Ο Κριχόβιακ και η επανεξέταση της θέσης του Αγκιμπού

Το ντέρμπι μεταξύ Ολυμπιακού και ΑΕΚ στο γήπεδο Καραϊσκάκη ήταν ιδιαίτερα ενδιαφέρον με αρκετά υψηλό ρυθμό στο β’ μέρος. Φάσεις χάθηκαν εκατέρωθεν, όπως και προοπτικές για σημαντικές ευκαιρίες. Παράλληλα, κατά τη διάρκεια του αγώνα είχαμε την ευκαιρία να εξετάσουμε τόσο την απόδοση του Κριχόβιακ, όσο και το κέντρο του Ολυμπιακού που ομολογουμένως έχει χάσει την αίγλη του. Ας αρχίσουμε από τον νεοφερμένο χαφ της Ένωσης, ο οποίος μας είναι γνώριμος από την πολύχρονη παρουσία του στο ισπανικό πρωτάθλημα και τη Σεβίλλη.

Ο Πολωνός ήρθε για ένα τουλάχιστον τρίμηνο έως ότου ξεκαθαριστεί το τοπίο με την πολεμική σύρραξη στην Ουκρανία. Αρχικά, οι φίλοι της ΑΕΚ θα περίμεναν έναν παίκτη που θα οργανώνει κυρίως και θα προωθεί το συνολικό παιχνίδι για χάρη της επίθεσης. Ωστόσο, ο Πολωνός είναι κυρίως ένας μέσος με γερά πατήματα στο ημικύκλιο, ειδήμονας στο να διατηρεί άριστα τη μπάλα από τα αντίπαλα πόδια. Ο Πολωνός δεν ξεχωρίζει ως χαφ για την προωθητική του πάσα, ούτε ασφαλώς θα μεταφέρει τη μπάλα στην επίθεση με κούρσα ή μπάσιμο. Είναι κυρίως «οχτάρι» όσον αφορά το στυλ του, περισσότερο κατάλληλος για τα ανασταλτικά του καθήκοντα. Το διακρίναμε και στη περίπτωση δημιουργίας, καθώς ο Κριχόβιακ κυρίως αναζητούσε την ψηλή πάσα για τους συμπαίκτες του στη κορυφή.

Όσοι φυσικά τον θυμούνται από την Σεβίλλη, δίπλα του υπήρχαν τόσο ο απίθανος τεχνικά Μπανέγκα, όσο και ο Βιτόλο που εκείνος σκόραρε συνήθως. Ο Κριχόβιακ ήταν το στήριγμα τους, ο αξιόμαχος χαφ ανάμεσα στα αντίπαλα κορμιά που θα απέκρουε οποιαδήποτε αντίπαλη φάση ή ατομική προσπάθεια. Σίγουρα ως περίπτωση ο Πολωνός αποτελεί έναν παίκτη με διαφορετικό επίπεδο από τους ήδη υπάρχοντες στο ρόστερ της ΑΕΚ. Μάλιστα ο ίδιος έχει καταγράψει πολύ μικρό δείγμα ώστε να τον κρίνουμε εκ του ασφαλούς. Αδιαμφισβήτητα πρόκειται για μέσο που είναι σε θέση να ανταγωνιστεί τους αντίστοιχα ικανούς της Ελλάδας. Τέτοια περίπτωση παίκτη είχε καιρό να δει η ΑΕΚ στο έμψυχο σύνολο της.

Από την άλλη, ένας λόγος που η ΑΕΚ πραγματοποίησε θετική εμφάνιση στο γήπεδο Καραϊσκάκη ήταν η χαμηλή απόδοση του ερυθρόλευκου κέντρου. Εάν εξαιρέσουμε τον Εμβιλά που τον έχουμε συνηθίσει σε χαμηλό τέμπο αλλά και αλάνθαστο στις μεταβιβάσεις, ο Μαντί συνεχίσει την ίδια προβληματική πορεία. Από εκεί και πέρα στην συνολική τριάδα κουμπώνει από την αρχή της σεζόν ο Αγκιμπού, ο οποίος ομολογουμένως τα πάει εμφανώς καλύτερα από τον συμπατριώτη του.

Όμως, φτάσαμε σε τέτοιο σημείο που ο Αγκιμπού χρησιμοποιείται μονίμως ως… «δεκάρι» ή κρυφός επιθετικός δίπλα στον σέντερ φορ χωρίς να διαθέτει κατάλληλα προσόντα. Εκεί λοιπόν, χρειάζεται επανεξέταση της θέσης του. Διότι ο Αγκιμπού βρίσκει μεν θέση τόσο στον άξονα ψηλά, όσο και στο «φτερό» ορισμένες φορές. Πρέπει συνεπώς, να αναρωτηθούμε αν αξίζει η επιμονή του Μαρτίνς σε αυτές τις θέσεις χρήσης του. Στην ήδη υπάρχουσα ενδεκάδα προκύπτει ένα χρόνιο «αγκάθι», ο Μαντί Καμαρά. Από τη στιγμή που ο νεαρός Αγκιμπού δίνει φρεσκάδα στο σχήμα, θα μπορούσε να δοκιμαστεί δίπλα στον Εμβιλά, οπότε να ανοίξει χώρος για δοκιμή μεσοεπιθετικού πίσω από τον Ελ Άραμπί.

Η συνεχής χρήση του Αγκιμπού στο οργανωτικό κομμάτι και μόνο εκθέτει και τον ίδιο τον πιτσιρικά. Τον βλέπουμε ότι συχνά χάνει τη μπάλα σε ημιτελείς κούρσες, ενώ και η τελική του πάσα στο τελευταίο τρίτο του γηπέδου κρίνεται προβληματική. Μια τέτοια ενδεχόμενη μετατόπιση του Αγκιμπού θα ελαφρύνει τον άξονα συνολικά. Ο Μαντί είναι αρκετά βαρύς σε κάθε του ενέργεια. Το ίδιο στυλ χαρακτηρίζει τον Εμβιλά, αλλά τουλάχιστον διακρίνεται με αυτό τον τρόπο. Γιατί επομένως να μην δοκιμαστεί ο πιτσιρικάς στο ημικύκλιο, εκεί όπου θα αναλάβει την μεταβίβαση και με τη σβελτάδα του θα ελευθερώνει την κατοχή του Ολυμπιακού; Τώρα φαντάζει η κατάλληλη στιγμή. Η ομάδα αγγίζει τον εγχώριο βασικό τίτλο, ενδιαφέρον σύνολο όμως δεν διαθέτει. Αφού επέστρεψε ο Φορτούνης – έχοντας οι Ερυθρόλευκοι και τον Καρβάλιο – είναι ώρα να δοκιμαστούν στο κέντρο διάφοροι εναλλακτικοί σχηματισμοί και επανεκτίμηση ρόλων των διαθέσιμων παικτών.