Ο δυσκολότερος αντίπαλος για την Αργεντινή είναι το παρελθόν της | Sons Of Football

Όποιον αντίπαλο κι αν αντιμετωπίζει η Αργεντινή στο Μουντιάλ, δεν θα αποτελεί μεγαλύτερο εμπόδιο από το ίδιο βαρύ παρελθόν της. Η Αλμπισελέστε απέδειξε στους ομίλους ότι εφόσον διαχειριστεί το μύθο που μανιωδώς την ακολουθεί από την χρυσή περίοδο Μαραντόνα, διαθέτει αργότερα τα φόντα να παρουσιάσει την ουσιαστικότερη εκδοχή της την τελευταία δεκαετία.

Κάθε φορά λοιπόν που οι Αργεντινοί περνούσαν τη φυσούνα για να εισέλθουν στο γήπεδο, έπρεπε από το πρώτο λεπτό να αποτινάξουν από πάνω τους όλη την καλλιέργεια του μύθου που επιβαρύνει κάθε μετέπειτα γενιά μετά το ανεπανάληπτο Μουντιάλ του Μαραντόνα το 1986. Αφού το σύνολο του Σκαλόνι βρει την άνεση εντός γηπέδου, έπειτα έρχεται αντιμέτωπο με τις ιδιαιτερότητες της τακτικής του αντιπάλου.

Όπως όλοι διαπιστώσαμε, η ανασφάλεια και οι δυσάρεστες αναμνήσεις επέστρεψαν στους παίκτες της Αργεντινής με το που η Σαουδική Αραβία τους ξάφνιασε με δύο γκολ σε λίγα λεπτά. Από εκείνο το σημείο, η βιασύνη και η ανορθόδοξη ανάπτυξη κυριάρχησαν στα πόδια των Αργεντινών, ενώ επανήλθαν νοητικά στον αγώνα όταν ήταν πλέον πολύ αργά.

Την ίδια συμπεριφορά εξέπεμπαν οι Αργεντινοί και στον αγώνα εναντίον του Μεξικού. Εκείνο το πρώτο μισάωρο στο οποίο τα πόδια τους λύγιζαν από την υποχρέωση της διάκρισης, από την αναγκαιότητα να φανούν αντάξιοι των υψηλών προσδοκιών όλης της υφηλίου. Όσο η Αργεντινή λοιπόν σκεφτόταν το σενάριο της αποτυχίας, οι κεντρικοί χαφ μετρούσαν πολυάριθμα λάθη σε μεταβιβάσεις με τους Μεξικανούς, ανεύθυνες μακρινές πάσες με μπόλικη απελπισία, όπως και μάχες έντασης με τους εξίσου σκληρούς αντιπάλους.

Αφού λοιπόν, το συνολικό πνεύμα ήρθε σε ισορροπία, οι Αργεντινοί δημιούργησαν πίεση, έκλεισαν τον αντίπαλο ως κυρίαρχοι του αγώνα, με «στρωτό» ποδόσφαιρο και με ανάπτυξη συνοδευόμενη από υπομονή. Εναντίον μάλιστα της Πολωνίας, η Αργεντινή είχε κατά κάποιον τρόπο βάλει κάτω το τέρας του παρελθόντος, αυτό το ασήκωτο «πρέπει» που βασανίζει τόσο τους παίκτες της, όσο και ολόκληρο το έθνος της. Από την πρώτη στιγμή ενάντια στους Πολωνούς, παρουσίασε την ομάδα που παρέμεινε αήττητη έως και 35 αγώνες (!), αυτή για την οποία τελευταία οι περισσότεροι την έχρισαν φαβορί στη θεωρία.

Πλέον, μετά και το συνολικό της δείγμα στους ομίλους, οφείλουμε να πούμε ότι είναι πιο προετοιμασμένη από πλευράς πλάνου σε σύγκριση με ό,τι στις προηγούμενες απόπειρές της. Ενδεχομένως οι προσωπικότητες της τελευταίας σημαντικής φουρνιάς να είναι μεγαλύτεροι ηλικιακά, αλλά υπάρχουν μονάδες μικρότερες και δοκιμασμένες στην Ευρώπη που συγκροτούν καλά την συνολική προσπάθεια.

Τα κεντρικά χαφ είναι αγωνιστές, έχουν υποστηρίξει το Μέσι σε καθήκοντα που ίδιος πλέον αδυνατεί να ακολουθήσει. Η ανασταλτική λειτουργία δέχεται παραδόξως πολύ λιγότερες επικίνδυνες φάσεις, σκηνικό εντελώς διαφορετικό από εκείνη την Αργεντινή του 2018 που την θεωρούσαμε εξ αρχής αποτυχημένη (βλ. ματς με Ισλανδία, Κροατία).

Επιπλέον, στην Αργεντινή δεν της… πάει να χαρακτηρίζεται φαβορί, διότι ουδέποτε υπήρξε βάσει παρελθόντος. Η συγκεκριμένη Εθνική γαλουχήθηκε μέσα από την αδικία, την αντίδραση. Βρήκε φωνή μέσα από τα ηρωικά περάσματα του Μαραντόνα, την ευφυΐα του που ως άλλοτε προφήτης οδηγούσε το λαό στην ελευθερία του. Αυτές οι αξέχαστες από το παρελθόν εικόνες καθιστούν διπλά σημαντικό το καθήκον της τωρινής Αργεντινής και άλλων εκδοχών από το έτος 1986 και μετά.

Πάντως, τα νοκ άουτ προϋποθέτουν εντελώς διαφορετική στάση από ότι αυτά των ομίλων. Αν και στη φάση των πρώτων παιχνιδιών, λάβαμε το μήνυμα ότι τα θεωρητικά φαβορί έχουν πολύ περισσότερα τρωτά σημεία, παρά ξεχωριστά στοιχεία που αξίζουν κάποιας ιδιαίτερης αναγνώρισης. Και η Αργεντινή στους αγώνες θανάτου, θα επιστρατεύσει και την τακτική που παρακολουθήσαμε απέναντι σε Βραζιλία στο Κόπα Αμέρικα.

Sons Of Football

Διαβάστε Περισσότερα