Μια ακόμα συναρπαστική ποδοσφαιρική βραδιά ολοκληρώθηκε χθες βράδυ κι έκλεισε το κουαρτέτο των παιχνιδιών που ξεκίνησε τη Δευτέρα με το Μάντσεστερ Σίτι – Λέστερ. Είναι αλήθεια ότι χορτάσαμε μπάλα μαζεμένα μέσα σε τέσσερις μέρες και πήραμε μια γερή δόση για το πώς παίζεται το σύγχρονο ποδόσφαιρο. Το χθεσινό ματς ήταν κι αυτό ανοιχτό και συνοδεύτηκε με πολλές εναλλαγές. Σε αυτό συνετέλεσε το ποδόσφαιρο που έπαιξε φέτος η Άιντραχτ και χαρακτηρίζεται από την πολύ καλή και παραγωγική μεσοεπιθετική λειτουργία της, αλλά παράλληλα και την αδύναμη αμυντική της συμπεριφορά. Δεν είναι άδικο να πούμε ότι θύμισε αρκετά τον Άγιαξ της φετινής περιόδου όσον αφορά στα χαρακτηριστικά του παιχνιδιού της και στην ανισορροπία που επέδειξε ανάμεσα σε άμυνα και επίθεση.

Έκανε άλματα η Άιντραχτ

Η ομάδα της Έσσης μετά από αρκετά χρόνια αφάνειας ξεκίνησε να κάνει ένα δυνατό come back το 2016 προσλαμβάνοντας τον Νίκο Κόβατς στην πρώτη του δουλειά σε συλλογικό επίπεδο ως πρώτος προπονητής. Κατάφερε στην πρώτη του σαιζόν να φτάσει στον τελικό του Κυπέλλου Γερμανίας και να το χάσει από την Ντόρτμουντ, στην πρώτη διεκδίκηση του τροπαίου μετά από 11 χρόνια. Την επόμενη σαιζόν 2017-18 έφτασε ξανά στον τελικό εναντίον της Μπάγερν Μονάχου και με μια εμφατική εμφάνιση κέρδισε 3-1 και έφερε το κύπελλο στη Φρανκφούρτη μετά από 30 χρόνια. Ο Νίκο Κόβατς παρουσίασε μια επιθετική ποδοσφαιρική πρόταση και τη συνδύασε με το φαινομενικά αμυντικογενές 3-5-2.

Η πολύ καλή πορεία της ομάδας ήταν το διαβατήριο για τον Κόβατς να αναλάβει φέτος τη Μπάγερν Μονάχου, όμως η Άιντραχτ βρήκε στο πρόσωπο του αυστριακού Άντι Χούτερ τον κατάλληλο συνεχιστή της δουλειάς του. Ο Χούτερ, που την περασμένη σαιζόν κατέκτησε το ελβετικό πρωτάθλημα με την Young Boys σπάζοντας την οκταετή αυτοκρατορία της Βασιλείας, δεν άλλαξε ούτε το σύστημα ούτε και την ποδοσφαιρική φιλοσοφία του προκατόχου του. Έδωσε περισσότερο χρόνο συμμετοχής στον Λούκα Γιόβιτς που ήταν και η φετινή ποδοσφαιρική αποκάλυψη και με έναν επιθετικό πλουραλισμό, που αποτελείται από τους Γιόβιτς, Ρέμπιτς και Αλέ, η Άιντραχτ έπαιξε και φέτος όμορφο, παραγωγικό ποδόσφαιρο και έθεσε τις βάσεις να διεκδικήσει την είσοδό της στο Champions League μέσω της τέταρτης θέσης στο πρωτάθλημα και να φτάσει ψηλά στο Europa League.

Στους ομίλους έκανε το έξι-στα-έξι, στη φάση των οκτώ επιβλήθηκε εκτός έδρας της Ίντερ και σε σύνολο 14 αγώνων είχε μόλις μία ήττα. Η πορεία της τα τελευταία χρόνια ήταν σχεδόν μαγική, ενώ οι οπαδοί της δημιούργησαν μία από τις καλύτερες εξέδρες τόσο στα εντός όσο και στα εκτός έδρας παιχνίδια με τις πορείες τους σε Μιλάνο, Λισσαβόνα και Λονδίνο.

Η ροή του αγώνα

Πριν το χθεσινό παιχνίδι η Άιντραχτ προερχόταν από τη συντριβή με 6-1 από τη Λεβερκούζεν που είναι και ο αντίπαλός της για την 4^ης θέση στη Μπουντεσλίγκα. Αυτή η ήττα φάνηκε να την επηρεάζει στο ξεκίνημα του χθεσινού παιχνιδιού, όπου η Τσέλσι ξεκίνησε καλύτερα και είχε τον έλεγχο του αγώνα. Ο Σάρι έδωσε οδηγία να είναι οι γραμμές ψηλά και η Άιντραχτ αδυνατούσε να βρει ρυθμό και να παίξει το παιχνίδι των αντεπιθέσεων. Η Τσέλσι πατούσε περιοχή, ο Λόφτους-Τσικ στο κέντρο έκανε σπουδαίο α΄ ημίχρονο, όμως η απουσία ενός ικανού στράικερ ήταν αισθητή. Το σκορ έμεινε στο 1-0 και με το ξεκίνημα του β΄ ημιχρόνου η Άιντραχτ τα έπαιξε όλα για όλα. Πήρε με τη σειρά της τον έλεγχο του αγώνα και ανέβασε το τέμπο του παιχνιδιού. Ο Χασέμπε που όλη τη χρονιά αγωνιζόταν ως λίμπερο, μετατοπίστηκε για το συγκεκριμένο ματς στη φυσική του θέση, αυτή του αμυντικού χαφ, και ήταν ο μαέστρος με τα κοψίματά του και τις πρώτες πάσες του. Μαζί με τον Ρόντε ήταν οι κυρίαρχοι στο κέντρο. Η μοναδική παραφωνία ήταν ο Ρέμπιτς που είναι ακόμα επηρεασμένος από τον τραυματισμό του. Ο Γιόβιτς με μια ακόμα σεντερφορίσια κίνηση ισοφάρισε το παιχνίδι και η δυναμική που είχε αναπτύξει η Άιντραχτ έδειχναν ότι η μπίλια θα κάτσει στους Γερμανούς. Η Τσέλσι ήταν κακή και μόνο μετά την είσοδο των Μπάρκλεϋ και Ζαπακόστα έδειξε να ισορροπεί κάπως και να αρχίζει να απειλεί ξανά. Η παρουσία στην Άιντραχτ του αυστριακού Χιντερέγκερ στο κέντρο της τριάδας της άμυνας ήταν καταλυτική, καθώς όσο περνούσε ο χρόνος ανέβαινε η ψυχολογία του και τα καίρια κοψίματά του διαδέχονταν το ένα το άλλο.

Το ματς στην παράταση και τα πέναλτι

Στην παράταση το σκηνικό δεν άλλαξε, η Άιντραχτ συνέχισε να επιτίθεται, ενώ η είσοδος του Αλέ πρόσθεσε έναν ακόμα παίκτη περιοχής στα αντίπαλα καρέ. Ο γάλλος φορ αν και ανέτοιμος μετά από 1,5 μήνα απουσίας λόγω τραυματισμού κατάφερε να κάνει αισθητή την παρουσία του, οι παίκτες της Τσέλσι διώξανε δύο φορές την μπάλα στη γραμμή του τέρματος και τελικά το ματς οδηγήθηκε στα πέναλτι. Εκεί επιβεβαιώθηκε ο νόμος του ποδοσφαίρου που λέει ότι ο πιο ηρωικός παίκτης γίνεται η τραγική φιγούρα στη διαδικασία των πέναλτι. Ενώ το σκορ ήταν 3-2 υπέρ της Άιντραχτ, ο Χιντερέγκερ πήρε φορά και έκανε μια από τις χειρότερες εκτελέσεις στο πιο κομβικό πέναλτι. Ο Αζάρ λίγο μετά έστειλε την Τσέλσι στον τελικό.

Λούκα Γιόβιτς ο σταρ που έρχεται

Δεν θα μπορούσαμε να μην αναφερθούμε σε ένα παίκτη που θα μας απασχολήσει τα επόμενα χρόνια. Είναι πραγματικά αδιανόητο πώς η Μπενφίκα, στην οποία ανήκει ο Γιόβιτς, δεν αξιολόγησε σωστά αυτόν τον σπουδαίο στράικερ και τον έδωσε δανεικό τα τελευταία δύο χρόνια στην Άιντραχτ. Μπορεί να μην δημιουργεί τόσους πολλούς κινδύνους όταν βρίσκεται έξω από την περιοχή, όμως μέσα σε αυτή είναι πραγματικός killer. Φέτος σκόραρε με κάθε πιθανό τρόπο και τα περισσότερα γκολ του είναι εντυπωσιακά στην εκτέλεση. Του χρόνου θα τον δούμε σίγουρα σε κάποιο μεγάλο club και είναι κρίμα που δεν κατάφερε να φτάσει φέτος την ομάδα του μέχρι τον τελικό.