Χθες το βράδυ έπαιζαν δύο απο τς πιο αγαπημένες ομάδες που με έχουν γεμίσει με ποδοσφαιρικές παραστάσεις οι οποίες δεν σβήνονται απο το μυαλό μου .

Η Μίλαν δυστυχώς μόνο λύπη μου δημιουργεί και μόνον απο την εικόνα της πάλε ποτέ πανίσχυρης ομάδας του Σίλβιο Μπερλουσκόνι , που στο ρόστερ της εχει παίχτες Λεβαδειακού , Πλατανιά και δεν συμαζεύεται … Όμως ποδοσφαιρικά τώρα , ο Ολυμπιακός ήταν καλύτερος , με πρωταγνωνιστή τον Φορτούνη ο οποίος στην καταπληκτική ενέργεια στο β ημίχρονο , η οποία δεν τελεσφόρησε σε γκόλ, καταπληκτικό κόψιμο , ίσως να του έδινε τον τίτλο του πρωταγωνιστή της βραδιάς .

Όμως φέτος θεωρώ ότι έχει βοηθηθεί πολύ απο την παρουσία του Καμαρά, ο οποίος και πάλι εχθές ήταν ένας απο τους καλύτερους του Ολυμπιακού . Οι φάσεις και απο τις δύο πλευρές ήταν πολλές , η Μίλαν έχασε και αυτή κλασικές ευκαιρείες με έναν Ιγκουαίν ο οποίος είναι για κλάματα , αλλά όπως είπα αυτό το συνοθήλευμα που θέλει να λέγεται Μίλαν δικαίως έχασε 3-1 απο τον Ολυμπιακό .

‘Ενας Ολυμπιακός ο οποίος δείχνει μεγάλη βελτίωση απο παιχνίδι σε παιχνίδι , με ωραία μπάλα , αλλά αυτό που θα τον κάνει ακόμα καλύτερο είναι πιστεύω η προσθήκη ενος φορ που θα κάνει την διαφορά , άλλωστε και ο Βαγγέλης Μαρινάκης άφησε υποννοούμενα στο τέλος των δηλώσεων του ότι αν προκύχει κάτι εξαιρετικό , η διοίκηση θα τον κυνηγήσει .