Ζούμε στα χρόνια της πανδημίας, η ζωή μας άλλαξε και το ποδόσφαιρο άλλαξε. Μετά κόπων και βασάνων λοιπόν ξεκινά 20 Οκτωβρίου ένα Champions League τόσο μα τόσο διαφορετικό. Όλη η σεζόν είναι διαφορετική το έχουμε καταλάβει ήδη με τις πρώτες αγωνιστικές των πρωταθλημάτων.

Τρελά σκορ, στραβοπατήματα των φαβορί, καμία ποδοσφαιρική λογική τουλάχιστον σύμφωνα με τα μέχρι τώρα δεδομένα που είχαμε. Ομάδες με παίχτες πάρα πολύ καταπονημένους από τα συνεχή παιχνίδια μέσα στο κατακαλόκαιρο για να βγει μια σεζόν που απλά έπρεπε να τελειώσει, και ολόκληρες ομάδες να αποδεκατίζονται εν μία νυκτί με κρούσματα κορονοϊού . Είδαμε πρώτη φορά στο Champions League final 8 με μονούς αγώνες σε ουδέτερη έδρα. Ένα ενδιαφέρον πρότζεκτ αλλά σίγουρα όχι ότι είχαμε συνηθίσει.

Το ποδόσφαιρο άλλαξε και προσαρμόστηκε στα νέα πανδημικά δεδομένα και λογικό, ποιος θα έβαζε την ανθρώπινη ζωή πάνω από την μπάλα. Όμως οι συνέπειες στο ποδόσφαιρο φαίνονται τη φετινή σεζόν. Οι λόγοι προφανείς. Δεν υπάρχουν έδρες πια. Γήπεδα χωρίς κόσμο η με ελάχιστο και παίχτες χωρίς πίεση, ηθοποιοί σε έργο στην τηλεόραση χωρίς εμφανή κίνητρα και χωρίς να νιώθουν την πίεση στο πετσί τους. Οι παίχτες βάζουν γκολ σε βουβά γήπεδα ούτε θα χειροκροτηθούν αλλά ούτε και θα γιουχαϊστούν στο στραβοπάτημα, στην κακή εμφάνιση, στην ντροπιαστική ήττα. Αποξενώθηκαν από τους οπαδούς όπως όλοι μας από τις οικογένειές μας. Οι ανθρώπινες σχέσεις δέχτηκαν γερή μαχαιριά από την πανδημία.

Όλοι αυτοί οι λόγοι λοιπόν θα παίξουν ρόλο στο να δούμε μια τρελή σεζόν και κατά συνέπεια ένα τόσο μα τόσο ξεχωριστό Champions League. Όταν λοιπόν τα γήπεδα όπως της Ντόρτμουντ, της Λίβερπουλ, του Ολυμπιακού, της Ντινάμο Κιέβου και της Μαρσέιγ που κατά την ταπεινή μου γνώμη θα ήταν τα πιο μεγάλα καμίνια του φετινού Champions League αλλά και φυσικά όλα τα γήπεδα δεν θα είναι γεμάτα καταλαβαίνουμε ότι όλα τα αποτελέσματα σε κάθε ματς είναι ανοικτά.

Αυτό όμως έχει και την ομορφιά του. Πρέπει να το δούμε ρομαντικά και αισιόδοξα ότι φέτος ίσως δούμε κι άλλες ευχάριστες εκπλήξεις όπως της περσινής Αταλάντα η ακόμα και της Λειψίας. Σταχτοπούτες και πρωτάρες που μπορεί να πάνε μακριά στην διοργάνωση εκμεταλλευόμενες την αστάθεια των γιγάντων. Ας το δούμε λοιπόν από μία θετική σκοπιά αυτό που βιώνουμε. Ίσως η πανδημία να ήρθε να αλλάξει το ποδόσφαιρο.

Ομάδες που τα αστέρια τους θα νοσού θα αναγκαστούν να δώσουν ευκαιρίες σε νέα παιδιά από τις ακαδημίες. Ομάδες που έπαθαν τεράστια οικονομική καταστροφή θα αναγκαστούν να απαρνηθούν τις φανταχτερές μεταγραφές μεγάλων σταρ και να αρκεστούν στα υπάρχοντα τους ρόστερ η σε έξυπνες μεταγραφικές κινήσεις. Ίσως λοιπόν να μην είναι απαραίτητα κακό για το ποδόσφαιρο όλο αυτό. Θα δούμε ομάδες και παίχτες να διακρίνονται εκμεταλλευόμενοι τις συγκυρίες αλλά και ομάδες να επενδύουν σε ακαδημίες και σκάουτινγκ.

Μα πάνω από όλα θα δούμε εκπλήξεις γιατί τι πιο όμορφο να ενισχύεται αυτό το χαρακτηριστικό του ποδοσφαίρου. Ναι θέλουμε περισσότερες ιστορίες Δαυίδ και Γολιάθ. Μας πονάνε πολύ τα άδεια γήπεδα μας πονάει άνθρωποι να νοσούν και να κινδυνεύουν αλλά πρέπει να λέμε ευτυχώς που μέσα σε αυτές τις δύσκολες και πρωτόγνωρες συνθήκες που ζούμε έχουμε το αγαπημένο μας άθλημα κοντά μας έστω και στην τηλεόραση να μας συντροφεύει.

Και που θα πάει… θα επιστρέψουμε στις ζωές μας και την κανονικότητα μας όπως την ορίζαμε προ πανδημίας και ξέρετε κάτι θα είμαστε και πιο δυνατοί εκτιμώντας την αξία στιγμών περισσότερο όπως η μυρωδιά του φρεσκοβρεγμένου χόρτου του γηπέδου, όπως την φωνή του πλανόδιου πωλητή, τα συνθήματα, τα γιουχαΐσματα, την αναμονή στις θύρες για να μπούμε, το βρώμικο έξω από το γήπεδο, το κασκόλ γύρω από το λαιμό και πόσα άλλα αχ πόσο μα πόσο μας λείπει το γήπεδο;;;