ΕΛΛΑΔΑ-ΤΣΕΧΙΑ 84-77

Η υπέρβαση τελικά δεν έγινε. Η προσπάθεια ήταν μεγάλη , το ίδιο και η θέληση αλλά το αποτέλεσμα δεν ήρθε. Σίγουρα έφτασε αρκετά κοντά η Εθνική στο να πετύχει κάτι σπουδαίο απέναντι σε μια ομάδα όπου η πορεία της στο τουρνουά αποτελεί έκπληξη. Η Τσεχία συμπληρώνει την 8αδα λοιπόν και η Εθνική Ελλάδος από φαβορί για μετάλλιο επιστρέφει στην πατρίδα μη μπορώντας να προκριθεί στους προημιτελικούς. Αποτελεί σίγουρα αποτυχία για ένα roster που δεν στερείται ούτε από παραστάσεις σε διεθνείς διοργανώσεις ούτε από ποιότητα ούτε από ταλέντο.

Στο πρώτο ημίχρονο πήγε η διαφορά για την Εθνική έως τους 9 πόντους. Ήταν η πρώτη προσπάθεια να ασκήσει ψυχολογική πίεση στον αντίπαλο για την διαφορά του +12. Τελικά έκλεισε με ένα πόντο πίσω το ημίχρονο (32-33). Το δεύτερο ξέσπασμα ήταν εκείνο που πήγε την διαφορά στο +10 και πλέον όλα έδειχναν ότι είναι ανοιχτά. Στο τελευταίο εξάλεπτο του ματς, η Εθνική είχε την διαφορά που έδινε την πρόκριση αλλά εκεί για ακόμη μια φορά στην διοργάνωση μπλόκαρε , ο Γιάννης έκανε το πέμπτο του φάουλ και οι Τσέχοι ροκάνισαν την διαφορά στα επίπεδα αρχικά του -7 και έπειτα στο -2.

Στο τέλος κάποιες ηρωικές προσπάθειες έδωσαν ελπίδες αλλά δεν κατάφερε η ομάδα να φτάσει στο τελευταίο σουτ να διεκδικήσει διαφορά και πρόκριση. Από πλευράς απόδοσης ο Καλάθης έκανε πολύ μεγάλο ματς-27 πόντοι- ο Θανάσης βοήθησε σε επίθεση και άμυνα τα μέγιστα ενώ και επίσης και ο Σλούκας βοήθησε στην επίθεση αρκετά. Όμως με 56% στις βολές και 12 ριμπάουντ λιγότερα από τον αντίπαλο δεν μπορούσε να ελπίζει να μαζέψει εκείνα τα σπόρια που θα έδιναν το πολυπόθητο +12.

Αποτυχία που θυμίζει εποχές των αρχών της δεκαετίας το ΄80.Πολλά λάθη και από το τεχνικό επιτελείο όπου σε όλο το τουρνουά δεν βοήθησε σχεδόν καθόλου , ήταν ο αδύναμος κρίκος και το μόνο που έκανε μετά την πρώτη στραβή ήταν να δείχνει με το δάκτυλο του επικριτές και όχι να προσπαθήσει να γυρίσει το κλίμα. Η λογική έλεγε ότι μετά το παιχνίδι με την Βραζιλία πολύ δύσκολα θα πήγαινε η ομάδα στους 8 αλλά υπήρχε η ελπίδα για το κάτι παραπάνω. Τελικά μόνο όσοι κάθονται στον καναπέ τους ελπίζουν σε κάτι καλύτερο και όχι όσοι κάθονται στην άκρη του πάγκου και διευθύνουν μια ομολογουμένως -στα χαρτιά- καλή ομάδα.

Το format του τουρνουά δεν μας ευνόησε και τελικά πληρώσαμε την κακή βραδιά μας. Όμως δεν πρέπει να λησμονούμε ότι η κλήρωση ήταν ευνοϊκή , πήγαινε κατευθείαν την Εθνική στο χιαστί παιχνίδι με τους Γάλλους ή τους Αυστραλούς και έτσι έδινε το δικαίωμα με ένα μόνο ματς με μεγάλο αντίπαλο να βρεθεί να διεκδικεί μετάλλιο. Αυτά πριν το τουρνουά. Γιατί μετά το μεγάλο ματς ήταν αρχικά με την Νέα Ζηλανδία και μετά με την Τσεχία. Κρίμα και πάλι κρίμα.

Οι προημιτελικοί σχηματίστηκαν και τώρα Σερβία-Αργεντινή, Ισπανία-Πολωνία , Γαλλία-Η.Π.Α. και Αυστραλία-Τσεχία θα διεκδικήσουν θέση στην 4αδα. Μέχρι στιγμής νιώθω εντυπωσιασμένος από την ομάδα της Αυστραλίας και θεωρώ ότι αξίζει ένα μετάλλιο. Τσαμπουκάς , ποιότητα, δίψα για διάκριση κοινώς ομαδάρα. Εάν αποφύγει την κακοτοπιά στον προημιτελικό είναι ικανή για όλα.