«Καλώς τηνε κι ας άργησε» μου είπε ένας φίλος σήμερα καθώς τα λέγαμε και το θέμα έφτασε στον Γιάννη Μελισσανίδη και την δήλωσή του, ότι είναι gay.
«Πρός τί το ενοχλημένο υφάκι;» με ρώτησε όταν διαπίστωσε την δυσφορία μου. «Το ομολόγησε! Δεν το ομολόγησε ότι είναι ομοφυλόφιλος;»
Συμφώνησα ότι το είπε, αλλά πρόσθεσα ότι ενοχλήθηκα από τον τρόπο με τον οποίο το έθεσε ο φίλος μου. Στα αυτιά μου, η χρήση του όρου «ομολόγησε» πέφτει κάπως… βαριά. Δεν έκανε κανένα έγκλημα ο άνθρωπος. Απλώς μίλησε ανοιχτά για την σεξουαλική του προτίμηση και το πώς την βίωσε, την αντιμετώπιση που είχε όλα αυτά τα χρόνια, τις αντιδράσεις… Και μίλησε όμορφα και ώριμα το παιδί. Δεν είναι ούτε ο πρώτος, δεν θα είναι και ο τελευταίος. Δεν ψέγω τον Γιάννη. Ούτε και με ενοχλεί κάτι στη δήλωση του. Ίσως γιατί δεν με αφορά το τί κάνει ο καθένας στο κρεβάτι του, καθώς αυτό αποτελεί μία καθαρά προσωπική υπόθεση του καθενός. Και στο φινάλε ποιός είμαι εγώ για να τον κρίνω; Όχι, δεν μου πέφτει κανένας λόγος. Κανενός δεν του πέφτει…

Ωστόσο, υπάρχει ένα σημείο που χρήζει και της ανάλογης αποκατάστασης: ξέρεις κάτι Γιάννη; Τιμή σου, να είσαι ό,τι σε εκφράζει και να λες αυτό που πραγματικά νιώθεις μέσα σου. Και όχι μόνο αυτό, αλλά και μαγκιά σου -άν το θες κι έτσι- να το δηλώνεις χωρίς φόβο ή ενδοιασμό και να είσαι υπηρήφανος για τις σεξουαλικές σου προτιμήσεις.
Όπως όμως βρήκες τα άντερα, να το παραδεχτείς σήμερα απέναντι στο πλατύ κοινό, βρες τα για να ζητήσεις και ένα συγνώμη στον Νίκο Αντωνιάδη, τον οποίο κυνήγησες νομικά, επειδή έγραψε ή υπονόησε -άν θέλεις- αυτήν την αλήθεια για σένα, που μέχρι εκείνη την ημέρα την γνώριζες μόνο εσύ και ο στενός σου κύκλος, (μία αλήθεια που όπως λες και σε αντιπροσωπεύει και δεν σε ενοχλεί και μπράβο σου, γιατί ούτε καν θα έπρεπε να σε φέρνει σε δύσκολη θέση).

Ή μήπως επειδή εκείνες τις εποχές που το άστρο σου μεσουρανούσε (εποχές που το κίνημα αποδοχής της διαφορετικότητας δεν ήταν καν στα σπάργανά του ακόμα) φοβήθηκες να πάρεις το ρίσκο και να μιλήσεις ανοικτά για το θέμα και τώρα, που στις μέρες μας μια τέτοια δήλωση ΟΡΘΩΣ δεν αποτελεί καταδίκη, ούτε ντροπή για έναν άνθρωπο, βγαίνεις και εσύ να πάρεις κι εσύ τη θέση σου;

Η ουσία είναι μία: όπως και να έχει το πράγμα, δεν το έκανες τότε, με το περιβόητο φιλί και τις σεξιστικού προσδιορισμού προσφωνήσεις τις οποίες προσάψανε σε σένα και στο προπονητικό περιβάλλον σου και που ξεσήκωσαν συζητήσεις επί συζητήσεων. Το έκανες τώρα… Εικοσιένα χρόνια μετά! Και όπως ήταν φυσικό ουδείς ενοχλήθηκε, ουδείς σε κακοχαρακτήρισε, ουδείς σε πείραξε, ουδείς σου έκανε bullying, ουδείς ασχολήθηκε με το όλο θέμα. Εκτός από τα Μ.Μ.Ε. που φιλοξένησαν τις δηλώσεις σου ως είδηση… (κι εδώ που τα λέμε, αλοίμονο άν η σεξουαλικότητα του άλλου, πρέπει να αποτελεί είδηση…).

Είσαι αποδεκτός για αυτό που είσαι και για ό,τι πρεσβεύεις, Γιάννη. Ο σεξουαλικός προσανατολισμός του καθενός, δεν αποτελεί ούτε έγκλημα, ούτε στίγμα. Κι άν θες και μιά γνώμη παραπάνω: κακώς βγήκες και είπες κάτι τέτοιο. Γιατί δηλαδή θα πρέπει τον Έλληνα φίλαθλο και πολίτη να τον ενδιαφέρει τί κάνεις εσύ στην σεξουαλική σου ζωή; Όπως και να ‘χει όμως, από τη στιγμή που βγαίνεις και λες ή κάνεις κάτι δημόσια, να αναλαμβάνεις και τις ευθύνες που αντιστοιχούν στην κίνηση αυτή. Γιατί καλώς ή κακώς είσαι δημόσιο πρόσωπο κι όσο κι άν ζητάς να… μην ακουμπάνε τον Ολυμπιονίκη, κάτι τέτοιο είναι αναπόφευκτο από τη στιγμή που είσαι διάσημος. Οι πράξεις εκείνων που καταφέρθηκαν άσεμνα εναντίον σου, πήραν τότε την νομική οδό. Μένει και μία δική σου κίνηση, για να πέσουν οι τίτλοι ΔΙΚΑΙΩΣΗΣ που σου αναλογούν σε επίπεδο ανθρώπου!

Γιατί κακά τα ψέμματα Γιάννη… το να βγαίνεις μπροστά, με το θάρρος της γνώμης σου και του λόγου σου και να ζητάς -έστω και με καθυστέρηση δύο δεκαετιών- μία συγνώμη, δεν αποτελεί ένδειξη αδυναμίας, αλλά γενναιότητας και μεγαλοθυμίας. Δύο ιδιαίτερων αρετών που κατείχαν κυρίαρχο ρόλο στην ζωή στην αρχαία Ελλάδα και ανήκουν στα αρχαιοελληνικά πρότυπα ανθρώπου, που -όπως δύναμαι να γνωρίζω- τόσο ένθερμα υπερασπίζεσαι και ενστερνίζεσαι…