Εντάξει δε θα το κρύψω. Περίμενα και εγώ να δω το ντέρμπι στη Τούμπα. Το είδα. Και; Μάπα το καρπούζι. Ένα δοκάρι, ένα γκολ της πλάκας, μια εξαιρετική σκαφτή κάθετη του αφάνα στο Καντουρί, με το «τσαφ» του τελευταίου να ακούγεται σε όλη τη Θεσσαλονίκη, τρεις Τσιμίκες να θερίζουν (δε γίνεται να ήταν ένας σε όλη την αριστερή μεριά) και μία αξιοζήλευτη ατμόσφαιρα απ’ τους οπαδούς του ΠΑΟΚ. Αυτά…

Πάμε και λίγο στο «ψητό». Τσέλσι – Μπάγερν και Νάπολι – Μπάρτσα τη Τρίτη. Το πρώτο παιχνίδι νομίζω πως θα τραβήξει περισσότερο τα βλέμματα. Οι Λονδρέζοι ξεκίνησαν καλά με τη καινούρια αυτή ομάδα αλλά στη πορεία κάπου το χάσανε. Σε τραβούσε να τη παρακολουθήσεις. Πλέον όμως πολλά σκαμπανεβάσματα. Στη Πρέμιερ Λιγκ είναι στη 4^η θέση, μη έχοντας απόσταση ασφαλείας από τις υπόλοιπες ομάδες, μετά και από την εντός έδρας ήττα προ δύο εβδομάδων από τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ. Το έργο τους γίνεται ακόμα δυσκολότερο, καθώς θα απουσιάζει ο Καντέ από τη μεσαία γραμμή. Από την άλλη και η Μπάγερν μια από τα ίδια, με τη διαφορά ότι είναι πρώτη στη Μπουντεσλίγκα με έναν βαθμό διαφορά από τη 2^η Λειψία, κάτι που προσδίδει και την αγωνιστική μετριότητα των Βαυαρών αν αναλογιστεί κανείς ότι τέτοια περίοδο άλλες χρονιές συνήθως είχε σίγουρη τη κούπα (εντάξει παίζει και ρόλο η μπάλα που παίζει η Λειψία, για να μη την αδικούμε). Πέραν αυτού, φάνηκε και στο τελευταίο ματς με τη Πάντερμπορν να ζορίζεται. Αν μη τι άλλο, τη θεωρώ φαβορί σε αυτό το ζευγάρι αν και δε θα μου προκαλούσε έκπληξη η πρόκριση της Τσέλσι.

Το Νάπολι – Μπαρτσελόνα με αφήνει κάπως αδιάφορο και αυτό όχι γιατί βλέπω μια πολύ καλή Μπαρτσελόνα, ούτε γιατί δεν υπάρχει ποιότητα στη Νάπολι, αλλά γιατί στο πάγκο των Ναπολιτάνων είναι ο Γκατούζο. Δε παίζει και ο Κουλιμπαλί. Ζόρικα τα πράγματα…

Τώρα στα ματς της Τετάρτης, σίγουρα ξεχωρίζει το ματς Ρεάλ – Σίτι. Απρόβλεπτο παιχνίδι. Πριν το συμβάν με την απαγόρευση των 2 χρόνων από την Ευρώπη θα έλεγα ότι φαντάζει φαβορί απέναντι στη Ρεάλ (λόγο κινήτρων περισσότερο), μετά από αυτό όμως γίνεται λίγο περίπλοκο. Ή που θα σκυλιάσουν ο Πεπ και οι παίχτες του για να πάρουν τη κούπα, ή που η «ξενέρα» στους παίχτες θα είναι μεγάλη αδιαφορώντας για το τι μέλλει γενέσθαι για τους «πολίτες», σκεπτόμενοι τους μελλοντικούς τους συλλόγους.

Στο άλλο ματς, Λυών και Γιουβέντους. Η Γιουβέντους απέκτησε συνδιεκδηκητές για το τίτλο στην Ιταλία μετά από χρόνια. Λάτσιο και Ίντερ παίζοντας καλή μπάλα έγιναν άξιοι ανταγωνιστές. Ρόλο όμως παίζει και ότι η Γιουβέντους δεν αποδίδει και τόσο. Αγκομαχώντας στα περισσότερα παιχνίδια με 1-0 και 2-1 με κατώτερους αντιπάλους σε βάζουν σε σκέψεις. Παρ’ όλα αυτά, η Λυών δε μου φαίνεται ότι μπορεί να αποτελέσει φόβητρο. Και χωρίς Ντεπάι στην επίθεση, στο πλαιχτό η μπάλα πως θα πάει;