Βρισκόμαστε στο καλοκαίρι του 1999 όπου μετά τον τραυματισμό του Michael Schumacher στο Grand Prix της Μεγάλης Βρετανίας η Ferrari ψάχνει τον αντικαταστάτη του για την υπόλοιπη σεζόν και τον βρίσκει στο πρόσωπο του Mika Salo.

Οι λύσεις ήταν πολλές από τους δοκιμαστές της ομάδας μέχρι Ιταλούς πιλότους που θέλησαν να οδηγήσουν για το αλογάκι ώστε να πραγματοποιήσουν το όνειρο τους έστω και για ελάχιστους αγωνές.

Το τεχνικό επιτελείο της Ferrari με επικεφαλής τον Jean Todt αποφασίζουν να προσλάβουν τον Φινλανδό καθώς είχε την εμπειρία αγώνων και το κυριότερο την ψυχραιμία να διαχειριστεί την πίεση του πρωταθλητισμού εκείνης της στιγμής.

Μπορεί να έτρεξε σε έξι αγώνες και να κέρδισε μόλις 10 πόντους με το παλιό σύστημα βαθμολόγησης,αλλά ήταν υπερπολύτιμοι για την κατάκτηση του πρωταθλήματος κατασκευαστών στο τέλος της σεζόν μετά το μακρινό 1983.

Ποιός μπορεί να ξεχάσει την νίκη που έδωσε στον ομοσταύλο του στο Grand Prix της Γερμανίας μετά την εντολή που δέχτηκε από την ομάδα και ενώ ήταν πρωτοπόρος ώστε να βοηθήσει τον Ιρλανδό στην μάχη του τίτλου με τον Hakkinen.

Το βάθρο στη Monza θα του μείνει επίσης αξέχαστο με τους χιλιάδες οπαδούς των κόκκινων να παραληρούν κάτω από το βάθρο και να ευελπιστούν οτι οι καμπάνες στο Μαρανέλο θα ηχήσουν ξανά.

Ο Salo έπαιξε αρκετές φορές το λεγόμενο βρώμικο παιχνίδι για τους Ιταλούς σε εκείνους τους αγώνες πάντα μέσα σε αθλητικά πλαίσια και πάντα με απόλυτη επιτυχία όπου την εξαργύρωσε με νέο συμβόλαιο στην Sauber για τα επόμενα δυο χρόνια.

O Michael Schumacher επέστρεψε στους τελευταίους δυο αγώνες του πρωταθλήματος αλλά ο Φινλανδός εκ του αποτελέσματος ήταν ο πιλότος που έψαχνε η Scuderia ώστε να πάρει τα μέγιστα για την επίτευξη του στόχου της.