Κυνισμός εναντίον Ενθουσιαμού ΚΑΛΛΙΘΕΩΤΗΣ

Θρύλος και ΠΑΟΚ χθες και πολλές οι αντιθέσεις που συνοδεύουν τους δύο μεγάλους αντιπάλους του ποδοσφαίρου μας μετά και τα χθεσινά ματσάκια. Χαρά και λύπη, ουσία και φλυαρία, άμυνα και επίθεση, κυνισμός και ενθουσιασμός. Όπου οι πρώτες λέξεις βάζετε τον φετινό Ολυμπιακό κι όπου οι δεύτερες τον φετινό ΠΑΟΚ με βάση τα πρώτα τους δείγματα για τη σεζόν ’19-’20.

Ας ξεκινήσω με τον αντίπαλο, καθότι έπαιζε και με μεγάλη ομάδα. Αν πριν την έναρξη των δύο παιχνιδιών περίμενε κανείς ότι ο ΠΑΟΚ θα ήταν σε θέση να κοντράρει τον περυσινό Άγιαξ, θα τον λέγαμε τρελό. Να όμως που ο δικέφαλος το πάλεψε όσο μπορούσε κι όσο του επέτρεψαν οι δυνάμεις του, η αφέλεια του και φυσικά το Εγγλέζικο κοράκι χθες.

Ένας ΠΑΟΚ που και πάλι για 25-30΄ πάτησε καλύτερα στο γήπεδο και προηγήθηκε δίκαια με τον καλύτερο του παίχτη, έναν Μπίσεσβαρ να τον πιείς και πάλι στο ποτήρι και πολλούς να εστιάζουν στο ότι αν αυτός ο αντιτουριστικός αφάνας δεν είχε τον κώλο στην πλάτη, δε θα έβλεπε τη χώρα μας ούτε από καρτ ποστάλ. Μετά το πρώτο (διπλό) πέναλτι, ο ΠΑΟΚ «έσβησε» σταδιακά και ο «Αίαντας» πήρε τα ηνία. Η κινηματογραφική –σχεδόν μπασκετική- εναλλαγή πασών χάζεψε τους αμυντικούς του ΠΑΟΚ.

Ο Πασχαλάκης αρχικά έγινε ήρωας, αλλά πόσα να σώσει κι αυτός όταν σε πολλά σημεία του ματς ο ΠΑΟΚ δε μπορούσε καν να βγεί από την περιοχή του. Το momentum χάθηκε και όπως και στην Τούμπα, ο ΠΑΟΚ είδε την υπεροχή του να μην μεταφράζεται σε πλήρη ουσία, παρά μόνο σε στιγμιαία χαρά. Το φθηνό δεύτερο γκολ που δέχτηκε και το αυστηρό τρίτο πέναλτι έφεραν ταφόπλακα σε μία αξιέπαινη προσπάθεια, από έναν Φερέϊρα που παρέταξε την ομάδα του και στα δύο ματς θαρραλέα, με σκοπό να παίξει ποδόσφαιρο και όχι να πάει να κλέψει την πρόκριση όπως σίγουρα θα έκανε ο Λουτσέσκου.

Το 200-0 που έπαιξε ο κοκκινομάγουλος τον δικέφαλο δεν κρύβεται στα πέναλτι αλλά στα διαρκή σφυρίγματα με τα οποία έσπρωχνε τον Άγιαξ στην Ελληνική περιοχή. Κι όταν δίνεις και δικαίωμα στο κοράκι να σε σφάξει, πρέπει να τα βάζεις δυστυχώς με τη δική σου αφέλεια. Ο ΠΑΟΚ προδόθηκε από αδράνειες στιγμιαίες, από έλλειψη καθαρού μυαλού, από τη θέληση να γράψει ιστορία που του τύφλωσε τον σκοπό της υπομονής στο παιχνίδι, την οποία όταν είχε στη μία από τις συνολικά τρείς ώρες που διήρκησαν τα δύο ματς, έδειξε ότι ούτε και η διαιτησία μπορούσε να τον λυγίσει αμάχητο.

Ο δε Θρύλος μου κυνικός όσο ποτέ, θυμίζοντας… περυσινό ΠΑΟΚ, έπαιξε για να πάρει το αποτέλεσμα, δεν έθελξε αλλά προβλημάτισε πολύ, όταν στο πρώτο ημίχρονο ο Σα έπαιζε τους Τούρκους μόνος του. Θαρρείς και «έσβησε» ο διακόπτης στο οριζόντιο δοκάρι του ήρωα Γκιλιέρμε κι αντί να πιούν θάλασσα οι Τούρκοι, τους έδωσε φτερά. Ότι δίνεις παίρνεις λένε, έτσι τα 2μιση μύρια για πάρτη του Σα αποδεικνύονται ελάχιστα, ειδικά με τα τρία άχαστα που έχει βγάλει. Κι αν το τακουνάκι του Κριβελί το είδε να έρχεται και πήρε σωστή θέση, αυτό του Ρομπίνιο που σώζει, ισοδυναμεί με πολλά έξτρα μύρια.

Τα οποία θα πρέπει να δαπανηθούν για ένα πρώτης κλάσης κεντρικό χαφ που θα στέκει σκυλί του πολέμου δίπλα στον Γκιλιέρμε, θα ξέρει καντάρια περισσότερη μπάλα από τον Καμαρά και θα σβήσει μια και καλή τον Μπουχαλάκη από την εντεκάδα, στην οποία είναι μόνιμος θαμώνας ελλείψει καλύτερων λύσεων. Στο δεύτερο ημίχρονο ο Ολυμπιακός σαν να μην πέρασε μέρα από τη ρεβάνς με την Πλζεν, ευτύχησε να προηγηθεί με τον γίγα Σεμέδο, αυτό το πουλέν που θα κάνει μέχρι και τον Μέλμπεργκ ανάμνηση αν συνεχίσει έτσι. Πάλι δεν πέρασε τίποτα και πάλι σκόραρε, 2/2 στο ναό. Πάλι από το φαρμακερό πόδι του ουσιώδη Βαλμπουενά, του συγκινητικού, του τίμιου.

Ο Γάλλος προσθέτει στον περυσινό Ολυμπιακό την προσωπικότητα που έλειπε και ο Μαρτίνς βλέπει την εμμονή του σε ένα σχήμα να βγαίνει. Έχει γίνει τρομερή δουλειά στα στημένα φέτος, τα οποία έχουν πάει πρίμα την ομάδα. Το αντίθετο με τον ΠΑΟΚ ο οποίος έδειξε να υποφέρει στον τομέα αυτό. Και ποιος να το περίμενε ότι έστω με κατώτερης δυναμικότητας αντιπάλους, ο Θρύλος θα είναι παρθένος στην εστία μετά από 4 ματς. Νομίζω η τελευταία φορά ήταν στα προκριματικά με τον Κετσπάγια πριν 10 χρόνια, ας με διορθώσει όποιος θυμάται καλύτερα.

Ο επόμενος αντίπαλος είναι η Ρώσικη νυφίτσα Κράσνονταρ, η οποία χθες στο 34’ είχε κοτζάμ Πόρτο στο 0-3 και είχε κλειδώσει από το πρώτο ημίχρονο την πρόκριση. Ο Θρύλος χάνει πλέον το ρόλο του αουτσάϊντερ και την πεποίθηση ότι «δεν έγινε κάτι αν δεν περάσουμε τη Πόρτο», καθώς γεννήθηκαν προσδοκίες μεγάλες τώρα απέναντι στους επικίνδυνους αλλά άπειρους Ρώσους. Τι σου είναι η μπάλα ε; Φάγανε γκολ στο ’89 στο πρώτο ματς και σκόραραν στο 3’ στο δεύτερο ματς. Ο Ολυμπιακός πίσω το πάει καλά αλλά η τρύπα που υπάρχει στο κέντρο του θυμίζει λουκουμά γεμάτο ζάχαρη στο καυτό καλοκαίρι και ο Φορτούνης λείπει απελπιστικά πολύ.

Ο ΠΑΟΚ πλέον έχει τον άχαρο ρόλο να ξεπεράσει το εμπόδιο της Σλόβαν Μπρατισλάβας και να διεκδικήσει μία καλή συγκομιδή βαθμών, η οποία θα του δώσει τη δυνατότητα για καλύτερο αντίπαλο του χρόνου από το γκρούπ των πρωταθλητών. Ναι, πιστεύω ότι θα το πάρει πάλι το πρωτάθλημα, όχι γιατί επιθετικά πείθει περισσότερο, αλλά γιατί ο Ολυμπιακός δείχνει να αργεί να βάλει βασικά γρανάζια στη μηχανή στα σημεία που χάνει λάδια.

Δεν έχουμε δεί τον Ελ Αραμπί, τον Σουντανί και τον αντι-Φορτούνη ή έστω δημιουργό που θα κουβαλήσει τη μπάλα. Έχει φτιάξει την άμυνα αλλά αυτό μόνο δεν αρκεί και αν πέρυσι η έλλειψη γκολτζή τον έφερε πίσω στη βαθμολογία, η έλλειψη οργανωτή φέτος θα του δημιουργήσει προβλήματα πολύ μεγαλύτερα. Ο ΠΑΟΚ θα χάσει τον τίτλο μόνο αν κλατάρει πριν τον χειμώνα, μια και δείχνει αρκετά φρέσκος σε σημεία για την εποχή και ασύνδετος στην άμυνα.

Αν ο Ολυμπιακός θωρακίσει το κέντρο του και βρεί τα περυσινά γκολ τον Φορτούνη/Χασάν, τότε η μάχη θα είναι συναρπαστική. Κομβική θα είναι η επιστροφή Μαουρίσιο για τον δικέφαλο αν είναι στα καλά του, ενώ αν πάρει τον Μπράνταριτς μπαίνει σε μεγάλη θέση ισχύος. Ερώτηση κρίσεως για το τέλος: Υπήρχε ποτέ περίπτωση ο Ποντένσε να κάνει αυτό που έκανε ο Ραντζέλοβιτς μόλις 10’ αφού μπήκε στο γήπεδο; ΠΟΤΕ!

 

ΚΑΛΛΙΘΕΩΤΗΣ

Διαβάστε Περισσότερα