Ο ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟΣ ΣΤΟ ΜΙΚΡΟΣΚΟΠΙΟ…DRAZEN
Έχουμε διανύσει ένα σημαντικό μέρος της σεζόν στην Euroleague , σχεδόν το μισό. Οι πράσινοι έχουν δώσει 15 ματς και ήδη έχει σχηματιστεί μια εικόνα για το πως έχουν χτιστεί αλλά και το τι περιμένουμε στο υπόλοιπο της απαιτητικής και περίεργης χρονιάς.
Ο Παναθηναϊκός χτίστηκε το καλοκαίρι -λόγω των διοικητικών ανακατατάξεων και έλλειψης budget – με γνώμονα να αναπτύξει την ικανότητα ως οργανισμός να εξελίσσει τους παίχτες που διαθέτει μέσα από το αγωνιστικό του πλάνο. Δεν έχει την δυνατότητα να ξοδεύει τεράστια ποσά και να προσαρμόζει τα πλάνα του στα θέλω και τα πρέπει δυο ή τριών star όπως είχε συνηθίσει.
Μοιάζει το φετινό σύνολο να είναι βγαλμένο από κολεγιακό πρόγραμμα και να έχει ως βασικές αρχές την πιεστική άμυνα , την αθλητικότητα αλλά και την επιθυμία πολλών παιχτών να κάνουν το step up στην καριέρα τους.
Μέσα σε όλα αυτά ήρθε και η απόκτηση του Νεμάνια Νέντοβιτς να δώσει την αγωνιστική ώθηση , την ποιότητα αλλά και το απαραίτητο για αυτό το επίπεδο ανταγωνισμού star quality.
Μέχρι στιγμής οι πράσινοι με τον πάντα διαβασμένο coach Βόβορα έχουν ως βασικούς πυλώνες την επιθετική άμυνα , το low mistake παιχνίδι αλλά και το κυνήγι των ριμπάουντ. Προσπαθεί να καθιερώσει ένα roster o coach με παίχτες που μπορούν να καλύψουν δυο και τρεις θέσεις στο παρκέ και να προσαρμόζει το ματς ανάλογα με τις ανάγκες που προκύπτουν.
Του λείπει το μέγεθος προς το παρόν αφού δεν υπάρχει ένας ψηλός που θα μπορέσει να ξεκουράσει τον Παπαγιάννη. Ένα ψηλός με αντίθετα χαρακτηριστικά από τον Έλληνα center.Επιθετική άμυνα από τον ψηλό της ομάδας με στόχο ως το δυνατόν περισσότερους αιφνιδιασμούς και το εύκολο καλάθι αφού οι πράσινοι δεν σουτάρουν αξιόπιστα από το τρίποντο.
Δοκιμάζει πράγματα ο Παναθηναϊκός στο παρκέ. Είδαμε αρκετές φορές να παίζει άμυνα σε όλο το γήπεδο με στόχο είτε στην ιδανική περίπτωση το κλέψιμο -που είναι και το ζητούμενο-είτε την σπατάλη του χρόνου επίθεσης των αντιπάλων. Επίσης αρκετές φορές προσαρμόζει την άμυνα ζώνης ανάλογα τον αντίπαλο στοιχείο που συνήθως που βοηθάει στο να κρατήσει χαμηλά το σκορ-δεν το έχει καταφέρει-.
Όμως η έλλειψη ενός καθαρού οργανωτή εκτός της στατιστικής επίθεσης που δημιουργεί χαλάει συγχρόνως και όλο το οικοδόμημα στην άμυνα. Η έλλειψη πίεσης στον αντίπαλο οργανωτή δημιουργεί ανισορροπία στην άμυνα , κάνει πιο αργές τις περιστροφές και η αμυντική διάταξη που δαγκώνει πάει περίπατο. Δεν είναι τυχαίο ότι οι πράσινοι πέτυχαν μεγάλες νίκες ή πραγματοποίησαν καλές εμφανίσεις όταν από τον αντίπαλό έλειπε το βασικό playmaker.
Στα στατιστικά της διοργάνωσης οι πράσινοι βάζουν 80,4 πόντους μ.ο και είναι 6η στην κατάταξη ενώ δέχονται 84,1, που τους φέρνει δεύτερους στην λίστα με την χειρότερη επίδοση. Στην trendy αναλογία ασίστ/λαθών καταγράφουν 17,5 έναντι 11,9-επιτυχία ότι είναι τρίτος με τα λιγότερα λάθη σε όλη την διοργάνωση-.
Σημειώνουμε το 36,6% στο τρίποντο έναντι 39,4% των αντιπάλων του-πέμπτος στην λίστα-. Κάνουν περισσότερα φάουλ από τους αντιπάλους τους οι πράσινοι ενώ στο κομμάτι των blocks-λόγω Παπαγιάννη κυρίως-είναι καλύτεροι. Οριακά χάνει την μάχη των ριμπάουντ.
Πρώτος σκόρερ του τριφυλλιού ο Νέντοβιτς με 16,9 μ.ο. και ακολουθεί ο Παπαπέτρου με 12,5. Σημαντικό κομμάτι του παιχνιδιού οι 4 ασίστ μ.ο. του Σαντ-Ρος αλλά και οι 3,4 του Νέντοβιτς. Στα λεπτά συμμετοχής ο Παπαπέτρου καταγράφει 32,1 μ.ο. κάτι που πρέπει να αλλάξει προς τα κάτω.
Εν κατακλείδι είναι μια χρονιά με αρκετά σκαμπανεβάσματα από παιχνίδι σε παιχνίδι αλλά και μέσα σε ένα ματς 40 αγωνιστικών λεπτών. Το πείσμα που δείχνει η ομάδα δεν δείχνει ικανό να φτιάξει το ρεκόρ που είναι πλέον στο 5-10. Θέλει να βελτιώσει σημαντικές λεπτομέρειες που κάνουν την ουσιαστική διαφορά για να μπορέσει αρχικά να μπει σε τροχιά νικών και έπειτα να θέσει ένα ρεαλιστικό στόχο.
