Αφού πλέον καταλάγιασε το πολύκροτο σήριαλ του Μέσι με την αμαρτωλή διοίκηση της Μπάρτσα, συγκεντρώνουμε πλέον τις σκέψεις μας σε ένα γενικό απολογισμό στις ταραχώδεις σχέσεις μεταξύ τους. Οι διαφωνίες του Αργεντινού με τον Μπαρτομέου και οι αιτίες, και στο βάθος ο αντίκτυπος των γεγονότων στο φίλαθλο κοινό.

Έπειτα από ένα μακρύ και επίπονο διάστημα αμφιβολίας, ο Pulga παραχώρησε συνέντευξη εξακρίβωσης, όσον αφορά τις λεπτομέρειες της φυγής του, την επικρατούσα κατάσταση στο σύλλογο, αλλά και το εμπόδιο της αγάπης του προς στην ιδέα του club. Ο Αργεντινός θα παραμείνει δεμένος τόσο με την Μπάρτσα, όσο και εγκλωβισμένος αντίστοιχα στα δυσθεώρητα πόσα και στην άδικα υψηλή τιμολόγηση της εποχής μας.

Αρχικά, ο πρώτος λόγος αποστροφής του «κοντού» στην πιθανότητα παραμονής, αποτέλεσε σαφώς το ελλιπές project, που όλο και έμοιαζε με ένα κοντόφθαλμο σχέδιο δίχως στέρεα θεμέλια ανά σεζόν. Αδιανόητες και ακριβές επενδύσεις σε ποδοσφαιριστές δίχως να φέρνουν αγωνιστική ουσία. Ακατανόητες προσθήκες δίχως εξίσου αντίκρισμα. Υποτίμηση μονάδων που δεδομένα πρόσφεραν στο σύνολο κατά καιρούς, αλλά και σκανδαλώδη συμπεριφορά του Μπαρτομέου και του team του στη διαχείριση του «Més que un club».

Η ασυνείδητη μετατροπή της Μπάρτσα σε ομάδα… Galacticos και η αδιαφορία στην εύρεση νέων ταλέντων από τη Μασία, έφερε σταδιακά μία λυπηρή έκδοση της Μπάρτσα, με αδιαμφισβήτητα άξιους αθλητές, χωρίς όμως τα χρόνια της νιότης και της απόδοσης στα πόδια τους. Η ανούσια ενίσχυση άφησε εκτεθειμένους τις «σημαίες» του ρόστερ, οι οποίοι με τη σειρά τους εκτίθονταν ανεπανόρθωτα στις ευρωπαϊκές προκλήσεις εδώ και χρόνια.

Εν συνεχεία, ο δεύτερος λόγος πιθανής φυγής του Μέσι σχετιζόταν με τις άστοχες κινήσεις της διοίκησης. Η άσεμνη συμπεριφορά απέναντι σε παίκτες-κλειδιά (κάποτε Νειμάρ, Σουάρεζ κλπ.), η ανειλικρινής στάση προς τις υποσχέσεις της σε αυτούς, αλλά και η ζοφερή πραγματικότητα που κατέκλυζε τα αποδυτήρια με τη πάροδο του χρόνου. Ίσως όλη αυτή η κουραστική σαπουνόπερα του Μέσι «φεύγω – μένω» ήχησε ανησυχητικά στα αυτιά των μελών και των υποψήφιων διοικητικών διαδόχων, καθώς η μελλοντική εικόνα του συλλόγου – δίχως τον εμβληματικό Αργεντινό – θα κλονιζόταν από αβεβαιότητα και αποπροσανατολισμό.

Ωστόσο, ο κίνδυνος δικαστηρίων στο ζήτημα ελευθερίας του Μέσι προήλθε από το δυσθεώρητο ποσό της ρήτρας και το παχυλό μισθό για κάθε πιθανό ενδιαφερόμενο. Πρώτον, η ένοχη διοίκηση του Μπαρτομέου αρνήθηκε την αποχώρηση του Pulga, ενώ σε περίπτωση συμβιβασμού, η κάθε Σίτι θα δυσκολευόταν να δικαιολογήσει την απόκτηση του Μέσι.

Ο «κοντός» κατέληξε λοιπόν αιχμάλωτος της δόξας του, του σπουδαίου μύθου του και της λατρείας, τα οποία πλέον έχουν κοστολογηθεί με ανήκουστες ρήτρες των 700 εκατομμυρίων και με εξωφρενικά υψηλά συμβόλαια στον ίδιο. Οι οικονομικοί όροι των συμβάσεων αποτέλεσαν το κυρίαρχο βάρος που ανέστειλαν την επιθυμία του για νέες προκλήσεις και φιλοδοξίες μακριά από το Καμπ Νόου. Φυσικά και η αγάπη του προς τα ιδεώδη του συλλόγου και την προσφορά του προς τον ίδιο.

Βιώνουμε σήμερα μία εποχή, που η δόξα του καθενός – ανάλογα με τα επιτεύγματα του – διαμορφώνουν έναν πλούτο γύρω από τον ίδιο και την υστεροφημία του, νιώθοντας μεν πλούσιος, αλλά εξίσου μακριά από την επίτευξη των επιθυμιών του. Η μεγαλύτερη ήττα της Μπάρτσα θα ήταν η απώλεια του Μέσι και η συνεργασία του με τον Γκουαρδιόλα. Η παρουσία τους στο Καμπ Νόου – ως αντίπαλοι απέναντι στο μονάκριβο κλαμπ τους – θα σήμαινε σημαντικότερη ήττα ακόμη κι από τα οχτώ γκολ της Μπάγερν.