Οι προκρίσεις κερδίζονται, δεν δίνονται κύριε Πεπ

Μετά την επική νίκη της επί της Μάντσεστερ Σίτι, η Ρεάλ Μαδρίτης του Κάρλο Αντσελότι πήρε το εισητήριο για τον τελικό της κορυφαίας Ευρωπαϊκής διοργάνωσης απέναντι στην Λίβερπουλ του Κλοπ, ενώ έγινε η ομάδα που εξέθεσε τις αδυναμίες της πρωτοπόρου της Πρέμιερ Λιγκ και του προπονητή της, Πεπ Γκουαρντιόλα.

Αν και το αποτέλεσμα του αγώνα και του ζευγαριού συνολικότερα είναι αποτέλεσμα περισσότερων παραγόντων και της συνολικότερης πορείας της Μάντσεστερ Σίτι έως τώρα, αξίζει να ρίξουμε μία πιο προσεκτική ματιά στην τακτική του Κάρλο Αντσελότι, χάρη στην οποία η Ρεάλ Μαδρίτης κατάφερε να ανατρέψει το εις βάρος της σκορ του πρώτου αγώνα και να προκριθεί στον τελικό του Τσάμπιονς Λιγκ, απέναντι στην Λίβερπουλ.

Όπως και στον πρώτο αγώνα, έτσι και τώρα βασικοί πρωταγωνιστές της επίθεσης του Αντσελότι ήταν οι Βινίσιους και Μπενζεμά. Η Ρεάλ προσπαθούσε να χρησιμοποιεί όλο το γήπεδο, τόσο από πλάγια γραμμή σε πλάγια γραμμή, όσο και (ειδικότερα) από τέρμα σε τέρμα. Αυτό ανάγκαζε την Σίτι να σπάει τις γραμμές άμυνάς της στη μέση, αφού οι επιθετικοί πίεζαν μπροστά, αλλά η γραμμή άμυνας και ο Ρόντρι έμεναν πίσω, ώστε να καλύπτουν τα τρεξίματα των Βινίσιους και Ροντρίγκο. Αυτό από μόνο του δημιουργούσε τεράστια κενά στον χώρο του κέντρου, τα οποία επέτρεπαν στους Μαδριλένους να βρίσκουν με σχετική ευκολία τους Κρόος και Μόντριτς στο κέντρο με “λόμπες” από τον Κουρτουά ή τα στόπερ.

Όταν η Σίτι κατάφερνε να προσαρμοστεί στο παραπάνω τρικ του Αντσελότι, οι ακραίοι μπακ αποτελούσαν μία ασφαλή επιλογή, είτε για πάσα είτε τραβώντας πάνω τους τα εξτρέμ της Σίτι και ανοίγοντας χώρους στον άξονα για τον Μπενζεμά και τον Μόντριτς, οι οποίοι με την κινητικότητά τους και τα συνεχή τρεξίματα δημιουργούσαν το απόλυτο χάος στην πρώτη γραμμή άμυνας των Πολιτών. Από εκεί και πέρα, το έργο ήταν σχετικά γνωστό, με την Ρεάλ Μαδρίτης να προσπαθεί με γρήγορες μεταβιβάσεις να βρει τον Βινίσιους στην πλάτη του Γουόκερ. Σε αντίθεση, όμως, με το πρώτο ματς, ο Γουόκερ είναι “γνήσιο” δεξί μπακ και έχει την αντίληψη να καταλάβει τέτοιους κινδύνους, ενώ όντας και (ίσως) ο πιο γρήγορος στον κόσμο στην θέση του, μπορούσε να προλαβαίνει τον Βινίσιους και να καθαρίζει τέτοιες μπαλιές, κάτι που έκανε με τεράστια επιτυχία.

Το πρόβλημα ξεκινούσε, όμως, όταν η Ρεάλ Μαδρίτης δημιουργούσε υπεραριθμείες στην μεριά του Άγγλου διεθνή. Αυτό ανάγκαζε τον Μάχρεζ να γυρνάει πολύ πιο πίσω από όσο ήθελε ο Γκουαρντιόλα, ενώ σε περίπτωση που ερχόταν ο Ρόντρι να καλύψει ή κάποιο στόπερ, δημιουργούνταν τεράστια κενά στο κέντρο της άμυνας, κάτι το οποίο φάνηκε στα τετ α τετ που έβγαινε ο Μπενζεμά με ευκολία στο πρώτο ημίχρονο. Ο ακροβολισμένος Ροντρίγκο στην άλλη πλευρά ήταν ο λόγος που ο Κανσέλο έπρεπε πάντα να έχει το νου του και δεν μπορούσε και αυτός να βοηθήσει περισσότερο στον άξονα.

Όλα αυτά δημιούργησαν ένα σωρό προβλήματα στην Μάντσεστερ Σίτι, με σημαντικότερο ίσως ότι τα χαφ, Μπερνάρντο Σίλβα, Ντε Μπρούινε και Ρόντρι (αλλά και ο Φόντεν), έπρεπε να καλύπτουν πολλά χιλιόμετρα και να τρέχουν συνεχώς, με αποτέλεσμα να δημιουργούνται ανισορροπίες σε άμυνα και επίθεση και να καθυστερεί σημαντικά η ανάπτυξη της Σίτι.

Αυτό έκανε πιο εύκολο σχετικά το έργο της Ρεάλ Μαδρίτης στην άμυνα, οι οποία έχοντας τον Καζεμίρο σχεδόν μόνιμα σε ρόλο λίμπερο, μπορούσε να ελέγχει τους χώρους στον άξονα και να “κόβει” κάθε υποψία κάθετης πάσας, αλλά επίσης είχε και την ασφάλεια των Καρβαχάλ και Μεντί, οι οποίοι έτσι και αλλιώς ήταν προσανατολισμένοι πιο πολύ στα αμυντικά τους καθήκοντα.

Αυτός ήταν και ο λόγος που η Ρεάλ Μαδρίτης δεν πίεζε σε μόνιμη βάση ψηλά. Είχε κυρίως τους Μπενζεμά και Βινίσιους να “ενοχλούν” τους Πολίτες στην πρώτη φάση ανάπτυξης, ενώ οι υπόλοιποι καλούνταν να κλείσουν τους χώρους, με τον Βαλβέρδε να προσφέρει βοήθειες στον Καρβαχάλ και τον Κρόος στον Μεντί.

Και κάπου εδώ έρχεται το 72ο λεπτό, το σημείο καμπής όπου ουσιαστικά σφραγίστηκε ο κατήφορος της Μάντσεστερ Σίτι και ο ερχόμενος αποκλεισμός της. Ο Κάιλ Γούοκερ τραυματίζεται και εν τέλει αντικαθίσταται από τον Ολεξάντρ Ζιντσένκο. Ο μοναδικός ποδοσφαιριστής της Μάντσεστερ Σίτι που αντιμετώπιζε τον Βινίσιους και εξουδετέρωνε την μία εκ των δύο μεγάλων επιθετικών απειλών της Ρεάλ Μαδρίτης. Δυστυχώς για τον Γκουαρντιόλα, δεν υπάρχει ούτε ένας ποδοσφαιριστής στο ρόστερ της Σίτι που να μπορεί να αντιμετωπίσει τον νεαρό Βραζιλιάνο. Φυσικά ο λόγος δεν είναι ούτε η τεχνική του κατάρτιση, ούτε η εμπειρία του, ούτε τίποτα από όλα αυτά, αλλά η ταχύτητά του και η ικανότητά του στο ανοιχτό γήπεδο και το ένας με έναν.

Το πρόβλημα αυτό φάνηκε στην ασσίστ που έβγαλε στον Ροντρίγκο, όπου άδειασε δύο ποσοδοσφαιριστές των Πολιτών με μία ντρίμπλα, ενώ από την στιγμή που βγήκε ο Γουόκερ, ο Βινίσιους δημιουργούσε μία λίστα από προβλήματα στην άμυνα των φιλοξενούμενων, κάτι που ανάγκασε τον Πεπ να στέλνει πλήθος παιχτών απάνω του, το οποίο με την σειρά του άνοιγε χώρους για να δράσουν άλλοι Μαδριλένοι, όπως ο τεράστιος Καρίμ Μπενζεμά και ο Ροντρίγκο. Δυστυχώς για εμάς τους φιλάθλους της πρωταθλήτριας Αγγλίας, η άμυνα ήταν απαράδεκτη. Όχι μόνο για την τακτική, στην οποία ο Αντσελότι παρέδωσε σεμινάρια στον ομόλογό του, αλλά και για την συνολική συμπεριφορά της. Δεν επιτρέπεται κύριε Ρούμπεν Ντίας και κύριε Λαπόρτ να μένει ακάλυπτος ο Μπενζεμά (από όλους τους παίχτες ο Μπενζεμά) στην καρδιά της περιοχής και να κάνει κεφαλιές ανενόχλητος. Δεν επιτρέπεται να σας παίρνει κεφαλιά στα ίσα ο Ροντρίγκο.

Φτάνουμε στην ουσία της όλης υπόθεσης που είναι η όλη πορεία της “σούπερ- Σίτι” φέτος. Έχουμε γράψει πολλές φορές, σε σημείο να γινόμαστε γραφικοί, ότι αυτή η “σούπερ-Σίτι” (ναι ειρωνικά το λέω) όχι μόνο δεν είναι “σούπερ”, όχι μόνο έχει ένα σωρό κρυπτονίτες, αλλά πάσχει και αντιμετωπίζει ένα σκασμό προβλήματα, τα οποία μπαίνουν διαρκώς κάτω από το χαλάκι, επειδή είναι πρώτη στην Πρέμιερ Λιγκ και για ένα σωρό άλλες δικαιολογίες. Ε να λοιπόν που η ωρολογιακή βόμβα αυτή έσκασε, και έσκασε στο καλύτερο σημείο, σε ένα σημείο που ίσως η έκρηξη αυτή λειτουργήσει σαν σφαλιάρα αφύπνισης.

Συγκεκριμένα, έχουμε γράψει για έλλειψη σε σέντερ φορ, η οποία φάνηκε ξανά σήμερα, όταν δεν υπήρχε καμία τέτοια παρουσία στο κουτί που θα ανησυχήσει τους Νάτσο και Μιλιτάο. Είχαμε πει ότι το ρόστερ είναι φτωχό σε ποιότητα στην άμυνα, όσον αφορά τους αναπληρωματικούς. Είχαμε γράψει ότι η φετινή Σίτι, όσον αφορά το πλάνο της και την τακτική της μπορεί να χτυπηθεί πάρα πολύ εύκολα όταν ο αντίπαλος προπονητής διαθέτει το υλικό και την εμπειρία. Ο Αντσελότι, ο μεγαλύτερος ίσως προπονητής των τελευταίων 20 ετών ήρθε με ένα ρόστερ “φτωχό” (εν συγκρήσει με αυτό της Σίτι), κατά πολλούς, και με σωστό timing και πρόσωπα στις αλλαγές και το πλάνο του διέλυσε τον Γκουαρντιόλα.

Είχαμε γράψει ήδη από τον αγώνα με την Ατλέτικο, ότι ο κύριος Γκουαρντιόλα δεν το πιλοτάρει καλά το καράβι και το έχει στον αυτόματο, οπότε ήταν θέμα χρόνου να πέσει στα βράχια. Είδαμε μία ομάδα χωρίς συνοχή, ενώ δηλαδή έγιναν αλλαγές με αμυντικογενή προσανατολισμό (Φερναντίνιο, Ζιντσένκο), οι παίχτες είχαν το μυαλό τους στην επίθεση. Έπρεπε να περάσουν 100 λεπτά αγώνα για να μπει στο ματς ο Στέρλινγκ, ενώ ο Γκρίλις που έχει να παίξει μπάλα τόσο καιρό ήταν απαραίτητο να μπει στο 78….

Κύριε Πεπ φέρετε ευθύνη για αυτό που γίνεται. Απέναντι στον Σιμεόνε κράζατε ότι κατεβάζει πούλμαν και δεν μπορούσατε να παίξετε μπάλα και πήγατε στον επαναληπτικό και είχατε επί ένα ημίχρονο 10 παίχτες μέσα στη περιοχή. Τώρα που μπορούσατε να παίξετε μπάλα τι έγινε? Οι προκρίσεις κύριε Πεπ, όπως γνωρίζετε λόγω και της τεράστιας ιστορίας σας, κερδίζονται στα γήπεδα, δεν δίνονται ούτε από έναν αγώνα, ούτε επειδή κάποιοι κουστουμάτοι σε χρήσανε φαβορί. Αλλά είναι λογικό να συμβεί αυτό. Όταν στους μεν δίνονται προκρίσεις απέναντι σε κάτι Λειψίες και Σπόρτινγκ Λισαβόνας, οι δε πρέπει να ματώνουν απέναντι σε Παρί, Τσέλσι, Ίντερ και εσένα “το μεγάλο φαβορί”.

ΠΟΛΙΤΗΣ

ΥΓ: Όσον αφορά τον Ορσάτο, προσωπικά θα ασχοληθώ με την διαιτησία όταν η ομάδα μου είναι όπως πρέπει. Όταν ο Πεπ ντύνεται Σπαθάρης και οι 11 του γηπέδου είναι το Κολλητήρι, ο Σβούρας και ο Μπιριγκόγκος, είτε πάρει κίτρινη ο Καζεμίρο, είτε αντί για 3 λεπτά δοθούν 10 λεπτά καθυστερήσεις, το αποτέλεσμα θα είναι το ίδιο.

ΥΓ2: Και του χρόνου