H κοινή γνώμη λέει για το Νέιμαρ σήμερα…. Τελειωμένος είναι μωρέ με τα μυαλά που κουβαλάει… Θα μείνει αιώνιο ταλέντο. Σαν πολλούς άλλους. Δεν έχει μέλλον. Ο νους του είναι στα πάρτυ και στις γκόμενες. Κόνομησε μικρός, πήραν τα μυαλά του αέρα κι άραξε ο τσογλανάκος.. Ακούστε λοιπόν τώρα κάτι….

O Νειμαρ δεν είναι κανένα αλητάκι. Είναι συγκροτημένος ποδοσφαιριστής. Εχει κάνει θυσίες για να γίνει αυτός που είναι σήμερα. Εχει ιδρώσει στο γυμναστήριο. Οι διάδρομοι και τα βάρη είναι καθημερινή ρουτίνα του. Εχει δουλέψει πάρα πολύ το σώμα του σε σχέση με το παπαγαλάκι με τη μοϊκάνα που είδαμε όταν πρωτοεμφανίστηκε με τη Σάντος σε ηλικία 16 ετών. Ενα κοκαλιάρικο παιδί με σώμα ίδιο με αυτό του Τσάρτα ή αυτό του Μπουσκέτς ήταν.

Επρεπε λοιπόν να αναπτύξει το μυϊκό του σύστημα ώστε να αντέξει το πιο γρήγορο και σκληροτράχηλο ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο. Το αποδέχτηκε. Και στην Μπαρσελόνα τον βοήθησαν να το κάνει. Στην Παρί επίσης. Και τότε ρωτάνε πολλοί γιατί τραυματίζεται τόσο συχνά? Να είσαι επαγγελματίας ποδοσφαιριστής σήμερα είναι ένα αρκετά επίπονο επάγγελμα. Πιέζεις το σώμα σου στα όρια. Γι αυτό και απαιτείται να έχεις πολλές ώρες ξεκούρασης. Να κοιμάσαι καθημερινά τις απαραίτητες ώρες για να μπορείς να ανταπεξέλθεις τους έντονους ρυθμούς άσκησης. Ο Νέιμαρ όμως είναι βραζιλιάνος. Κι είναι ένας σούπερ σταρ παίκτης.

Αυτά τα δύο είναι πάντα συνώνυμο της φιέστας και των πάρτυ. Οπως ήταν ο Ρονάλντο. Η ο Αντριάνο της Ιντερ που άφηνε την ομάδα για να πάει στο καρναβάλι του Ρίο. Ο Ρομάριο έκανε τα ίδια. Ο Ροναλντίνιο είχε γυρίσει όλες τις ντίσκο του Παρισιού και της Βαρκελώνης. Οταν έπαιζε στη Μίλαν τα Σ-Κ άραζε Μύκονο. Κι όλοι αυτοί δεν έχουν μετανιώσει διότι θεωρούν πως αυτού του είδους η διασκέδαση είναι μέρος της ζωής ενός αθλητή. Και συνδυάζεται απόλυτα με το ποδόσφαιρο. Σε οποιοδήποτε επίπεδο κι αν παίζεται.

Επιπλέον ο Νέιμαρ είναι ο παίκτης που θα δεχθεί τα περισσότερα φάουλ των αντιπάλων σε οποιαδήποτε ομάδα κι αν παίζει. Ακόμα και στην Μπαρσελόνα κέρδιζε πάντα περισσότερα φάουλ από τον Μέσι. Γιατί? Μα γιατί ο τρόπος παιχνιδιού του είναι επιθετικογενής, κάθετος στην καρδιά του αντιπάλου. Και το κυριότερο. Ο Νέιμαρ δεν αρκείται να περάσει τον αντίπαλο. Αρέσκεται στο να τον ξεφτιλίζει. Είναι μέρος του παιχνιδιού του. Ετσι το διασκεδάζει. Γι αυτό κι οι αντίπαλοι τον βάζουν στο μάτι σε κάθε παιχνίδι.

Πάμε τώρα στο πιο σημαντικό. Ο Νέιμαρ τζούνιορ είναι απίστευτα φιλόδοξος. Δε γουστάρει να αράζει. Και πώς το συμπέρανες αυτό ρε μαγκάκο, θα μου πει κάποιος…. Ακου φίλε τί έχει κάνει το παληκαράκι και μου λες μετά… Στη Σάντος ξεκίνησε το 2009 κι έπαιξε για τέσσερις σεζόν. Εβαλε 136 γκόλ σε 223 παιχνίδια. Το καλοκαίρι του 13 πάει στη Μπάρσα και σε 186 ματς σκοράρει 105 φορές χωρίς να παίζει σέντερ φορ. Με τη φανέλα μπλαουγκράνα παίζει και Τσάμπιονς και βάζει 21 γκολ σε 40 ματς. Το καλοκαίρι του 17 ο Τζουνιορ πάει στην Παρί.

Παίζει δύο σεζόν. Εκεί σε 58 αγώνες βάζει 51 γκολ. Και μου λένε αρκετοί. Στο γαλλικό πρωτάθλημα σκοράρει κι ο Ζεράρ Ντεπαρντιέ αμά λάχει…. Δεκτόν. Αλλά είναι μια ένδειξη ακόμα ότι ο βραζιλιάνος δεν άραξε στο παχύ συμβόλαιο για να αρχίσει τους περιπάτους στα γαλλικά παρτέρια. Ας πάμε όμως και Τσάμπιονς. Σε 13 μάτς έχει σκοράρει 11 γκολ με τη παριζιάνικη φανέλα. Και υπ’ όψη πως και τις 2 χρονιές στη Γαλλία είχε σοβαρούς τραυματισμούς.

Το να είναι λοιπόν φιλόδοξος είναι ευλογία για έναν επαγγελματία ποδοσφαιριστή. Κι ο Νέιμαρ έχει το μικρόβιο του να γίνεται συνεχώς καλύτερος. Δουλεύει καθημερινά γι αυτό. Κι έχει καταλάβει προ πολλού ότι η καριέρα του έκανε βήματα πίσω πηγαίνοντας στην Παρί. Αλλά δεν είναι Βεράτι. Δεν είναι Καβάνι. Δεν είναι Ντι Μαρία. Αυτοί ξέρουν καλά ότι μένοντας στη Παρί δεν θα σηκώσουν ποτέ Τσάμπιονς Λιγκ. Ούτε καν Γιουρόπα. Και δεν έχουν πρόβλημα. Κονομάνε χοντρά και οι φιλοδοξίες τους θάβονται καλά με χαρτονομίσματα.

Ο Νειμαράκος όμως διψάει για διάκριση. Γι αυτό έχει λυσσάξει να φύγει από το Παρίσι. Τα γράφει στα παπάρια του τα 38 μύρια το χρόνο. Ξέρει πως όπου και να πάει θα συμβιβαστεί με λιγότερα. Αλλά θέλει να σηκώσει κούπες. Θέλει να γράψει ιστορία στο ποδόσφαιρο. Και στα 28 του είναι στην καλύτερη και πιο ώριμη ποδοσφαιρικά ηλικία.