Kόκκινοι γίγαντες και μπλέ νάνοι... Ι EL COMANDANTE

Πού κατάντησες ρε Πανιώνιε…
Να σε κλαίνε οι ίδιοι οι οπαδοί σου…
Να γελάνε μαζί σου, οι ορκισμένοι εχθροί σου…
Να απορούν με το κατάντημά σου, όλοι εκείνοι που ήσουν η συμπάθειά τους…

Εκεί σε φέρανε, όλοι αυτοί που δέχτηκες στο σβέρκο σου ως… «σωτήρες» (αλλά μυαλό δεν έβαλες…).
Παράρτημα σε κάνανε.
Κέντρο διερχομένων.
Βγάλανε φράγκα στην πλάτη σου, ακούγεται εκεί στην πλατεία.
Μεγαθήρια χτίστηκαν στο όνομά σου, λένε οι κακές γλώσσες, την ώρα που εσύ… κόνταινες.

Και μετά εξαφανίστηκαν όλοι τους.
Αυτοί που σου το έπαιζαν… «σωτήρες», έβαλαν πάνω απ’ όλα, την σωτηρία της πάρτης τους, παρατώντας σε στην μοίρα σου…
Ο… νυχτωμένος τα βρόντηξε (υποτίθεται), αλλά στην εξέδρα τον δέχεσαι εσύ, που το παίζεις “ο πιο… ψαγμένος οπαδός” της χώρας.
Σκύβεις το κεφάλι μπροστά του και δεν τολμάς να του πεις κουβέντα…
Αυτό φυσικά, όποτε πάει να κάτσει στην κερκίδα, γιατί τις περισσότερες φορές, την βγάζει… στον πάγκο.
Κατά τ’ άλλα όμως, είπαμε… ο πρώην bodyguard και μετέπειτα μαγαζάτορας, δεν έχει καμία σχέση μαζί σου, αφού σε… έσωσε.
Τώρα πώς νοείται, να κάθεται στον πάγκο σου και ποιοί του επιτρέπουν να απολαμβάνει ανενόχλητος τα ματς στην θύρα των επισήμων, αυτός που σε έριξε 4 κατηγορίες, αυτό είναι άλλο… καπέλο.

Καπέλο ναί! Και τί καπέλλο…
Όπως αυτό που οι βρώμες λένε ότι πήγε να σου… φορέσει, να στο επιβάλει ντε… πασάροντας το μαγαζί σε επενδυτή… σοβαρό, φερέγγυο, αξιόπιστο και με όλους τους τίτλους… βαρωνείας παρακαλώ…
“Από τον έναν βαρώνο της νύχτας στον άλλον…” άκουσα κάποιον να λέει, σε πηγαδάκι γνωστού καφέ της πλατείας. Λογικό αφού σου φανερώθηκε ξαφνικά, η ευκαιρία να μπεις στα μεγάλα σαλόνια ξανά, έστω και από την πίσω πόρτα.
Κι εσύ εντάξει, μπορεί να μην το γούσταρες, αλλά προκειμένου να βρεθείς από τα χαμηλά στα ψηλά και να νιώσεις κοντά στα γνώριμα λημέρια σου, δεν είπες και τίποτα…
Το κατάπιες. ΚΑΙ αυτό…
Όπως ακριβώς έκανες χρόνια τώρα που έβλεπες το γνωστό δίδυμο να σε ξεδοντιάζει την ομάδα και να δίνει ό,τι καλύτερο είχες, στην… «μητρική» και κοντά μιά ολόκληρη πενταετία, μας ξεκούφανες με την σιωπή σου.
Ναυάγησε στη συνέχεια και η ιστορία με τον επιχειρηματία νύχτα μεριά, γιατί άναψε-σβήσε ως γνωστόν σώνεται η… τσακμακόπτερα και τώρα έμεινες ξανά… μπουκάλα και κάποιοι άρχισαν να αποζητάνε στα διαδίκτυα, τον Τσακίρη…

Όπα ρε’σεις, Πάνθηρες, Μικρασιάτες και όλες οι φυλές εκεί στη Νέα Σμύρνη… Για βαστάτε: γιατί να έρθει πίσω ο άνθρωπος;
Κάποιοι εκεί στην πλατεία, δεν τον βρίζατε εν χορώ, επειδή σας έφερε τον Ρεκόμπα, σας έφερε τον Lolo, σας έκανε ομάδα-υπόδειγμα, σας έφτιαξε προπονητικό κέντρο βασισμένο σε ευρωπαϊκά πρότυπα και μερικοί από εσάς του την πέσατε για τα καλά;
Και δεν μιλάω για τους απλούς οπαδούς, αλλά και για οπαδούς που έχουν κάνει… όνομα στον Πανιώνιο, καθώς μέχρι και γήπεδο ήθελε να σας φτιάξει ο άνθρωπος, αλλά αυτοί, οι δεύτεροι του την έπεσαν με τη σειρά τους, γιατί θα χάνανε την πελατεία τους (ξέρεις καλά για ποιούς σου μιλάω, μην σφυρίζεις αδιάφορα…).

Και τώρα πρόσφατα, που έβαλε την αγάπη του πάνω απ’ όλα και τα ’ριξε όλα να τα πάρει το ποτάμι και σου ξανάρθε, λίγο πρίν τα play offs κεφάτος και καυλωμένος, φρόντισαν πάλι οι δικοί σου… «γνωστοί-άγνωστοι» να του πριονίσουν την καρέκλα, πρίν καλά-καλά κάτσει σ’ αυτήν κι είδε κι από-ειδε ο άνθρωπος κι έριξε μαύρη πέτρα πίσω του.
Με τί μούτρα λοιπόν του ζητάς να ξαναγυρίσει;
Δεν πρόκειται περί θράσους από την πλευρά σου.
Όχι!
Πρόκειται περί κοντής μνήμης και κουτοπονηριάς.
Να έρθει σοβαρός επιχειρηματίας, να συναλλαγεί με τα λαμόγια που ΕΣΥ ΕΠΕΤΡΕΨΕΣ -πότε φανερά και πότε με τη σιωπή σου- να σε κυβερνάνε…

Όχι κυανέρυθρε οπαδέ…
Δεν θα είχε νόημα να επιστρέψει, ένας άνθρωπος που σε αγάπησε, αν και δεν είχε τίποτα από το Σμυρνέικο μικρόβιο στο αίμα του.
Σαν… αλεξιπτωτιστής ήρθε ο Τσακίρης, αλλά εκεί που έπεσε, εκεί και έμεινε! Γιατί αγάπησε την ομάδα σου με ένα πάθος που παρ’ ολίγον να τον καταστρέψει ολοκληρωτικά…

Το λάθος του, δεν ήταν που θέλησε να ασχοληθεί ξανά και να ξαναγίνει ένα με τον μίζερο μικρόκοσμό σου.
Το λάθος του Τσακίρη ήταν άλλο:
ότι κάποτε, όταν το διδυμάκι της συμφοράς ήταν (επισήμως ακόμα) στα πράγματα, δεσμεύτηκε ότι θα μιλήσει κάποια στιγμή και ακόμα δεν το’κανε…
Και τώρα, έπειτα από τα όσα ακούγεται ότι έλαβαν χώρα παρασκηνιακά, μετά το ματς με την Ζάκυνθο, ενώ εκείνος είχε όλα όσα χρειαζόταν, για να βγει και να ξεκαθαρίσει κάποια πράγματα, προτίμησε την γνωστη σιωπή των… εφοπλιστών. Έβγα κι εσύ ρε άνθρωπα και πες επιτέλους, τα πράγματα με τ’ όνομά τους!
Τί περιμένεις επιτέλους; Να σβηστεί η ομάδα απ’ τον χάρτη, για να πάρεις θέση;

Γι’ αυτό σου λέω, ΔΕΝ σου αξίζει ΚΑΝΕΝΑΣ Τσακίρης. Μέχρι να αλλάξεις μυαλά και κυρίως νοοτροπία, κάτσε εκεί στα τσοπανο-χώραφα να νιώσεις την γλύκα. Να πανυγηρίζεις που κέρδισες τις Κουκουβάουνες και πήγες… τρένο, κόβοντας μέσα από Μαρκόπουλα, Μέγαρα, και… Αφίδνες, αλλά στο τέλος (ω, τί… «περίεργο»!) το περίφημο τρένο σου, έμεινε… από λάστιχο (ναί, ούτε σε ταινίες επιστημονικής φαντασίας δεν γίνονται αυτά) και δεν κατάφερες αυτό που μέχρι πρότινος έμοιαζε ως… αυτονόητο. Κάτσε εκεί με τις γκλίτσες, τους μπράβους αυτών των κατηγοριών, μέχρι να στανιάρει και να πήξει το μυαλό σου και μην παραπονιέσαι, αφού έτσι όπως τα καταφέρατε, μετατρέψατε κάποιους-κάποιους σε κόκκινους… γίγαντες κι εσείς ξεμείνατε στο περιθώριο ως μπλέ νάνοι…