Οι μεγαλύτερες Εθνικές ομάδες όλων των εποχών .. Brazil 1982

Σε αυτόν τον μακρύ, ξηρό χρόνο χωρίς ποδόσφαιρο, είναι φυσικό ότι, επιλέγουμε παλιούς αγώνες για να δούμε, οι άνθρωποι αναζητούν έναν «την ποιότητα που λέιπει απο το σημερινό ποδόσφαιρο» – μια εποχή θριάμβου και χαράς.

Παρακολουθώ τον τελικό του Παγκόσμιου Κυπέλλου του 2002. Κάποιες μέρες πρίν απολάμβανα ολόκληρη την εκστρατεία από το 1970 ……. μέχρι να τελειώσω τους τελικούς του Κύπελλου Συνομοσπονδιών. Όλα, φυσικά, είναι στιγμές που η Βραζιλία κέρδισε το τρόπαιο.

Όμως η ζωή δεν είναι συνέχεια επιτυχίες αλλά και ήττες, οι οποίες κάοιες φορές είναι ξεχωριστές. Το 1982 είναι μία χρονιά με αναμεικτα συνεσθήματα, απο την μία η αποτυχία και απο την άλλη η εικόνα μιας ομάδας που έμεινε για την τρομερή δημιουργοκότητα της! πέντε παιχνίδια της εκστρατείας της Βραζιλίας το 1982, ένα Παγκόσμιο Κύπελλο στο οποίο η Βραζιλία δεν έφτασε ούτε στους ημιτελικούς. Αλλά από όλα τα ανεπιτυχή τουρνουά, αυτό ξεχωρίζει ως η πιο ένδοξη αποτυχία. Το ποδόσφαιρο που έπαιξαν εκείνο την χρονια οι Zico, Socrates, Eder, Falcao, Cerezo, Junior συνεχίζει ακόμα να συναρπάζει τους απανταχού λάτρεις του παγκοσμίου ποδοσφαίρου, πόσο μάλλον να τους εμπνέει σε συζητήσεις που αφορούν μόνο το ποδόσφαιρο …..

Η πλευρά της Βραζιλίας το 1982 είναι ένα από τα πιο έντονα παραδείγματα του αθλήματος για να υποστηρίξει την υπόθεση του William Faulkner.

«Το παρελθόν», έγραψε ο μεγάλος Αμερικανός συγγραφέας το 1951, «δεν είναι πεθαμένο. Δεν είναι καν παρελθόν».

Τα επιχειρήματα που περιστρέφονται γύρω από την συγκεκριμένη ομάδα της Βραζιλίας του 1982 φτάνουν στην καρδιά των μεγάλων ερωτήσεων σχετικά με την ποδοσφαιρική ταυτότητα του έθνους. Είναι οι νικητές; Ή είναι οι απλά αρτίστες ;

Με κάποια δυσκολία, η Βραζιλία ξεπέρασε τη Σοβιετική Ένωση το 1982 πριν από τη Σκοτία, τη Νέα Ζηλανδία και την Αργεντινή. Αλλά μετά, σε έναν από τους σπουδαίους αγώνες του Παγκοσμίου Κυπέλλου, έχασαν 3-2 απο την Ιταλία (πρωταθλήτρια της διοργάνωσης).

Η ομάδα δεν ήταν καθόλου τέλεια. Ο Valdir Peres δεν ήταν σπουδαίος τερματοφύλακας, ενώ οι full-back Leandro και Junior ήταν καλοί παίκτες, είχαν αμυντικά τρωτά σημεία τα οποία εκμεταλλεύτηκαν καλά οι Ιταλοί. Ο κεντρικός μπροστινός Serginho ήταν μια κακή επιλογή για την ομάδα, μια φιγούρα χωρίς την τεχνική να συνδυαστεί με εκείνους που βρίσκονται πίσω του.

Είναι αλήθεια ότι είχαν μια αδύνατη αριστερή πλευρά – ο Έντερ έπαιξε ευρέως σε αυτήν την πλευρά, χωρίς να μπορέσει να την καλύψει σωστά . Ο Falcao και ο Cerezo στο κέντρο της μεσαίας γραμμής έκαναν πραγματικά την μπάλα να τραγουδήσει, δημιουργώντας το παιχνίδι για τον Zico και τον Socrates να κάνουν τη μαγικά τους. Σπάνια στην ιστορία του παιχνιδιού έχει μια ομάδα να μετακινήσει την μπάλα με μεγαλύτερη ευχέρεια.

Ο πρώην πάιχτης της Λίβερπουλ αλλά και της ομάδας της Σκωτίας Graeme Souness κλήθηκε πρόσφατα να επιλέξει τους 11 πιο δύσκολους αντιπάλους που αντιμετώπισε στην καριέρα του. Η απάντηση ήταν γρήγορη …… ονόμασε, ένα προς έναν και τους 11 της εθνικής ομάδας της Βραζιλίας του 1982 που σκόρπισαν την Σκωτία με 4-1 στο ματς που πραγματοποιήθηκε στην Σεβίλλη το 1982.