Αν μη τι άλλο το θετικό αποτέλεσμα αλλά και η καλή αγωνιστική κατάσταση που βρέθηκαν οι πράσινοι στο Περιστέρι στο ματς με τον Ατρόμητο την προηγούμενη Κυριακή έφεραν αισιοδοξία και ελπίδα στους φίλους του τριφυλλιού.Είδαμε επιτέλους τους ποδοσφαιριστές να έχουν ρόλους και να ξέρουν τι πρέπει να κάνουν στο χορτάρι.Φταίει η φυγή του Νίκου Νταμπίζα που τους ανέβασε ψυχολογικά αυτό δεν το ξέρω…μήπως φταίει ο ελληνικός κορμός που καταλαβαίνει καλύτερα από τους ξένους,τι σημαίνει να φοράς την φανέλα με το τριφύλλι στο στήθος αυτό πάλι δεν το ξέρω…

Το θετικό είναι ότι είχαμε αίσιο τέλος στο σήριαλ με την παραμονή ή μη του Χατζηγιοβάννη.Όταν έχεις ένα δικό σου περιουσιακό στοιχείο πρέπει να κάνεις ότι περνάει από τα χέρια σου να το κρατήσεις.Ο μικρός είναι ο μόνος που μπορεί να μπουκάρει κατά μέτωπο σε αντίπαλη άμυνα και να κάνει επιτόπια ντρίπλα και εσύ τον διώχνεις;Επίσης η συνεργασία με τον Μπουζούκη πρέπει να δουλευτεί περισσότερο στις προπονήσεις,να μπει αυτοματισμός στο παιχνίδι τους.Ένα άλλο που παρατήρησα στον τελευταίο αγώνα είναι ότι η ομάδα προσπάθησε να φτιάξει παιχνίδι από πίσω.Ο Σένκεφελντ που έχει αυτή την δυνατότητα βάση των ποιοτικών χαρακτηριστικών που κατέχει,μοιράζε σωστά την μπάλα αλλά είχε και προωθήσεις σε κανονική ροή παιχνιδιού και όχι μονάχα σε στημένα.Είδαμε επιτέλους 2 ακραίοι μπακ να είναι συγκεντρωμένοι και αποτελεσματικοί στις θέσεις τους.Δεν έτρωγαν μπαλιές στην πλάτη και έκαναν ακριβώς τα μέτρα που έπρεπε.

Ο Κουρμπέλης μετά τα καλά ματς με την εθνική ήταν και αυτός θετικότατος σε αυτό το νευραλγικό κομμάτι του κέντρου που βρίσκεται.Ο Καπετζής τις τελευταίες 15 μέρες δείχνει άλλο πρόσωπο στις προπονήσεις και ο Δωνης του εμπιστεύτηκε φανέλα βασικού που μακάρι για μένα να την κρατήσει και στο ερχόμενο ματς με την ΑΕΛ και ας είναι ο Μακέντα έτοιμος.Ο Παναθηναϊκός ακόμα σε εντός έδρας παιχνίδι δεν έχει γευτεί την χαρά την νίκης.Επιβάλλεται να νικήσει επιτέλους μπροστά στον κόσμο του αλλά και να φτιάξει ένα σερί νικών που θα του δώσει αυτοπεποίθηση για την δύσκολη συνέχεια που έρχεται.