Με το βλέμμα στη ρεβάνς - Ο Τζες

Σε ένα παιχνίδι για γερά νεύρα, Π.Α.Σ. Γιάννινα και Ατρόμητος αναδείχθηκαν ισόπαλοι με σκορ 2-2, αφήνοντας έτσι ανοιχτούς λογαριασμούς για τη ρεβάνς. Παρά τον ταλαιπωρημένο αγωνιστικό χώρο των Ζωσιμάδων απολαύσαμε ένα δυνατό παιχνίδι με υψηλό σκορ και πολλές ευκαιρίες μπροστά στις δύο εστίες. Η λήξη βρήκε τον Ατρόμητο να διαθέτει ένα μικρό προβάδισμα για την πρόκριση στην επόμενη φάση, αλλά και τον Αργύρη Γιαννίκη να βγάζει χρήσιμα συμπεράσματα για τη συνέχεια.

Αρχικά ο προπονητής των Ιωαννίνων παράταξε μια εντελώς διαφορετική ενδεκάδα λόγω και της ανάγκης πολλών ποδοσφαιριστών του Π.Α.Σ. να πάρουν ανάσες για τη συνέχεια του πρωταθλήματος. Το ξεκίνημα βρήκε τους ηπειρώτες να μην έχουν ρυθμό, και στο 6ο κιόλας λεπτό ο Ούμπιδες έστειλε τη μπάλα στο δοκάρι μετά από απευθείας εκτέλεση κόρνερ. Στο 24ο λεπτό οι φιλοξενούμενοι με εξαιρετική κεφαλιά του Στρούγγη άνοιξαν το σκορ μετά από κόρνερ του Μουνίθ.

Στη συνέχεια η ομάδα του κ. Γιαννίκη ανέβασε ρυθμούς και στο 33ο λεπτό σε μία φάση διαρκείας, ο Ελευθέριάδης θα κερδίσει το πέναλτι από τον Μουνίθ και θα ισοφαρίσει για τον «Άγιαξ» από την άσπρη βούλα. Λίγα λεπτά αργότερα, και πριν τη λήξη του πρώτου ημιχρόνου, ξανά από στημένη φάση ο Ατρόμητος, με πρωταγωνιστή το Γούτα θα δώσει εκ νέου προβάδισμα για την ομάδα του κ. Κάναντι, με δύσκολη κεφαλιά στο δεύτερο δοκάρι. Στο δεύτερο ημίχρονο, ο Π.Α.Σ. ανέβασε ρυθμό, και στο 67ο λεπτό μετά από μια πολύ ωραία συνεργασία των Καρτάλη – Ελευθεριάδη και Λεό ο Π.Α.Σ. έφερε το παιχνίδι ξανά στα ίσα, σκορ που έμεινε μέχρι τη λήξη.

Το συγκεκριμένο παιχνίδι μου άφησε ανάμεικτα συναισθήματα. Αφ’ ενός ο Π.Α.Σ. αντιμετώπισε στα ίσα, έναν δυνατό αντίπαλο που δείχνει να επιδιώκει διακρίσεις εντός του θεσμού του κυπέλλου. Αφ’ ετέρου όμως με συνοδεύει η γνωστή σε όλους μας απορία για τη φετινή σεζόν. Αν ο Π.Α.Σ. είχε κάνει καλύτερο σχεδιασμό και αν η ομάδα διέθεται όλα τα μέσα για να εξελίσσει τα δικά της παιδιά, ποιο θα ήταν το ταβάνι μας;

Μη ξεχνάμε πως πολλοί από τους παίκτες που αγωνίσθηκαν σήμερα, έχουν πάρει ελάχιστα λεπτά, έως μηδενικό χρόνο συμμετοχής στο πρωτάθλημα. Είδαμε λοιπόν «πιτσιρίκια» να αντιμετωπίζουν το βασικό κορμό του Ατρομήτου, και στο τέλος να φτάνουν μία ανάσα από το να κλέψουν το ματς. Είδαμε παίκτες να κάνουν κατάθεση ψυχής σε ένα ταλαιπωρημένο γήπεδο, και παίκτες που καθημερινά προπονούνται σε εγκαταστάσεις που δεν αρμόζουν σε μια επαγγελματική ομάδα.

Φυσικά και δεν έχω να καταλογίσω το παραμικρό αρνητικό στους παίκτες και το προπονητή αλλά αναρωτιέμαι ξανά… αν αυτή η ομάδα είχε τη στήριξη που της αξίζει που θα βρισκόταν σήμερα;
Φυσικά και υπόθεση πρόκριση δεν έχει τελειώσει, και αναμένω με αγωνία και αισιοδοξία τη μεγάλη ρεβάνς.