O… δεκάλογος του ευρω-τριτοκοσμικού Έλληνα Ι El Comandante

Πρόσφατα βρέθηκα στην Κολομβία. Μία χώρα με 48.000.000 κατοίκους και πληθυσμό που σταθερά αυξάνεται, όταν στη δική μας τα 11.000.000 Ελλήνων συνεχώς φθίνουν… Κι όμως, στην αντιμετώπιση του κορωναϊού, είμαστε δύο εντελώς διαφορετικοί κόσμοι αναλογικά, τόσο ως πρός τα μέτρα, όσο και ως πρός την αποτελεσματικότητά τους.
Και το ομολογώ: με εντυπωσίασαν τα μέτρα ΟΥΣΙΑΣ, που έχουν λάβει απέναντι στον Covid 19. Και εκεί ήταν που κατάλαβα ποιοί είναι οι πραγματικά τριτοκοσμικοί της Ευρώπης (και όχι μόνο…).

Πρώτον: Έχουν απαγορευτεί οι αφίξεις από χώρες με υψηλούς αριθμούς κρουσμάτων όπως η Ινδία, η Ιταλία, η Βραζιλία, η Μεγ. Βρετανία και αρκετές άλλες Ευρωπαϊκές χώρες και σχεδόν στο σύνολό τους οι χώρες της Αφρικής.

Δεύτερον: Με το που φθάνεις στο αεροδρόμιο, σου ζητάνε χαρτί από τεστ, ότι είσαι αρνητικός στον ιό. Το τεστ πρέπει να το έχεις κάνει 4 μέρες πρίν φτάσεις στη χώρα. Εάν είναι έστω και μισή ώρα πάνω από το προβλεπόμενο όριο των 96 ωρών (4 ημερών) δεν σε δέχονται. Δεν πα να λες τις γνωστές ελληνικούρες «Δεν ήξερα, δεν το πρόσεξα…» και δεν ξέρω ’γω τί… Αυτά δεν πιάνουνε! Και ένα λεπτό να έχει περάσει από το 96ωρο, σε βάζουν στο πρώτο αεροπλάνο, για την πατρίδα σου.


Τρίτον: Κατ’ απαίτησιν της Κολομβιανής κυβέρνησης, τα αποτελέσματα του Covid test σου, τα έχεις δείξει 3 φορές ΠΡΙΝ επιβιβαστείς στο αεροπλάνο. Μία φορά στο ιντερνετ (όπου έχεις ανεβάσει το έγγραφο πρωτού φτάσεις στο αεροδρόμιο). Μία κατά τη διάρκεια του check-in (όπου ξανά σου ζητάνε την επιβεβαίωση ότι το έχεις κάνει και ηλεκτρονικά). Και τέλος μία πρίν την επιβίβαση.

Τεταρτον: Με το που φτάνει κανείς Κολομβία, το χαρτί με τα αποτελέσματα του τέστ, ο επιβάτης πρέπει να το κρατάει στο χέρι για να βγει από το αεροπλάνο. Κι αυτό γιατί θα κληθεί να το επιδείξει σε 7 διαφορετικά άτομα, που βρίσκονται τοποθετημένα κατά μήκος όλης της διαδρομής, που αυτός θα κάνει εντός του αεροδρομίου:
α) από την πύλη με το που κατεβαίνεις από το αεροσκάφος,
β) στον διάδρομο,
γ) στον δρόμο για το Imigracion,
δ) πρίν την αίθουσα υποδοχής,
ε) στον έλεγχο διαβατηρίων,
στ) αμά τη παραλαβή της βαλίτσας σου
ζ) στην έξοδο του αεροδρομίου.
Αν τυχόν κατά κάποιο… «απίστευτο και ελληνικό» τρόπο, το… «χάσεις», το ταξίδι σου σταματάει επί τόπου και παίρνεις τα μπρός πίσω, για την πατρίδα σου (όπου εκεί σίγουρα θα προτιμούσες να το είχες βρεί…).


Πέμπτον: Τα αποτελέσματα του τεστ, δεν στα ζητάει ο διορισμένος από τον ρουσφετο-εισπράκτορα πολιτικό, μπάτσος που έχει κατέβει απ’ το… χουριό και με το κλασσικό ανοιχτό πουκάμισο, να το βλέπει η… χαλάουα και να ξερογλύφεται στο αντίκρυσμα ενός κράμματος επίδειξης του ανατολίτικου ανδρισμού και νταβραντίλας, σου ζητάει με βαριά προφορά «πασπουόρτ»…
Στα 7 αυτά σημεία που καλείται ο επιβάτης να επιδείξει το τεστ του, βρίσκεται προσωπικό του αεροδρομίου, ενδεδυμένο με περιβολή… πυρηνικού πολέμου. Καμία υπερβολή. Κανένα σημείο του σώματός τους, δεν βρίσκεται εκτεθιμένο. Καλυμένοι με φόρμες βιολογικού πολέμου από την κορυφή ως τα νύχια κα με μάσκα που νομίζεις, ότι το ’σκασαν από χαράκωμα Α΄ Π.Π.
Ομοίως και οι νοσοκόμοι που σου παίρνουν τη θερμοκρασία οι οποίοι καθώς δεν έρχονται σε επαφή δια της αφής μαζί με τον επιβάτη, φοράνε τις ιατρικές προστατευτικές τους φόρμες και μάσκα ΝΗ95.

Έκτον: Πρόστιμα και λοιπές… δημοκρατικές γελοιότητες δεν υφίστανται στην «χώρα του καφέ». Οι καθ’ ημάς… «τριτοκοσμικοί» φοράνε όλοι τη μάσκα τους. Μπορεί να αντιτίθεμαι στην υπερβολή, τους βγάζω όμως το καπέλο σ’ αυτό. Μπάτσοι παντού σε δημόσια κτίρια και πολυσύχναστους δρόμους, υπενθυμίζουν σε όσους τυχόν δεν φοράνε μάσκα, το αναγκαίο της χρήσης της.
Η αφεντιά μου, που κάθε 3 και λίγο λόγω άσθματος ήμουνα υποχρεωμένος να την βγάζω (την μάσκα…) ήρθε αρκετές φορές αντιμέτωπη με ΕΥΓΕΝΕΣΤΑΤΟΥΣ εκπροσώπους της τάξης, που μου ζήτησαν με άψογο τρόπο να την ξαναβάλω και που χωρίς να γίνουν καθόλου φορτικοί, έδειξαν κατανόηση στο το ότι είχα σταματήσει για να πάρω ανάσες καθαρού οξυγόνου για λίγη ώρα.

Έβδομον: Στα Μ.Μ.Μ. τα μέτρα σε εφαρμογή και ευλαβική τήρηση. Τα ταξί φέρουν διαφανές πλεξιγκλάς ή πλαστικό μουσαμά, που χωρίζει την καμπίνα σε δύο τμήματα, με μία οπή στο μέσον, από την οποία πληρώνεις τον ταξιτζή. Στα λεωφορεία ένα άτομο ανά κάθισμα. Όρθιοι όλοι σε απόσταση 2 μέτρων.
Στο δε μετρό… εκεί να σε έχω Ελληναρά μου, να παίρνεις μαθήματα: σε ΟΛΟΥΣ τους σταθμούς, εγκατεστημένοι νεροχύτες για να πλένεις τα χέρια σου.
Χρησιμοποιούσα το μετρό κατά το 80% των μετακινήσεών μου σε διάφορες ώρες της ημέρας. Μέσα στα βαγόνια, εστιγμένες με αυτοκόλλητο οι θέσεις των ορθίων. Όχι μόνο σε 2 μέτρα απόσταση ο καθένας, αλλά και σε αντίθετη κατεύθυνση (πλάτη με πλάτη) ο ένας με τον άλλον.

Όγδοον: Ουδέποτε διαπίστωσα έλλειψη σε σαπούνι ή χαρτοπετσέτες, στους σταθμούς του μετρό. Στο τέρμα κάθε γραμμής, μπαίνει συνεργείο που απολυμαίνει όλα τα βαγόνια και μετά παραδίδεται ξανά στην κυκλοφορία. Ενδιάμεσα κάθε διαδρομής, μπαίνουν άνδρες των συνεργείων που απολυμαίνουν τις χειρολαβές (κάθετες και οριζόντιες) μέσα στα βαγόνια.
Όπως ομοίως δεν υπήρχε μαγαζί, ακόμα και το πιό μικρό, που στην είσοδό του, να μην υπάρχει μπουκαλάκι με αντισηπτικό και ο καταστηματάρχης ή ο σεκιουριτάς (αν επρόκειτο για μεγάλο κατάστημα) σε υποχρέωνε να το χρησιμοποιήσεις, αλλιώς δεν έμπαινες μέσα.

Ένατον: ΚΑΝΕΝΑ μαγαζί κλειστό! Καμία υπηρεσία, κλειστή στο κοινό. Τα πάντα ανοιχτά, οι δρόμοι γεμάτοι κόσμο, απλά όλοι με μάσκες.

Δέκατον: Στους δρόμους παντού ευχαριστήριες επιγραφές. Σε μεγάλες διαφημιστικές πινακίδες, σε στάσεις λεωφορείων, σε φωτεινές οθόνες, κυριαρχούν μηνύματα του τύπου «Ένα μεγάλο ευχαριστώ σε όλους σας», « Άξιζε τον κόπο. Συνεχίζουμε την επαγρύπνηση» και «Σας ευχαριστούμε. Σε αυτήν την μάχη είμαστε όλοι ο ένας για τον άλλον».
Στην πατρίδα μας, όχι ένα -ψόφιο έστω- «ευχαριστώ» δεν έχουνε πει οι πολιτικοί σ’ αυτόν τον δύσμοιρο κοσμάκη, που τον έχουνε κάνει κι έχει λαλήσει από την κλεισούρα… Αντιθέτως, όσο υπακούει τόσο περισσότερο απάνθρωπα μέτρα του φορτώνουνε στην πλάτη, μέτρα που όπως δείχνει και το γράφημα του Bloomberg,  ουσιαστικά δεν έχουν αποδώσει… Aντιθέτως τα κρούσματα έχουν αυξηθεί, αντί να παρουσιάσουν μείωση, σε σχέση με το πρώτο δίμηνο της άνοιξης και όλα αυτά ενώ τα απανωτά μέτρα που έχουν ληφθεί είναι κατά πολύ σκληρότερα από τα αντίστοιχα εκείνης της περιόδου.

Δεν είχα σκοπό να τα γράψω όλα αυτά…
Το αντίθετο: ένιωθα ντροπή ακόμα στη σκέψη και μόνο να μπω στον κόπο έστω και για να κάνω μία απλή σύγκριση. Γιατί αισθανόμουν ταπεινωμένος, από μιά χώρα που υπολείπεται της δικιάς μας σε αρκετούς τομείς, από μία χώρα φτωχή σε σύγκριση με εμάς, με εξίσου διεφθαρμένους ηγέτες και που αποτελείται από έναν λαό που μικρή έως ελάχιστη σχέση είχε μέχρι πρό-κορωναϊού εποχής, με το αισθητήριο του σεβασμού του κοινωνικού συνόλου.
Όταν όμως είδα, πρό ημερών στον πίνακα Αξιολόγησης Αντιμετώπισης του Κορωναϊού (του Blooymberg), την Ελλάδα, να δικαιολογεί για μία ακόμα φορά σθεναρά και με τον πλέον τρανταχτό τρόπο την ιδιότητα της «Ψωροκώσταινας», φιγουράροντας στην 50η θέση, ήτοι 7 θέσεις κάτω από την 5πλάσια σε πληθυσμό Κολομβία (και κάτω από την Τουρκία, το Ιράν, ακόμα και από αυτήν την Ιταλία που οι πολιτικοί μας την κορόϊδευαν), δεν άντεξα κι αποφάσισα να περάσω τις εντυπώσεις μου στο χαρτί. Όχι για άλλο λόγο, αλλά γιατί ίσως κάποια στιγμή, αποφασίσουμε να ξυπνήσουμε και  ξανασκεφτούμε, ποιούς «πέτσαρους» Πολάκηδες, ποιούς «αγκαλίτσες-μελισσάκια» Κικίλιες και ποιούς βλαχοκαουμπόηδες-Χαρδαλιάδες ψηφίζουμε…

El Comandante

Διαβάστε Περισσότερα