Η είδηση από μόνη της προκαλεί φρίκη και αποτροπιασμό,το γεγονός όμως αυτό καθ’ εαυτό δημιουργεί έναν ευρύτερο προβληματισμό πάνω στο μείζον θέμα της μαζικής εισόδου ανθρώπων από ισλαμικές χώρες στην Ευρώπη.Το ερώτημα που θα απευθύνω,πρώτα στον εαυτό μου και μετά σε όλες και όλους σας,είναι το ακόλουθο:

«Πόσο συμβατή είναι η συμβίωση ανθρώπων με ισλαμική κουλτούρα και κατοίκων ευρωπαϊκών χωρών μέσα σε κοινωνίες διαμορφωμένες εδώ και αιώνες στα πλαίσια του,ούτως ειπείν,δυτικού πολιτισμού;» Δεν θα μασήσω τα λόγια μου·πιστεύω ότι η συνύπαρξη αυτή είναι αδύνατη και,όπου υπάρχει, θα οδηγεί συχνά-πυκνά σε περιστατικά αυτού του είδους ένθεν κακείθεν… Οι ισλαμικές κοινότητες,κοινωνίες η όπως αλλιώς θέλετε να τις πείτε,έχουν γαλουχηθεί ως υπήκοοι (το πολίτες δεν υπάρχει) με βάση τη «σαρία» (ισλαμικό νόμο) και την έννοια της «ούμα» (ισλαμική κοινότητα),στοιχεία τα οποία ρυθμίζουν τις πολιτικές τους επιλογές,την απονομή δικαιοσύνης και την καθημερινότητά τους.

Οι πολίτες του δυτικού κόσμου έχουν δομήσει αντίστοιχα τις δικές τους κοινωνίες με άπειρες θυσίες και ποταμούς αίματος οι οποίες,εν τέλει,τους παρέχουν,ως ένα βαθμό γιατί τίποτα δεν χαρίζεται,αυτό που ονομάζουμε ανθρώπινα δικαιώματα.Και τα βάθρα πάνω στα οποία πατάνε αυτές οι κοινωνίες είναι η αρχαία ελληνική φιλοσοφία,η Μάγκνα Κάρτα και η γαλλική επανάσταση. Αυτά,και όχι ο χριστιανισμός βέβαια,είναι τα συστατικά στοιχεία που επέτρεψαν στους πολίτες του δυτικού κόσμου ν’ απολαμβάνουν μία συγκριτικά αξιοπρεπέστερη ζωή.

Γιατί αν στη δυτική Ευρώπη δεν είχαν συμβεί αυτά που προανέφερα,το χριστιανικό ιερατείο δεν θα διέφερε σε τίποτα από το αντίστοιχο ισλαμικό και πάνω σ’ αυτό δεν έχω καμμία αμφιβολία.Και μην αρχίσουμε να χρησιμοποιούμε ως «επιχειρήματα» τα διάφορα σπαραξικάρδια του τύπου «οι κακόμοιροι οι μουσουλμάνοι μετανάστες» και λοιπά·αυτοί οι «κακόμοιροι» που φεύγουν από τις χώρες τους και ένα μέρος τους «τακτοποιείται»,τρόπον τινά, στις δυτικές κοινωνίες,αναπαράγουν με τον πιό ακραίο τρόπο όλα αυτά τα στερεότυπα τα οποία τους ανάγκασαν να φύγουν από εκεί που γεννήθηκαν,δημιουργώντας μία καινούργια ισλαμική γενιά (εδώ βοηθάει τα μάλα και η καταφρόνια που τους δείχνουν οι γηγενείς μαζί με τον κοινωνικό αποκλεισμό-στιγματισμό) μέσα στις δυτικές κοινωνίες τώρα,από την οποία ξεπηδούν οι νέοι τζιχαντιστές…

Να μην αναφέρω δε την ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΗ ΕΥΘΥΓΡΑΜΜΙΣΗ ΜΕ ΤΟ ΙΣΛΑΜΙΚΟ ΕΝΔΥΜΑΤΟΛΟΓΙΚΟ (ΚΑΙ ΟΧΙ ΜΟΝΟΝ) ΠΡΟΤΥΠΟ ΚΑΘΕ ΔΥΤΙΚΟΥ ΠΟΥ ΕΠΙΣΚΕΠΤΕΤΑΙ ΑΥΤΕΣ ΤΙΣ ΧΩΡΕΣ ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΩΣ ΤΟΥΡΙΣΤΑΣ που πάει ν’ αφήσει τα χρήματά του,γιά να καταλάβετε ότι αυτό που ζητώ είναι το αυτονόητο.Ναί,η αποικιοκρατία των δυτικών χωρών τους έκανε πολλά·ναί,με τα σύνορα που χάραζαν οι ιμπεριαλιστές της δύσης όπως τους συνέφερε,χώριζαν φυλές στα δύο,απομάκρυναν γονείς και προγόνους,ξέκοβαν πιστούς από τους χώρους λατρείας τους,διέλυαν πατροπαράδοτες σχέσεις,έκαναν,κι’ έκαναν,κι’ έκαναν..

Και χίλια χρόνια (και βάλε) πριν,όταν το Ισλάμ απλωνόταν κατακτητικά σε Ασία,Αφρική και Ευρώπη (Ισπανία) και σταμάτησε στο Πουατιέ (γιά να μην αναφέρω τη δική μας υποδούλωση για τέσσερις αιώνες η ακόμα και τον Σουλεϊμάν τον Μεγαλοπρεπή και τη Βιέννη) τα ίδια συνέβαιναν απ’ την ανάποδη.Καλό και κακό δεν υπάρχει στην ιστορία,μόνο συμφέροντα και ισχύς.Και όποιοι αντιλαμβάνονται την ιστορία,παρελθούσα η τρέχουσα,με όρους συναισθηματικούς,ας ασχοληθούν με κάτι άλλο…Το θέμα είναι τι γίνεται από ‘δω και πέρα.

Χώρες όπως η Γαλλία,η Γερμανία,η Βρετανία,το Βέλγιο κ.α έχουν πολλά και σοβαρά θέματα με τις μουσουλμανικές κοινότητες και άλλες χώρες όπως η Ελλάδα,η Ιταλία και η Ισπανία θα είναι οι επόμενες.Αν η Ευρώπη δεν αντιμετωπίσει το θέμα συνολικά,η άλωσή της εκ των έσω είναι αναπόφευκτη. Η άποψή μου είναι ότι οι μόνοι μουσουλμάνοι που πρέπει να γίνονται δεκτοί και να προστατεύονται εντός των χωρών που τους φιλοξενούν είναι εκείνοι οι οποίοι ΘΑ ΑΠΟΔΕΧΟΝΤΑΙ ΤΟ ΠΛΑΙΣΙΟ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟΥΣ ΘΕΣΜΟΥΣ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ ΠΟΥ ΔΙΑΜΕΝΟΥΝ,αλλιώς…επιστροφή στον «παράδεισο» τον οποίο εγκατέλειψαν.

Εδώ δεν μπαίνει θέμα αγάπης-μίσους,συμπάθειας-απέχθειας, η οτιδήποτε σχετικό·υπάρχει μόνο θέμα επιβίωσης των κοινωνιών μας όπως τις ξέρουμε η όπως αυτές εξελίσσονται με βάση τους ταξικούς αγώνες και όχι τη θρησκευτική μισαλλοδοξία.Ξέρω ότι πολλοί δεν θα με καταλάβουν·κάποιοι θα με πούν άκαρδο,λες κι’ εμένα μου αρέσει ότι βλέπω,με αυτά που συμβαίνουν με τους πρόσφυγες και τους μετανάστες.

Ίσως κάποιοι να μου αποδώσουν χαρακτηριστικά τα οποία θα εξυπηρετούσαν την υπεραπλουστευμένη ικανότητα πολιτικής αντίληψής τους.Όμως η αντιμετώπιση τέτοιων θεμάτων απαιτεί λογική και αποφασιστικότητα,δεν λύνεται με ευχές η κατάρες,με αγκαλιές η βούρδουλα. Α,γιά να μή ξεχνιόμαστε·πόσους πόρους πρέπει να «σπρώξει» η πρώην διεθνής των ιμπεριαλιστών και των δουλεμπόρων στις περιοχές από τις οποίες πηγάζει τόση δυστυχία;

Πως πρέπει να ανακατανεμηθούν τα μερίδια επί των πλουτοπαραγωγικών πηγών των ισλαμικών χωρών ώστε ν’ αποδοθεί στοιχειώδης δικαιοσύνη,όχι γιατί περισσεύουν οι αγαθές προθέσεις,αλλά για να μπορούν οι μάζες αυτών των λαών μέσω της βελτίωσης του βιοτικού τους επιπέδου να μείνουν στον τόπο τους;Μήπως αυτός είναι ο μόνος τρόπος για να αλλάξουν και να εξελιχθούν ΜΕΣΑ ΣΤΑ ΓΕΩΓΡΑΦΙΚΑ ΟΡΙΑ ΤΟΥΣ και οι ισλαμικές κοινωνίες;Λέμε τώρα…