Ο μοναδικός Καμαρά στην εξίσωση του κέντρου

Σε ένα αργό σχετικά φετινό κέντρο του Ολυμπιακού, ο Καμαρά διακρίνεται ακόμη περισσότερο για τα διαφορετικά στοιχεία που προσφέρει στην εύρυθμη λειτουργία του συνόλου. Ακόμη και απέναντι στον Ατρόμητο, παρά τις διφορούμενες διαιτητικές αποφάσεις, τον «λίγο» Ατρόμητο και τον κυνικό Ολυμπιακό, υπήρχε ο Καμαρά με ξεκάθαρες δυνάμεις και διάθεση καθ’ όλη τη διάρκεια του αγώνα.

Στο Περιστέρι, ο Καμαρά επανήλθε στη θέση που τελευταίο καιρό τον τοποθετούσε ο Μαρτίνς. Με την επιστροφή του Μπουχαλάκη δίπλα στον Εμβιλά, ο Καμαρά πήρε πάλι το προβάδισμα στην μερική του ώθηση συγκριτικά από τους δύο της τριάδας. Μάλιστα στα προηγούμενα παιχνίδια ο Μαρτίνς παρέτασσε έναν καθαρό επιτελικό χαφ, δίνοντας αυτή την ευκαιρία στους Βαλμπουενά ή Φορτούνη. Για αυτό τον λόγο ο Καμαρά οπισθοχώρησε κοντά στον τεχνίτη αλλά αργό – σε αποφάσεις – Εμβιλά. Με αποτέλεσμα, να χαθεί η συνεχής πίεση του Αφρικανού χαφ, ο διασκελισμός του και οι αναχαιτίσεις σε επικίνδυνους χώρους για τον αντίπαλο. Χαρακτηριστικό παράδειγμα, το ντέρμπι με τον ΠΑΟΚ και η σχετική άνεση που είχε η ανάπτυξη του Δικεφάλου, αφότου απουσίαζε ο προωθημένος Καμαρά. Προκύπτουν δηλαδή εργασίες που μόνο ο μαχητικός χαφ μπορεί να φέρει εις πέρας. Συμπεριλαμβανομένου και η έφεση του να δημιουργεί ευκαιρίες αλλά και να αναζητεί ο ίδιος το γκολ.

Ο Καμαρά ακόμη και με τα σκαμπανεβάσματα του στη φετινή σεζόν κάνει την διαφορά στο αργοπορημένο κέντρο. Δεν είναι μόνο οι άλλοι βασικοί χαφ που είναι πιο ντελικάτοι και της σίγουρης κοντινής πάσας, αλλά το ότι και οι νεοφερμένοι ως αλλαγές δεν έχουν δείξει παρόμοια χαρακτηριστικά αθλητικότητας, όπως ο Καμαρά. Επομένως, ο Αφρικανός χαφ είναι εκείνος που εκτός των «δεκαριών», κρατά ψηλά τον Ολυμπιακό στο γήπεδο. Το παράδοξο είναι πως ένα «πολυεργαλείο» σαν τον Καμαρά δύσκολα συναντάμε και στις άλλες ομάδες, κυρίως βέβαια στους διεκδικητές του πρωταθλήματος. Κάνοντας τον έτσι, ακόμη πιο δυσεύρετο για την ένταση στο παιχνιδιού του, την ταχύτητα, τις αντοχές του, την ευελιξία και την ετοιμότητα του και στο κομμάτι της επίθεσης αντίστοιχα. Είναι ένας παίκτης που λείπει φανερά δίπλα από τον Σβαμπ, αλλά και από τους αντίστοιχους αργούς της ΑΕΚ, τους Κρίστισιτς και Σιμόες.

Γυρνώντας στο ματς με τον Ατρόμητο, ο Καμαρά ήταν ο πιο δραστήριος της μεσαίας γραμμής. Παρότι ορισμένες φορές είναι επιπόλαιος με άστοχα σουτ ή αφελή τελειώματα σε καλές ευκαιρίες. Είναι όμως από τους μοναδικούς παίκτες που τον συναντάς σε κάθε συνεργασία των Ερυθρόλευκων. Είτε με Βαλμπουενά στη δεξιά πλευρά, είτε στον άξονα με κάποιον άλλο συμπαίκτη. Μάλιστα όπως προείπαμε, μπαίνει και στη περιοχή σε κάθε υποψία φάσης ή τουλάχιστον παραμένει σε επιφυλακή για το ριμπάουντ. Στο Περιστέρι, ο ίδιος συμμετείχε και σε αψιμαχίες με το να υποπίπτει σε φάουλ ή να δέχεται κι ο ίδιος κιόλας.

Όσον αφορά το παιχνίδι μεταξύ Ολυμπιακού και Ατρόμητου, οι συγκινήσεις κατά βάση στο αγωνιστικό κομμάτι ήταν ελάχιστες. Όπως ήδη αναφέραμε, σε ατομικό επίπεδο ξεχώρισε πάλι ο Καμαρά, αλλά ως σύνολο οι Πρωταθλητές εμφανίστηκαν να ελέγχουν το τέμπο, να δημιουργούν φάσεις αλλά προς το τέλος της αναμέτρησης. Δεν θα επεκταθούμε στις διαιτητικές αποφάσεις ή αβλεψίες, όμως η φάση του Μπα είναι ξεκάθαρη για οποιοδήποτε φίλαθλο σκέφτεται ορθώς χωρίς να επηρεάζεται από τυχόν προτιμήσεις σε κλαμπ. Από εκεί και έπειτα, κι άλλες φάσεις σηκώνουν εξήγηση, πράγμα που εμείς δεν θα πάρουμε θέση παρά μόνο για τα αγωνιστικά πεπραγμένα ενός παιχνιδιού. Στην αντίπερα όχθη, φανερά ακίνδυνος ο Ατρόμητος. Παρότι δικαιολογημένα παραπονιέται για την σημερινή διαιτησία, από πλευράς αγωνιστικού επιπέδου δεν μπορούσε σε καμία περίπτωση να πιέσει τους φιλοξενούμενους. Όπως το κατόρθωνε ο ίδιος σε περασμένες σεζόν, με ασφαλώς πιο άξιο και ποιοτικό ρόστερ.

Πάντως επιστρέφοντας στο θέμα του Καμαρά, η συνέπεια του συγκεκριμένου χαφ και η συνοδεία του από σύγχρονα στοιχεία αποτελεί την απάντηση ή αλλιώς την λύση για κάθε σύλλογο που αποζητά την κατάλληλη χημεία στο κέντρο της. Κι αν είναι κανείς σε θέση να διαθέτει και έναν ακόμη παραπλήσιο σε στυλ Καμαρά, θα είναι εναλλακτική που θα ελαφραίνει τη διάταξη μίας μεσαίας γραμμής στο rotation. Ξεχωριστά χαφ λοιπόν, μακριά από τους κοινότυπους μέσους που έχουμε συνηθίσει να παρακολουθούμε πολλάκις στα γήπεδα.