Το φετινό τουρνουά τελείωσε χαρίζοντας αρκετές μπασκετικές στιγμές που θα μνημονεύουμε τα επόμενα χρόνια .Ποιες ήταν όμως οι ομάδες που εντυπωσίασαν ή έκαναν την έκπληξη και ποιες απογοήτευσαν? Ακόμα ποιοι παίχτες έκαναν αισθητή την παρουσία τους ή έκαναν ένα βήμα μπροστά στην καριέρα τους και ποιοι δεν δικαίωσαν τις προσδοκίες?. Ήταν ή όχι πετυχημένη η διοργάνωση? Πάμε να τα δούμε αναλυτικά.

Σαν διοργάνωση είχε τρία αρνητικά σημεία που συζητήθηκαν αρκετά το τελευταίο δεκαπενθήμερο. Αρχικά οι αποστάσεις μεταξύ των πόλεων έφεραν αρκετή ταλαιπωρία στις ομάδες. Το να μην γνωρίζεις μια μέρα πριν σε ποια πόλη θα αγωνιστείς είναι επίσης πρόβλημα –πόσο μάλλον εάν η απόσταση είναι μεγάλη-. Ίσως απλώθηκε αρκετά το τουρνουά σε μια χώρα όπως η Κίνα. Έπειτα το νέο format ευνόησε αρκετές ομάδες αλλά ταυτόχρονα αδίκησε περισσότερες. Στον αντίποδα όμως υπήρχαν πιο πολλά ανταγωνιστικά παιχνίδια που είναι και το ζητούμενο. Τέλος η διαιτησία με αρκετά λάθη σε σημείο που καθόριζαν το αποτέλεσμα ενός αγώνα ενώ μας απασχόλησε και για την μη ύπαρξη κοινής γραμμής στα σφυρίγματα αλλά και την έλλειψη παραστάσεων σε υψηλό επίπεδο πολλών διαιτητών.

Στα αγωνιστικά θέματα τώρα και στις θέσεις 17-32 απογοήτευση αποτελεί η παρουσία της Νιγηρίας , Γερμανίας , Τουρκίας ,Καναδά αλλά και της οικοδέσποινας Κίνας. Ειδικά οι τέσσερεις πρώτες με υλικό και από το NBA πραγματικά απέτυχαν. Από πλευράς παιχτών ο Χατσιμούρα της Ιαπωνίας δεν δικαίωσε τις προσδοκίες όπως επίσης και ο αδιάφορος Βούτσεβιτς από το Μαυροβούνιο. Καλή παρουσία το Ιράν και η Τυνησία με Χανταντί και Μεϊρί να δείχνουν την ποιότητα τους.

Στις θέσεις 9-16 μεγάλη απογοήτευση η δική μας Εθνική αλλά και η Ρωσία , Λιθουανία και Ιταλία. Ο Γιάννης εγκλωβίστηκε ,οι Καλάθης-Σλούκας πάλεψαν αλλά δεν ήταν αρκετό με τους Παπανικολάου-Παπαπέτρου να μην μπορούν να κάνουν στην διοργάνωση το μεγάλο βήμα μπροστά. Σαμπόνις και Μπελινέλι κινήθηκαν σε ρηχά νερά-για την ποιότητας τους- για Λιθουανία και Ιταλία αντίστοιχα. Από την άλλη η Βενεζουέλα , το Πουέρτο Ρίκο αλλά και η Δομινικανή Δημοκρατία το πάλεψαν αρκετά και το πρόσημο είναι θετικό . Από πλευράς παιχτών τιμή στα περήφανα γηρατειά των Γκαρσία & Μπαρμπόσα της Βραζιλίας –μπορούσε το κάτι παραπάνω-αλλά και στον Ουέρτας από το Πουέρτο Ρίκο.

Στις θέσεις 5-8 κάνεις δεν περίμενε να βρει την Τσεχία και την Πολωνία. Πραγματικά και οι δυο ομάδες ξεπέρασαν τον εαυτό τους και αποτελούν τις ευχάριστες εκπλήξεις του τουρνουά. Η Τσεχία με ηγέτη τον Σατοράνσκι όπου έκανε σπουδαίες εμφανίσεις και με γεμάτη στατιστική κατάφερε και τερμάτισε στην 6η θέση επίτευγμα που πριν την έναρξη της διοργάνωσης φάνταζε αδύνατο. Η Πολωνία πήρε την 8η θέση και απέδειξε ότι αποτελεί ένα πολύ δυνατό σύνολο με ηγέτες τους Βατσίνσκι και Πονίτκα (αδυναμία ο συγκεκριμένος παίχτης).

Απογοήτευσαν στην συγκεκριμένη κατηγορία τα δυο φαβορί για το χρυσό μετάλλιο Σερβία και Η.Π.Α. Ενώ η Σερβία ξεκίνησε πάρα πολύ δυνατά , η ήττα από την Ισπανία έβγαλε στη επιφάνεια όλα της τα προβλήματα και ηττήθηκε και από την παθιασμένη Αργεντινή στον προημιτελικό. Ο Μπογκντάνοβιτς μπορεί να ήταν σε αγριεμένη κατάσταση σε όλη την διοργάνωση αλλά ήταν μόνος του, με τους Γιόκιτς και Μπιέλιτσα να απογοητεύουν με την όχι και τόσο σημαντική προσφορά τους στο παιχνίδι της Σερβίας. Στο ίδιο μήκος κύματος οι Η.Π.Α. με τον coach Πόποβιτς και το επιτελείο του να μην φτάνει στο να κατακτήσουν την κορυφή. Προσπάθησε ο Μίτσελ , όμως η αρνητική παρουσία του Κέμπα Ουόκερ στοίχισε αρκετά.

Φτάσαμε λοιπόν στην τελική τετράδα. Η Αυστραλία όπως είδαμε στην διάρκεια του τουρνουά έπαιξε όμορφο και αποτελεσματικό μπάσκετ. Πραγματικά στις λεπτομέρειες έχασε τελικό και μετάλλιο και απέδειξε ότι ήρθε για να μείνει. Μίλς και Ίνγκλις κράτησαν την μπαγκέτα της ομάδας αλλά κράτησαν και ψηλά την σημαία των παιχτών που αγωνίζονται στο NBA. Από τους λίγους που κατάφεραν μετά από μια γεμάτη σεζόν στην Αμερική να έρθουν και να παίξουν με την ίδια ένταση και όρεξη.

Έχει μέλλον η Αυστραλία και αναμένουμε να την δούμε του χρόνου ακόμα πιο ψηλά και με όλα τα όπλα που διαθέτει στην φαρέτρα της. Η τρίτη θέση πήγε στους σταθερούς την τελευταία δεκαετία Γάλλους. Μια Γαλλία όπου έκανε μια από τις μεγάλες νίκες του του τουρνουά κερδίζοντας τις Η.Π.Α στον προημιτελικό. Περιμέναμε πιο πολλά από τον δυο φορές κορυφαίο αμυντικό του NBA , Γκομπέρ .Ο Φουρνιέ έκανε καλά παιχνίδια επιθετικά αλλά πήρε και πολλές κατοχές που τις στερήθηκε ο πάντα ποιοτικός και αποτελεσματικός Ντε Κολό. Σε φόρμα και ο πάγκος των Γάλλων έπαιξε ρόλο στην κατάκτηση του μεταλλίου.

Δεύτερη θέση για την απόλυτη έκπληξη του φετινού Μουντομπάσκετ Αργεντινή όπου σε όλα της τα παιχνίδια έπαιξε αρκετά γρήγορο μπάσκετ και έπιασε στον ύπνο Σερβία και Γαλλία στην νοκ-άουτ φάση. Σκόλα αγέραστος και πρότυπο για κάθε επαγγελματία ενώ και οι Καμπάτσο , Λαπροβίτολα , Ντεκ έδειξαν μέρος των ικανοτήτων τους. Δεν υπάρχουν λόγια για την Εθνική με την μεγαλύτερη συνοχή και προσαρμοστικότητα στο παιχνίδι τα τελευταία 20 χρόνια.

Πρώτη και καλύτερη η πάντα έτοιμη για μεγάλα παιχνίδια Ισπανία. Συλλέκτες τροπαίων , συλλέκτες μεταλλίων , παίζει μπασκετάρα και με παίχτες που διαθέτουν προσωπικότητα σε όλη την διαδρομή των τελευταίων 20 χρόνων. Ρούμπιο καλύτερος όλων , Γκάσολ με κεκτημένη ταχύτητα από τους τελικούς του NBA , Γιουλ εκτελεστής όπως πάντοτε και Ρούντι πιο ώριμος από ποτέ. Τα αδέρφια Ερνανγκόμεθ αλλά και ο Οριόλα έρχονται από πίσω συνεχίζοντας την παράδοση ενώ στο μυαλό όλων είναι τι θα γίνει εάν προστεθούν οι Τσάτσο , Μίροτιτς, Ιμπάκα και Αμπρίνες. Τόκιο έρχεται φουριόζα η παγκόσμια πρωταθλήτρια.

Εν κατακλείδι μας άφησε μια γλυκόπικρη γεύση η διοργάνωση. Οργανωτικά προβλήματα υπήρχαν, διαιτησία μέτρια, οι πιο πολλοί NBAers δεν απέδωσαν τα μέγιστα ενώ και οι απουσίες ήταν πάρα πολλές για τις ομάδες. Ευελπιστούμε στο Τόκιο να τους δούμε όλους παρόντες .Το παιχνίδι δείχνει να στηρίζεται πια στον ρυθμό , στις αποστάσεις στην επίθεση αλλά και στο αξιόπιστο σουτ. Θέμα μέρας και ψυχολογίας αυτά τα τουρνουά καλύτερα να συμμετέχουν όχι μόνο όσοι είναι έτοιμοι αγωνιστικά αλλά και πνευματικά.