Η πρώτη ενότητα της Premier League μας χάρισε το μεγάλο παιχνίδι ανάμεσα σε Manchester United και Chelsea στο Old Trafford. Σε εμάς τους μυημένους στο ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο, ήρθε η ευκαιρία να μελετήσουμε τις νέες εκδοχές των ομάδων, το πλάνο, αλλά κυρίως να πάρουμε την πρώτη γεύση από την παρουσία των παικτών.

Το βελτιωμένο σύνολο του Solskjær άφησε υποσχέσεις, καθώς σκόρπισε την τραγελαφική άμυνα της Chelsea με ευρύ σκορ 4-0. Ντεμπούτο στους «Κόκκινους Διαβόλους» έκανε το πρόσωπο των τελευταίων ημερών, Harry Maguire. Η εμφάνιση του Άγγλου κρίθηκε θετική. Σοβαρός στις μονομαχίες, με προσοχή στη μεταβίβαση μπάλας στα άκρα και στον συχνό αποδέκτη των χαφ Pogba. Ταίριαξε με τον Lindelöf, αφού πρόκειται για δύο μυώδεις κορμιά, οι οποίοι βελτίωσαν απόδοση όσο κυλούσαν τα λεπτά. Η ανικανότητα των επιθετικών της Chelsea τους έδωσε θάρρος. Δύο φορές σημάδευσαν τα δοκάρια, ενώ έχασαν σημαντικές ευκαιρίες με άστοχες τελικές επιλογές.

Βέβαια, βιώνουμε μία εποχή έντονης προβολής και διθυραμβικών σχόλιων. Οι Άγγλοι αναλυτές – στατιστικολόγοι ανέβασαν τον Maguire στο βασιλικό θρόνο με τον τίτλο του MVP. Να με συγχωρείτε, αλλά ο Άγγλος διεθνής δεν σκόρπισε στιγμές ενθουσιασμού. Ήταν εξίσου σταθερός, όσο υπήρξε ο παρτενέρ του και τα ακραία μπακ. Άλλωστε η εικόνα θα ήταν διαφορετική, εάν το γρήγορο δοκάρι στοίχιζε στην ομάδα. Η United υπήρξε αποτελεσματική, όντας εκμεταλλευόμενη το τραγικό και ανάξιο δίδυμο των Zouma – Christensen. Παρεμπιπτόντως, οι Λονδρέζοι του Lampard έχουν δεχτεί ήδη 6 γκολ σε πρεμιέρα και Super Cup Ευρώπης. Κατά τη διάρκεια του αγώνα, ο Rashford είχε επίσης γεμάτη εμφάνιση. Ταλαιπώρησε ουκ ολίγες φορές τους αντιπάλους, με ωραίες επινοήσεις και κοντρόλ, ενώ σκόραρε δις απέναντι στο Kepa. Πέρα από τον ευέλικτο νεαρό επιθετικό, το δίδυμο των χαφ στάθηκε αξιοπρεπέστατα και εμπόδισε το έργο του Jorginho. Ο Pogba κατεύθυνε την μεσαία γραμμή, ενώ οι πάσες ακριβείας του εξέθεσαν την ζώνη άμυνας των Λονδρέζων.

Ωστόσο, η απονομή του πολυτιμότερου δόθηκε στο Maguire, για να δικαιωθεί η δαπανηρή επένδυση στο πρόσωπό του. Η προώθηση ως ένα ανερχόμενο και ακριβό αστέρι κρίνεται απαραίτητο, σε μία εποχή που τους ποιοτικούς τους μετράμε στα δάχτυλα των χεριών μας. Σε περίοπτα βίντεο, οι Άγγλοι τραγουδούν σε pub το όνομα του Άγγλου διεθνή και μας προβληματίζει, καθώς στο club μεγαλούργησαν ονόματα, όπως Cristiano, Beckham, Scholes, Giggs. Ας μην λησμονούμε ακόμη το κορυφαίο δίδυμο του Sir Alex, των Ferdinand – Vidić. Αμφιβάλουμε, εάν ο Maguire θα αγγίξει τη συμβολή ενός εκ των δύο, οι οποίοι ούτε είχαν την αντίστοιχη υπερπροβολή ούτε τα σημερινά υψηλά συμβόλαια.

Τέλος, η ίδια τακτική εφαρμόζεται και σε άλλους ποδοσφαιριστές. Τρανό παράδειγμα ο Ολλανδός De Jong, ο οποίος διαθέτει τεχνικά χαρακτηριστικά, αλλά σε καμία περίπτωση δεν «βαπτίζεται» νέος Xavi ή νέος… Cruyff. Το ταλέντο λοιπόν στερεύει, το πνεύμα υποχωρεί και παραχωρεί τη θέση στην άθληση. Σε αυτό το σημείο, οι αρμόδιοι του αθλήματος αναζητούν μάταια τα είδωλα της επόμενης μέρας που θα ταυτιστεί κάθε νέος. Ακόμη κι αν δεν τα βρουν, προσπαθούν να δημιουργήσουν, όπως στη περίπτωση Maguire.