Λίγο χώρο για τα νιάτα ρε | ΠΟΛΙΤΗΣ
Στο μυαλό του μέσου οπαδού, η ηλικία των 36 ετών είναι το σημείο εκείνο στο οποίο πρέπει να μπαίνει η κόκκινη γραμμή και να ακούγονται οι τίτλοι τέλους στην καριέρα των ποδοσφαιριστών (εξαιρούνται οι τερματοφύλακες), για να “περάσουμε” έτσι και στην επόμενη γενιά. Είναι όμως έτσι?
Δεν ήταν λίγες οι φωνές που ήδη από το καλοκαίρι είχαν σπεύσει να χαρακτηρίσουν πολλούς “γέρους” ως τελειωμένους, ότι έφτασε η ώρα της απόσυρσης, ότι είναι ώρα να κάνουν χώρο για την νέα γενιά και ότι πέρασε η μπογιά τους. Δυστυχώς, όμως για εκείνους, για ακόμα μια φορά η πραγματικότητα δείχνει μία άλλη εικόνα, μία εικόνα όπου οι “γέροι” καταθέτουν τα διαπιστευτήριά τους κάθε Σαββατοκύριακο στο χορτάρι, στέλνοντας ηχηρό μήνυμα ότι σε περίπτωση απόσυρσής τους, κανένας “20αρης” δεν διαθέτει τις ικανότητες, την εμπειρία, ή και το βάρος να τους αντικαταστήσει. Ο λόγος για τους Λούκα Μόντριτς, Κριστιάνο Ρονάλντο, Τιάγκο Σίλβα, Φερναντίνιο.
Ο γερόλυκος Φερναντίνιο – ο ηγέτης της Μάντσεστερ Σίτι στο χορτάρι και στα αποδυτήρια
Πρόκειται για έναν θρύλο της Μάντσεστερ Σίτι (και όχι άδικα), ο οποίος έχει υπηρετήσει τον σύλλογο επί σειρά ετών, τόσο στο χορτάρι, όσο και στα αποδυτήρια. Οι ίδιοι του οι συμπαίκτες τον αποκαλούν “προπονητή του γηπέδου”, αφού μόλις πατάει γήπεδο αναλμβάνει χρέη ηγέτη και καθοδηγεί την ομάδα, όντας ο Πεπ Γκουαρντιόλα του αγωνιστικού χώρου. Ασφαλώς, ο Ρόντρι είναι η κύρια επιλογή. Αλλά δεν είναι λίγοι οι αγώνες στους οποίους ο νεαρός Ισπανός έχει δει τον Πεπ Γκουαρντιόλα να τον αφήνει στον πάγκο για να βάλει τον βετεράνο Βραζιλιάνο, και μάλιστα όχι μόνο σε “μικρά” ματς, αλλά και σε σημαντικά.
Μιλάμε για έναν παίχτη που όποτε παίζει είναι ο απόλυτος κυρίαρχος του κέντρου, βάζει φυλακή τα αντίπαλα χαφ και μπλοκάρει όλο το παιχνίδι του αντιπάλου με τις τοποθετήσεις και τα κοψίματα, ενώ με την εμπειρία του ξέρει να κρατάει μπάλα, να κερδίζει φάουλ και να μοιράζει μπαλιές που κόβουν την αντίπαλη άμυνα στη μέση. Συν τοις άλλοις, η συνεισφορά του στα αποδυτήρια και το βάρος του σαν παίχτης, είναι ζωτικής σημασίας για την Μάντσεστερ Σίτι, κάτι που έχει επιβεβαιώσει και ο Γκουαρντιόλα, αλλά και σχεδόν όλοι οι συμπαίκτες του. Στην φωτογραφία, λοιπόν, βλέπουμε τον 38χρονο Φερναντίνιο, σε αγώνα νοκ αουτ του Τσάμπιονς Λιγκ, να έχει παίξει 90λεπτο και να ανακυρρήσεται MOTM (Man of the match).
Τιάγκο Σίλβα – Βασικός και αναντικατάστατος στα 38 του στην Τσέλσι
Άλλος ένας εκ Βραζιλίας ερχόμενος, ο Τιάγκο Σίλβα, ένας εκ των βασικών στόπερ της Τσέλσι. Ο 38χρονος είναι ένα εκ των 3 καλύτερων στόπερ αυτή τη στιγμή στην Πρέμιερ Λιγκ. Μιλάμε για έναν παίχτη με απίστευτη ικανότητα με την μπάλα στα πόδια, με εξαιρετική ευχέρεια στο να δημιουργεί από πίσω (δύο χαρακτηριστικά που απέκτησε στην Μίλα, παίζοντας στο “6”), ίσως ο μοναδικός στόπερ στον κόσμο που μπορεί να κρατάει την ψυχραιμία, το καθαρό μυαλό και την συνοχή όταν φτάνει ο αγώνας στο 90′, όταν η ομάδα χάνει και της ασκείται πίεση. Ο παίχτης που χρειάζεται μία ομάδα στην άμυνα όταν διεκδικεί μία πρόκριση στο 90+, όταν πρέπει να πάρι το κάτι παραπάνω και όταν θέλει να ανεβάσει την ψυχολογία και την ποιότητα.
Γιατί γίνεται ειδική αναφορά στον Τιάγκο Σίλβα? Η απάντηση είναι απλή. Ας δει κανείς τι γίνεται στην άμυνα της Τσέλσι όταν λείπει, ή όταν την θέση του παίρνει ο Κρίστενσεν. Αλλά και εκτός των τάξεων της Τσέλσι, αν ρίξουμε μια ματιά σε άλλες άμυνες “κορυφαίων” ομάδων, θα δούμε στόπερ όπως ο….Μαγκουάιρ….., ο Μαρκίνιος, ο Κιμπεμπέ, ο Λαπόρτ, ο Στόουνς. Μιλάμε για θεωρητικά κορυφαίους αμυντικούς, ή τουλάχιστον κορυφαίες ομάδες σε Αγγλία ή Ευρώπη, στις οποίες ο 38χρονος Τιάγκο Σίλβα θα ήταν πρώτη επιλογή (και αναντικατάστατη).
Λούκα Μόντριτς – 36 χρονών μαέστρος
“Δεν κάνει για σύγχρονο ποδόσφαιρο”. “Δεν έχει αντοχές, που να παίξει”. “Θα τον τρέχουν τα παιδάκια στο κέντρο και θα τον φάνε”.Αυτά κι άλλα τόσα λέγονταν και γράφονταν για τον εικονιζόμενο, κάτοχο μίας χρυσής μπάλας, επιθετικό μέσο της Ρεάλ Μαδρίτης. Από την φυγή του Ρονάλντο και έπειτα, ο Μόντριτς και ο Μπενζεμά είναι οι δύο που έχουν πάρει την ομάδα στις πλάτες τους και τραβάνε κουπί, όντας οι ηγέτες που την οδηγούν βήμα βήμα στην μετά-Ρονάλντο εποχή (για τον Γάλλο στράικερ θα αναφερθούμε σε άλλο άρθρο). Οι απαντήσεις έχουν δοθεί από τον ίδιο τον Κροάτη στο χορτάρι.
Αλήθεια, ποιός στα αποδυτήρια των Μαδριλένων διαθέτει έστω την μισή ποιότητα και ικανότητα να τον αντικαταστήσει? Κανείς, είναι η απάντηση. Τον Βεράτι και τους λοιπούς της ΠΣΖ τους έβαλε φυλακή μόνος του. Έγραψε τόσα χιλιόμετρα που άλλοι θέλουν δύο παιχνίδια για να γράψουν (παίζει να τρέχει ακόμα). Όλη η τακτική του Αντσελόττι βασίστηκε και βασίζεται πάνω του. Μιλάμε για έναν μαέστρο του κέντρου, με όλη την σημασία της λέξης. Με ικανότητα να βγάζει ασσίστ και να σκοράρει που δύσκολα βρίσκεις σε άλλον παίχτη. Πως λοιπόν θα μείνει στον πάγκο (από τακτικής επιλογής) αυτός ο παίχτης? Όσο για το αν έχει τρεξίματα, αντοχές, πνευμόνια, ταχύτητα και γενικά εάν μπορεί στα 36 του να παίζει σε κορυφαίο επίπεδο, θα ήταν καλές ερωτήσεις για τον Ποτσετίνο αυτές.
Κριστιάνο Ρονάλντο – Τελικά δεν πήγε για τα ένσημα…
Τι να πούμε και τι να γράψουμε για τον Πορτογάλο θρύλο. Ίσως ο ποδοσφαιριστής που διαχρονικά έχει δεχτεί την μεγαλύτερη αμφισβίτηση, την οποία εκλαμβάνει ως τροφή για να δουλέψει σκληρότερα και να κλείσει ακόμα περισσότερα στόματα. Έτσι και φέτος! Ενώ ήρθε και με το καλημέρα έβαλε μπρος την μηχανή παραγωγής γκολ, υπήρχαν αυτοί που τον έκραζαν επειδή έχανε η Γιουνάιτεντ (θεωρώντας μάλλον ότι ο Σόλσκιερ είναι κανάς Αριγο Σάκι). Μετά έτρωγε κράξιμο επειδή δεν σκόραρε. Η απάντηση ήρθε όταν πήρε το ντέρμπι (άλλο ένα) με την Τότεναμ του Κόντε, μόνος του με το χατ τρικ που πέτυχε, κλείνοντας για ακόμα μία φορά στόματα.
Αλήθεια, σε μία δύσκολη στιγμή, σε μία πρόκριση, εκεί που θες το κρίσιμο γκολ, εκεί που η μπάλα καίει και απαιτείται ψυχραιμία, καθαρό μυαλό και εμπειρία, ποιόν θα ήθελε μία ομάδα? Τον Κριστιάνο Ρονάλντο που κουβαλάει και 20 κιλά περγαμηνές στους ώμους του, ή τον Χάαλαντ που τώρα φτιάχνει όνομα?
Αλήθεια, γιατί πρέπει ο Λεβαντόφσκι, ο Ρονάλντο, ο Μόντριτς και όλη η “παλιοσειρά” να κάνουν χώρο για τον Εμπαπέ, τον Χάαλαντ, τον Πέδρι και τον Βινίσιους? Γιατί δηλαδή πρέπει από τα 20 του σήμερα ένας παίχτης να αξίζει 150 μύρια και να θεωρείται όνομα επειδή πήρε ένα Πρωτάθλημα Γαλλίας ή επειδή έκανε ντρίμπλες στις φαβέλες στην Βραζιλία? Και ο Χάαλαντ και ο Εμπαπέ και ο Βινίσιους και όλοι αυτοί οι νεολαίοι θα το φτιάξουν το όνομά τους, αλλά θα πρέπει να παλέψουν και αν δείξουν πράγματα, διότι τίποτα δεν τους ανήκει δικαιωματικά. Ο Ρονάλντο έπρεπε να μασήσει σίδερα για να πάρει την θέση του Γκιγκς, δεν βρήκε τίποτα έτοιμο, το ίδιο κι ο Μόντριτς, το ίδιο και ο Τιάγκο Σίλβα και όλοι. Κατά τα άλλα “δώστε χώρο στα νιάτα”.
ΠΟΛΙΤΗΣ