Ο Ζιντάν πιστοποιεί την αξία του

Ο Ζιντάν διανύει αγωνιστική περίοδο που επιβεβαιώνει τις προπονητικές του γνώσεις. Μετά τη Λίβερπουλ, έτσι και με τη Μπαρτσελόνα η Ρεάλ Μαδρίτης του Γάλλου πήρε το απόλυτο των νικών σε μία άκρως ανταγωνιστική εβδομάδα. Ύστερα από τη λαμπρή τριετία με τις συνεχόμενες κατακτήσεις Τσάμπιονς Λιγκ, ο προπονητής της Βασίλισσας επανέρχεται στο προσκήνιο και σιγά σιγά – έστω και αργά – αποκτά την αναγνώριση που του αξίζει.

Στο τελευταίο Κλάσικο της σεζόν, ο Ζιντάν παρέμεινε πιστός στην ίδια πετυχημένη συνταγή με τη βραδιά νίκης έναντι της Λίβερπουλ. Ολόκληρο το παιχνίδι με τη Μπάρτσα ήταν από μόνο του υψίστης σημασίας, ενώ στα αγωνιστικά πεπραγμένα καταγράφηκαν αρκετές τελικές ευκαιρίες εκατέρωθεν, ανεβασμένος ρυθμός και εύλογο ενδιαφέρον τόσο για το αποτέλεσμα, όσο και για νεαρούς που πρωταγωνίστησαν στο χορτάρι. Ασφαλώς και το ντέρμπι των Ισπανών απέχει από το λούστρο της περασμένης «χρυσής» δεκαετίας, αλλά φαντάζει δεδομένο πως θα επανέλθουν στο προσκήνιο το συντομότερο δυνατόν. Η Ρεάλ Μαδρίτης υπήρξε και χθες κυνική. Συνειδητοποιημένη στο πλάνο της, αφήνοντας τον πρωταρχικό ρόλο στη Μπάρτσα και τιμωρώντας την στην αιφνίδια επίθεση. Η ομάδα του Ζιντάν είναι αυτή που καραδοκεί για την αξιοποίηση των ανοιχτών χώρων, και αποκτά την ουσία μέσα από τις λίγες καλές φάσεις, δηλαδή τα γκολ.

Πως ο Ζιντάν ανέκοψε την φόρα του Κούμαν

Ο Ολλανδός προπονητής της Μπάρτσα προερχόταν από εκπληκτικό σερί αήττητων αγώνων, βελτιώνοντας τόσο την αγωνιστική εικόνα του κλαμπ, όσο και τροποποιώντας κατά πολύ το σχήμα του. Όμως, τη δεδομένη στιγμή, ο Κούμαν χαρακτηρίζεται νέος και άπειρος κόουτς στον υψηλό μάλιστα ανταγωνισμό και στα διαπιστευτήρια των κορυφαίων οργανώσεων. Μπορεί να μορφοποίησε ιδιαίτερα καλά το σύνολο των Μπλαουγκράνα, όμως δεν φτάνει για να σταθεί αντάξιος των προκλήσεων απέναντι σε καλύτερους πιθανόν αντιπάλους. Η φετινή Μπάρτσα αδυνατεί να κοιτάξει κατάματα τα αντίπαλα πανέτοιμα σύνολα σε αγωνιστικό επίπεδο. Η Ρεάλ εδώ και τώρα διαθέτει τους ήδη κορυφαίους παίκτες ή προπονητή στο πάγκο της, όπως και η Παρί αντίστοιχα. Ενδεχομένως, σε λίγα χρόνια ο Πέδρι να αναλάβει τον τίτλο του απόλυτου χαφ, αλλά μέχρι στιγμής αυτός και τα νεαρά παιδιά της Μασία έχουν δρόμο προς την τελειοποίηση του ταλέντου τους και την αναμόρφωση της προσωπικότητάς τους.

Και εδώ έρχεται η συμβολή του Ζιντάν να υπενθυμίσει το τωρινό στάδιο των Μπλαουγκράνα και Κούμαν. Παρότι χθες δεν απολάμβανε ευχέρεια στις επιλογές της άμυνας, ο ίδιος δεν πτοήθηκε. Ο Ζιντάν όλη την εβδομάδα συλλογιζόταν ένα σύστημα περί πεντάδας στην άμυνα, πράγμα που δεν ευσταθούσε με τις παρούσες λύσεις στα μετόπισθεν. Τι έκανε λοιπόν, για να βραχυκυκλώσει το πλεονέκτημα της Μπάρτσα με τα μπακ – χαφ της; Προετοίμασε μία τετράδα «καθαρή» από κεντρικά χαφ. Επέλεξε τον Βαλβέρδε στη δεξιά πλευρά, και φυσικά την έξοχη παρουσία των φορμαρισμένων χαφ της, Κασεμίρο, Μόντριτς και Κρος. Δίπλα σε όλους αυτούς, στεκόταν ο ταχύτατος Βινίσιους. Με μία πρωτόγνωρη έκρηξη από τον ίδιο στα πρώτα βήματα, ενώ ελαφρώς προωθημένος ο Μπενζεμά.

Με αυτό τον τρόπο, στο α΄ μέρος περιορίστηκε ο Άλμπα, ενώ σβήστηκε οποιαδήποτε προοπτική υπήρχε στο πρόσωπο του ασταθή Ντεστ. Όσο λοιπόν, οι τέσσερις μέσοι της Ρεάλ ήταν γεμάτοι από αντοχές, απέκρουαν την φλύαρη κατοχή της Μπάρτσα και την τιμωρούσαν στους διαθέσιμους χώρους στην αντεπίθεση. Χωρίς η Ρεάλ να πολιορκεί την άμυνα των Μπλαουγκράνα ή να κυριαρχεί για κάποια διαστήματα, βρέθηκε επί της ουσίας να προηγείται με δύο γκολ. Μόνο όταν υπήρξε ανάγκη από αλλαγές, χάθηκε αυτή η πολύτιμη τακτική και αμέσως, τα δεδομένα άλλαξαν και παραλίγο να χαθεί το σκορ στις απέλπιδες προσπάθειες των φιλοξενούμενων.

Όπως είχαμε τονίσει τις προάλλες με τη Λίβερπουλ, δεν ενδιαφέρει τον Ζιντάν η απόκτηση της κατοχής. Ειδικά όταν απέναντι του έχει ικανές μεν ομάδες, αλλά με ζητήματα στον ανασταλτικό τομέα. Γιατί χθες, η Μπάρτσα στη προσπάθεια αναζήτησης ευκαιριών, οι αμυντικοί της κινιόντουσαν επικίνδυνα κοντά στη μεσαία γραμμή (!). Επιπλέον, ο Ζιντάν ουδέποτε εισήγαγε κάποιον αξιοσημείωτο τρόπο παιχνιδιού ως ταυτότητα στη προπονητική του πορεία. Δεν έχει κερδίσει δηλαδή τις εντυπώσεις του κόσμου και των μέσων ενημέρωσης για κάποιο επιτυχές ποδόσφαιρο έως τώρα. Όμως, στο θέμα της τακτικής αποδεικνύεται άριστα διαβασμένος, με πολύ πιο σύγχρονες ιδέες από τους τωρινούς Σιμεόνε ή Μουρίνιο. Συγκεκριμένα, ο Γάλλος αλλάζει σύστημα και πρόσωπα ανάλογα με τους απέναντι αντιπάλους που αντιμετωπίζει. Καθορίζει τον τρόπο αγωνιστικής συμπεριφοράς του συνόλου βάσει των αναγκών και συνθηκών, χωρίς να τον ανησυχεί κάποια ακολουθία συγκεκριμένης φιλοσοφίας, όπως τηρείται ανέκαθεν στη Μπάρτσα.

Ορθό σχήμα του Κούμαν, αλλά με μικρές διαφοροποιήσεις

Το επιλεχθέν σχήμα του Ολλανδού ήταν αυτό των τελευταίων θετικών αποτελεσμάτων και του υγιούς ποδοσφαίρου έπειτα από χρόνια. Κανείς δεν αντιλέγει πως το 3-5-2 ήταν φρόνιμη επιλογή ως προς τη διατήρηση της ισορροπίας στην άμυνα, στοιχείο που με κλασική τετράδα ήταν αδύνατον να πραγματοποιηθεί με επιτυχία. Βέβαια, αντί να εμπιστευθεί τον Ντε Γιονγκ σε θέση λίμπερο, τον προώθησε στο κέντρο και το κενό του το ανέλαβε ο απών – εδώ και δύο μήνες – Αραούχο. Ο πιτσιρικάς Ουρουγουανός ταλαιπωρούνταν από τραυματισμό. Επανήλθε, έκανε προπονήσεις εδώ και αρκετό διάστημα, αλλά δεν πλησίασε την διαδοχική του παρουσία στην ενδεκάδα, όπως στην αρχή της σεζόν. Γι΄αυτό και χθες, εμφανίσθηκε ανέτοιμος σε αυτές τις ταχύτητες του αγώνα και εξετάστηκε αυστηρά για τη σημασία του παιχνιδιού.

Από την άλλη, πως να ασκήσεις κριτική στο Κούμαν για τον Γκριεζμάν που παρέμεινε στο πάγκο. Ο Γάλλος άλλωστε, δεν δικαιώνει συνεχώς την χρησιμότητά του εντός γηπέδου, παρόλο που χθες όταν εισήλθε απέκτησε η επίθεση ένα ακόμη άτομο για να απειλεί. Στην ουσία όμως, οι ενέργειες του κάθε Γκριεζμάν ή Ντεμπελέ είναι ως ένα επίπεδο, δίχως να φέρνουν τη πολυπόθητη διαφορά. Μέσα σε όλα αυτά, να συνυπολογίσουμε πως δεν είναι σε καμία περίπτωση «καθαροί» επιθετικοί, παίζοντας δηλαδή με πλάτη ή με χάρισμα στο σκοράρισμα.

Επίσης, ας μη ξεχνάμε πως ο κάθε Κούμαν ή ο νέος προπονητής που κάθεται στο πάγκο των Καταλανών, πρέπει να συμμορφώνονται με την διάχυτη φιλοσοφία του συλλόγου. Υψηλά ποσοστά κατοχής, κυριαρχία με τη μπάλα στα πόδια, ποδόσφαιρο τεχνικής, αλλά θα προσθέσουμε από τη μεριά μας, με τους κατάλληλους πάντα παίκτες. Ο οργανισμός της Μπαρτσελόνα έχει αποδείξει πως δεν αποτινάζει από πάνω της ιδέες που την έφεραν σε μεγαλεία στο κοντινό παρελθόν. Τις υπηρετεί αναμφισβήτητα, για αυτό και η κριτική στην έλλειψη άμυνας χάνει το νόημά της από τη στιγμή που το ίδιο το κλαμπ αρνείται να αλλάξει μακροχρόνιες αρχές του.

Εν ολίγοις, ο Κούμαν αποτελεί έναν άνθρωπο που ανέπτυξε πάλι χαμένα στοιχεία στο παιχνίδι της Μπάρτσα. Την επέστρεψε στο κάθετο παιχνίδι μέσα από τη ζωντάνια των νεαρών του συλλόγου. Πιστώνεται την ατομική εξέλιξη αυτών των πιτσιρικάδων, αλλά ως κόουτς χρειάζεται δρόμο για να νικήσει προσωπικά τους Ζιντάν, Ποκετίνο, ακόμη και τον Σιμεόνε. Σίγουρα, με την προσθήκη πιο ικανών αμυντικών, ενός ακόμη χαφ στις λιγοστές λύσεις του ρόστερ και ενός σέντερ φορ, ίσως κριθεί δικαιότερα ο Ολλανδός στο σύντομο μέλλον. Όμως, βάσει της δικής του πορείας στους πάγκους, ο Κούμαν δεν έχει πείσει για την ετοιμότητά του στο ανώτατο σκαλί του αθλήματος.

Από την άλλη, ο Ζιντάν δίνει απάντηση στους αμφισβητίες προς το μέρος τους. Ανατρέπει την άποψη όλων των εμπλεκόμενων στο άθλημα και κερδίζει και το πιο δύσπιστο πλέον άτομο. Στα όλα θετικά που ακολουθούν τον Γάλλο, ας προσθέσουμε και την τέλεια διαχείριση του ρόστερ από τον ίδιο. Χωρίς καμία κιόλας μεταγραφή στα δύο διαθέσιμα «παράθυρα» της σεζόν για περαιτέρω ενίσχυση. Με μοναδική εμπιστοσύνη στους εναπομείναντες πρωταθλητές του συνόλου, που γυρεύουν μία νέα διάκριση στη Ευρώπη.

ΥΓ. Η Μπάρτσα δεδομένα έχει δυνατότητες. Δεν ήταν κακή αγωνιστικά, αλλά παντελώς ανέτοιμη τώρα για υψηλές προκλήσεις. Άσχημα στην όψη μας, η ατελείωτη γκρίνια της απέναντι στο διαιτητή. Δεν συνάδει αυτή η νοοτροπία με τον αλτρουισμό της προηγούμενης χρυσής γενιάς, και φυσικά στις μεγαλοφυείς ιδέες του Κρόιφ.