν δεν θέλει να ΄΄φύγουμε’’, παρότι εμείς ζούμε με την εντύπωση πως η ζωή μας είναι περιορισμένη και ο προορισμός το τίποτα.