Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ: «Παγιδευμένη» στο σχέδιο της Ατλέτικο με ανούσια πρωτοβουλία

Η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ εμφανίστηκε στον επαναληπτικό αγώνα εμφανώς ορεξάτη, έχοντας στο νου την αρχική πρωτοβουλία των κινήσεων έναντι των Ροχιμπλάνκος. Παρά την κατοχή και την θέληση για εντατική πίεση των Κόκκινων Διαβόλων, οι παίκτες του Σιμεόνε απέκρουαν σχετικά εύκολα οποιαδήποτε απόπειρα δημιουργίας των πρώτων. Ως απόρθητα τείχη οι φιλοξενούμενοι κράτησαν με ελάχιστες απειλές την εστία του Όμπλακ, ο οποίος σε τρεις κρίσιμες περιπτώσεις κράτησε καθαρό το σκορ. Παράλληλα, η πονηριά των φιλοξενούμενων εξόργιζε αυτούς της Μάντσεστερ, οδηγώντας τον αγώνα σε άνευ ουσίας παράπονα και αποπλάνηση του νου σε καίρια διαστήματα του ματς.

Υπομονή και πλεονέκτημα τα… νεύρα!

Ο Σιμεόνε παρέταξε εξ αρχής την ομάδα με το γνώριμο 5-3-2 με αρκετή εστίαση στην διαρκή κάλυψη των χώρων, αλλά και με κατεύθυνση των χαφ στους υπόλοιπους συμπαίκτες τους. Μπροστάρης του σχεδίου ο Κόκε. Ο μοναδικός χαφ στον αγωνιστικό χώρο με ηρεμία στη πάσα υπό πίεση, με έξυπνες κινήσεις και με πολύ λιγότερες επιλογές παράλληλου ποδοσφαίρου. Τη δεδομένη στιγμή που σημειώνονταν εκατέρωθεν αβίαστα λάθη από τους μέσους, ο πολύπειρος Ισπανός καθοδηγούσε τους Ντε Πολ και Χερέρα, οι οποίοι ανέλαβαν τα μαρκαρίσματα και τις μονομαχίες σώμα με σώμα. Ειδικά στο στυλ των αιφνίδιων επιθέσεων, ο Κόκε είναι εκείνος που εξέθεσε την άτακτη άμυνα των γηπεδούχων και έσπασε το αντίστοιχο θάρρος τους.

Οι φιλοξενούμενοι επένδυσαν στην υπομονή, αποβάλλοντας τον παθητικό ρόλο σε κατάσταση αμύνης. Κάθε αναχαίτιση της μπάλας προοριζόταν από τους παίκτες της Ατλέτικο για άμεση αντεπίθεση, από τις οποίες ολοκλήρωσαν δύο γκολ, το ένα ελάχιστα οφσάιντ. Η Ατλέτικο είχε ήδη χτυπήσει το καμπανάκι του κινδύνου, η επόμενη προσπάθεια μετουσιώθηκε ξανά σε γκολ. Συγχρόνως, δεν έλειψαν και οι λεκτικές συμπεριφορές των Ροχιμπλάνκος, στους οποίους απαντούσαν οι γηπεδούχοι. Μάλιστα οι δεύτεροι σε κάθε αψιμαχία και φάουλ κατά τους έχαναν τη ψυχραιμία τους, με αποτέλεσμα κι από αυτόν τον παράγοντα να επέσπευσαν τον αποκλεισμό τους. Επίσης, η διαφορά ήρθε πάλι από τα ακραία μπακ της Ατλέτικο με τον Λόντι να αποτελεί τον κορυφαίο στην επανάληψη. Αντίστοιχα ο Γιορέντε ήταν απροσπέλαστος απέναντι στο Σάντσο, έχοντας διαρκώς ως συμπαραστάτη τον Γκριεζμάν.

Μη λειτουργική η σύνθεση της Γιουνάιτεντ

Η έκβαση του αγώνα δεν εξαρτήθηκε από υψηλής ποιότητας τακτική, καθώς τα πλάνα των δύο προπονητών ήταν ίδια με όσα παρακολουθούμε εδώ και καιρό. Ωστόσο, η Μάντσεστερ πλήρωσε την αφέλεια στο αμυντικό σκέλος μιας και το κεντρικό της δίδυμο αναλαμβάνει πρωτοβουλίες περισσότερο από όσο θα έπρεπε. Συγκεκριμένα, τόσο ο Βαράν, όσο και ο Μαγκουάιρ από το πρώτο λεπτό κινούνταν στη γραμμή του ημικυκλίου χωρίς ιδιαίτερο λόγο, ενώ η βεβιασμένη ψηλή τους πάσα και η προώθηση της μπάλας από τους ίδιους αγχώνει την σύνθεση και το κοινό αντίστοιχα. Αυτή η δράση προερχόμενη από τα σέντερ μπακ, ίσως οφείλεται στην απουσία ικανών εξτρέμ, καθώς όποιος κι αν αγωνίστηκε ελάχιστα βγήκε μπροστά. Εάν προσθέσουμε ότι η Μάντσεστερ πάσχει από έναν οργανωτή στο κέντρο – πλην του μεσοεπιθετικού Μπρούνο Φερνάντες – η αρχική μεταβίβαση αποτελεί πρόκληση από τους ήδη υπάρχοντες.

Τα εξτρέμ στη Γιουνάιτεντ δρουν κυρίως στη πλάγια γραμμή, προσκολλημένοι εκεί στο μεγαλύτερο μέρος του παιχνιδιού. Η μοναδική τους ιδέα είναι η ντρίπλα λίγο μπροστά από τη γραμμή του κέντρου και έπειτα πιο μπροστά η αλόγιστη σέντρα. Σε καμία περίπτωση δεν τους παρατηρεί κανείς να συγκλίνουν στην αντίπαλη περιοχή, να σφίγγουν τον αντίπαλο με τη παρουσία τους κοντά στο τέρμα. Είναι μονάχα στις άκρες, αρκετά μακριά από το πεδίο δράσης με τον προπονητή Ράνγκνικ να μην επιχειρεί γέμισμα της περιοχής παρά μονάχα με την είσοδο ενός δεύτερου επιθετικού, του Καβάνι. Μάλιστα και οι δύο σέντερ φορ (μαζί με τον Ρονάλντο) δεν ολοκλήρωσαν υποψία φάσης (!) όντας και οι ίδιοι αποκομμένοι.

Επίσης, το αγωνιστικό σύνολο της Μάντσεστερ έπεσε στη παγίδα του ύπουλου παιχνιδιού των φιλοξενούμενων. Φάουλ και νεύρα, παρακάλια στον διαιτητή να αναιρέσει αποφάσεις του, αλλά και ιδιαίτερη πρεμούρα στις υπερβολικές αντιδράσεις των παικτών της Ατλέτικο σε χτυπήματα. Όλα αυτά τους παρέκκλιναν από τον αρχικό σκοπό, ενώ ροκάνιζαν άθελα τους το χρόνο υπέρ των Ισπανών. Όχι μόνο η Γιουνάιτεντ αναγκάστηκε να κυνηγήσει την ανατροπή, αλλά χρειαζόταν να κατευνάσει τα πνεύματα, γεγονός που είναι δύσκολο ενάντια στους πολεμιστές του Σιμεόνε.

Παρά τα παράπονα των γηπεδούχων για τα σφυρίγματα του διαιτητή, ελάχιστα από αυτά διαμόρφωσαν το τελικό σκορ, διότι και ο άφαντος αυτή τη φορά Ελάνγκα έπεσε σχετικά εύκολα σε μία συνηθισμένη σύγκρουση με τον Ρενίλντο πριν το γκολ του Λόντι. Συνεπώς, η Γιουνάιτεντ μπορεί να ήθελε, αλλά δεν έφταιγε ο διαιτητής που δεν κατόρθωσε εν τέλει να επαναφέρει το ματς στα μέτρα της. Η ίδια της απόδοση και κυρίως η έλλειψη ποιότητας ήταν αυτά που της στέρησαν τόσο την πρόκριση, αλλά και την επιθυμητή πορεία φέτος που εξελίσσεται σε αναμέτρηση με σοβαρά αγωνιστικά ζητήματα. Όσο για τον Ράνγκνικ και οι τρεις αλλαγές με την είσοδο των… βετεράνων του συλλόγου υπενθυμίζει την σημασία ενός καταρτισμένου προπονητή εγνωσμένης αξίας.

ΥΓ. Μάτιτς, Μάτα και Καβάνι, η… βοήθεια για την ανατροπή της Γιουνάιτεντ!

ΥΓ. Ρίξτε τις απαιτήσεις, μη κοιτάτε τον Ρονάλντο όπως και τον Μέσι με την εικόνα του παρελθόντος στο μυαλό σας…

ΥΓ. Ένα φρέσκο αστέρι στο γήπεδο δεν αντικρίσαμε, απογοήτευση αυτή τη φορά ο Φελίξ…