Η φετινή έκδοση των Μπλαουγκράνα και τα βαθιά τους προβλήματα κλονίζουν τον αθλητικό οργανισμό εδώ και μία τετραετία. Όσοι παρακολουθούν συχνά το σύνολο του Βαλβέρδε, εντοπίζουν ακριβώς τις ίδιες αδυναμίες σε ένα μακροχρόνιο διάστημα. Οι τελευταίες αποκαρδιωτικές εμφανίσεις φέρνουν σε αδιέξοδο τους διοικούντες του συλλόγου και βέβαια τον προπονητή.

Η αγωνιστική κρίση και η αποκαθήλωση της Μπαρτσελόνα παρατείνεται από το σημείο αποκλεισμού στο Λίβερπουλ. Όμως, όσοι βλέπουν μακριά, η πενιχρή αγνωστική εικόνα της ομάδας είναι πανομοιότυπη με την αντίστοιχη εκείνης, όπως απέναντι κάποτε στη Παρί, Γιουβέντους και τη Ρόμα. Οι ευθύνες είναι πολλές και βαραίνουν όχι μόνο το Βαλβέρδε και τους πρωταγωνιστές του ρόστερ, αλλά κυρίως την διοίκηση. Πλέον, οι αδυναμίες έκαναν την εμφάνιση και στο εγχώριο πρωτάθλημα, ενώ αυτό που ανησυχεί είναι η χείριστη εικόνα, παρά τα ανεπιθύμητα αποτελέσματα.

Παίκτες παρωχημένοι και ξεπερασμένοι

Η πρώτη σημαντική αλήθεια που χρειάζεται να παραδεχθεί κανείς είναι τα υλικά του ρόστερ, που δεν είναι επαρκή για νέα επιτεύγματα και παραγωγικό, όμορφο ποδόσφαιρο. Η παλαιά φρουρά της Μπάρτσα βρίσκεται σε κάθετη πτώση και όλο και πιο κοντά στη δύση της καριέρας της. Ο λόγος φυσικά για τις προσωπικότητες Μπούσκετς, Πικέ, Σέρτζι και Ράκιτιτς. Πλέον, πρόκειται για παίκτες που έφτασαν το πικ της καριέρας. Τους λείπει η φρεσκάδα, οι νέες ιδέες και το ανανεωμένο στυλ που πιθανόν χρειάζεται η Μπαρτσελόνα. Για παράδειγμα, το κέντρο Μπούσι – Ράκιτιτς αδυνατεί να ακολουθήσει τον απαιτητικό ρυθμό ενός αγώνα. Αποτελούν εύκολες λείες έναντι μεσαίων γραμμών που πρεσάρουν στην υποδοχή μπάλας, είναι ταχυδυναμικές και καλύπτουν αρκετά μέτρα με αντοχή και τρεξίματα.

Ο Βαλβέρδε απέτυχε να αλλάξει το ύφος της ομάδας στις εκτός έδρας εμφανίσεις

Η ομάδα υπέφερε από τον παθητικό ρόλο της ήδη το 2017 από την τελευταία σεζόν του Ενρίκε. Τα ανησυχητικά σημάδια σε ξένες, ανταγωνιστικές έδρες εμφανίσθηκαν στην ευρεία ήττα στο Παρίσι με 4-0, στο καθηλωτικό 3-1 της Σίτι και έπειτα στο Τορίνο 3-0 από τη Γιούβε. Αυτό το οικτρό θέαμα στα εκτός καλούνταν ο Βαλβέρδε να αλλάξει ριζικά. Και φυσικά απέτυχε με τις δύο διαδοχικές του χρονιές: ανατροπή 3-0 της Ρόμα και το περσινό πάθημα από τη Λίβερπουλ, 4-0. Ο Βαλβέρδε δεν κατάφερε να δώσει κίνητρο στην ομάδα, την απαιτούμενη σπίθα που της έλειπε μακριά από το σπίτι της. Η Μπάρτσα δεν διαθέτει πλέον το κυρίαρχο στοιχείο που εγκλώβιζε κάθε κλαμπ. Αντιθέτως, δεν φοβίζει και γίνεται έρμαιο στις διαθέσεις κάθε ομάδας.

Η διοίκηση του μάρκετινγκ και των ποσοστών

Η διοίκηση είναι κύρια υπεύθυνη στην διαμόρφωση ενός ανανεωμένου και ελπιδοφόρου ρόστερ. Η ομάδα χρειάζεται λύσεις σε αρκετές θέσεις, όμως οι διοικητικοί αρμόδιοι επικεντρώνονται σε πολυδάπανες μεταγραφές. Λόγου χάρη, η νέα περίπτωση του Γκριεζμάν. Ο Γάλλος αρέσκεται σε ελεύθερο χώρο, πίσω κυρίως από τον βασικό φορ. Ο ίδιος μπορεί να αναλάβει και την αποστολή του επιθετικού. Στην Μπαρτσελόνα αποκτήθηκε ως αστέρας, χωρίς να διευκρινιστεί ποιο ρόλο θα αναλάβει στη σύνθεση.

Με τον ανεκδιήγητο Σουάρεζ να έχει εξασφαλισμένη ακόμη τη θέση φορ, ο Γάλλος επιλέγεται στα πλάγια. Μία εγκληματική κίνηση του Βαλβέρδε, προκειμένου να τους χωρέσει όλους και να δικαιολογήσει την έλλειψη ακραίων χαφ. Η διοίκηση, λοιπόν, ενδιαφέρεται πλέον για τα ονόματα, τα υψηλά νούμερα και την θετική κατάληξη του προϋπολογισμού. Το κλαμπ εγκατέλειψε τον χαρακτήρα ενός λαοφιλούς οργανισμού, υπέρμαχου του σύνθετου ποδοσφαίρου και ανήκει εδώ και χρόνια στην κλειστή ελίτ των πλουσίων.

Η απογοητευτική απόδοση μπορεί να απογυμνώνει την ομάδα, αλλά είναι στο χέρι των αρμοδίων να φέρουν τις απαραίτητες αλλαγές σε αυτήν. Διότι το κλαμπ δεν πρέπει να ενδιαφερθεί μόνο για την απώλεια των τωρινών τίτλων και στόχων, αλλά για το μακρύ μέλλον, που προμηνύεται δυσοίωνο χωρίς μάλιστα, το μεσσία τους.