Φτάσαμε στο τέλος της διαδρομής και το ζευγάρι του τελικού κανείς δεν μπορούσε να το φανταστεί. Ίσως την Ισπανία λόγω εμπειρίας και ποιότητας να την είχαμε στο πίσω μέρος του μυαλού μας , την Αργεντινή όμως την είχαμε μέχρι τουλάχιστον τους προημιτελικούς. Για να φτάσουμε στον τελικό της Κυριακής συνέβησαν πολλά. Εκπλήξεις , ματσάρες και παίχτες που έδωσαν μοναδικές παραστάσεις.

Αρχικά η Αργεντινή , αφού πέταξε έξω το φαβορί για το χρυσό μετάλλιο Σερβία , με το μοναδικό πάθος που διαθέτει κατάφερε και απέκλεισε την Γαλλία στον ημιτελικό. Μια Εθνική ομάδα που λατρεύεις να βλέπεις κυρίως γιατί μπαίνει στο γήπεδο με το μαχαίρι στα δόντια. Παίζει σύγχρονο μπάσκετ και διαθέτει παιχταράδες αλλά και έναν μύθο. Λουίς Σκόλα. Το πρόσωπο του τουρνουά , ο αγέραστος Σκόλα έχει βαλθεί να τρελάνει όλους όσους ασχολούνται με το άθλημα.

Ίσως αυτές οι διοργανώσεις να χρειάζονται τέτοιου είδους παίχτες που θαρρεί κάνεις θα αφήσουν την ψυχή τους στο γήπεδο για να κερδίσουν και εάν χάσουν θα το κάνουν με ψηλά το κεφάλι . Κοινή παραδοχή -όσο και εάν μας πληγώνει -η Εθνική Ελλάδος δεν διαθέτει πια ούτε τέτοια προσωπικότητα αλλά και γενικά η ομάδα δεν διαθέτει την αγάπη για αυτό που κάνουν όπως οι υπόλοιποι 11 παίχτες της Αργεντινής.

Η παροικία της Ρεάλ Καμπάτσο , Ντέκ , Λαπροβίτολα έχουν κάνει τεράστιο τουρνουά ενώ οι Γκαρίνο και Βιλντόζα συμπληρώνουν τον κορμό μια υπέροχης ομάδας που γράφει ιστορία συνεχίζοντας εκεί που σταμάτησε η παλιά φουρνιά. Πλέον θέλουν να κάνουν ένα βήμα παραπάνω από τον τελικό του 2002 και να πάρουν το χρυσό.

Το ζευγάρι του τελικού θα συμπληρώσει η Ισπανία. Μια ομάδα όπου από το χρυσό του 2006 και μετά διαθέτει σε όλα τα μεγάλα τουρνουά απίστευτη σταθερότητα και πάνω από όλα όπως και φέτος ομαδάρα. Η αλαζονεία που επιδεικνύουν πηγάζει από την τεράστια ποιότητα που διαθέτουν αλλά και την τεράστια τελικά μαγκιά τους.

Ο Ρούμπιο είναι το πρόσωπο της διοργάνωσης για τους Ισπανούς. Παίζει πολύ ώριμα φαίνεται ότι έχει δουλέψει πάρα πολύ και στο σουτ και πλέον είναι αυτός που καθοδήγει ένα γκρουπ αστέρων .Ο Μαρκ Γκασόλ , αποδεικνύει γιατί είναι πρωταθλητής NBA , ενώ ο Γιούλ αποδεικνύει γιατί είναι υπέρ-παίχτης. Δεν σταματά να τρέχει , δεν σταματά να βάζει μεγάλα σουτ σε κρίσιμα σημεία . Το μπάσκετ στην ολοκληρωμένη του μορφή παίζουν οι Ισπανοί και αρκετοί πριν την έναρξη της διοργάνωσης τους υποτίμησαν. Όμως και αυτοί συνεχίζουν την δουλεία που άφησαν οι Γκάσολ , Ναβάρο , Καλντερόν και πάνε για ακόμα μια πρωτιά. Όχι λοιπόν δεν βαριούνται να μαζεύουν μετάλλια. Καλά κάνουν. Ακούει κανείς ?

Στον μικρό τελικό θα αναμετρηθούν για το μετάλλιο η Γαλλία με την Αυστραλία. Η Αυστραλία στις λεπτομέρειες έχασε την συμμετοχή της στον τελικό αλλά σε αυτό το τουρνουά θέλει την διάκριση πιο πολύ από κάθε άλλη φορά. Δείχνει να αποτελεί μια νέα δύναμη στο παγκόσμιο μπάσκετ. Μου αρέσουν γιατί και αυτοί διαθέτουν τσαμπουκά και παίχτες ικανούς στην μέρα τους να καταστρέψουν οποιαδήποτε άμυνα. Ίσως ο πολύς Σίμονς είναι το κομμάτι του παζλ που λείπει για να φτάσουν στην κορυφή.