Είναι κάποια πρωινά που ο δείκτης του ρολογιού δεν συμβαδίζει με το φως της ημέρας που μπαίνει σαν διαρρήκτης από τις γρίλιες του παντζουριού μου.
Ενώ είναι 7:30 το πρωί και έχει θεωρητικά ξημερώσει παρόλα αυτά το δωμάτιό μου είναι θεοσκότεινο. Τραβάω την κουρτίνα και ανοίγω το παράθυρο μπας και μπει φρέσκος αέρας.

Με λύπη μου διαπιστώνω πως η μέρα είναι ΜΟΥΝΤΉ ΜΕΛΑΓΧΟΛΙΚΉ. Είναι κάτι τέτοια πρωινά σαν και το σημερινό που η διάθεσή μου είναι στο ΝΑΔΊΡ.
(Λατρεύω τον ήλιο και το φως). Καθώς ανοίγω το αγαπημένο μου ραδιοφωνάκι μία συγκλονιστική είδηση φτάνει στα αυτιά μου. Είναι νεκρός εδώ και λίγες ώρες ο Κώστας.

Ο Κώστας ο Μάρκος. Είναι ένας νέος άνθρωπος 34 χρόνων πατέρας δύο παιδιών. Βρήκε τραγικό θάνατο στις εγκαταστάσεις της ΛΑΡΚΟ. Ο Κωστής επέβαινε ως οδηγός σε φορτηγό γεμάτο υλικά το οποίο βρισκόταν σε ανηφορικό δρόμο και για άγνωστο λόγο το βαρύ όχημα έφυγε προς τα πίσω. Έπεσε στο γκρεμό. Θάνατος ήταν ακαριαίος πιστός στο ραντεβού του.

Ο Κώστας ήταν για μένα ο άνθρωπος της διπλανής πόρτας. Όντας πατέρας όπως και εγώ ήταν ένας άνθρωπος του μεροκάματου και του μόχθου σαν την αφεντομουτσουνάδα μου. Αν και δεν τον ήξερα προσωπικά μου ήταν πολύ οικείος. Ξέρετε, ο κοινός τρόπος ζωής, τα χούγια, οι συνήθειες, είναι όλα αυτά που σε κάνουν μεταφυσικά ανεξήγητα να νιώθεις πώς γνωρίζεις κάποιον πολύ καλά.

Ο Κωνσταντής δεν ξέρω αν αγαπούσε τη σπυριάρα η την άλλη με τις τεράστιες φακίδες. Ειλικρινά αγνοώ κι αν υποστηρίζε κάποια ομάδα. Δεν φόρεσε ποτέ του χρυσό δαχτυλίδι του NBA ούτε πήρε χρυσό αγαλματίδιο OSCAR. Στο δάχτυλο του αντίθετα έβαλε την βέρα του ΜΌΧΘΟΥ ΚΑΙ ΤΗς ΑΓΩΝΊΑΣ να μεγαλώσει αξιοπρεπώς τα παιδιά του.

Είχε κι αυτός τις αμφιβολίες του όπως οι περισσότεροι μας άλλωστε για το μέλλον της δουλειάς του. Αυτή η ρημάδα η αμφιβολία και ανασφάλεια είναι γαμώτο μου αρκετή για να σου στραπατσάρει την διάθεση. Ο Κώστας δεν ανέβηκε ποτέ του σε ελικόπτερο. Όχι γιατί το φοβοταν. Απλά ο βίος του ήταν ΛΙΤΌΣ.
ΚΑΛΌ ΠΑΡΆΔΕΙΣΟ ΝΑ ΈΧΕΙΣ ΦΊΛΕ ΚΏΣΤΑ.

Όσο για τα παιδάκια σου να σαι σίγουρος πως ο Θεός για το τυφλό πουλί φροντίζει τη φωλιά του. Επίτρεψέ μου να σου αφιερώσω ένα αγαπημένο μου μελαγχολικό τραγούδι των deep purple. Το when a blind mem cries. Ξέρω ότι θα το ακούς από εκεί ψηλά. Τα λέγαμε κιόλας.