Ολοκληρώθηκαν χθες οι δύο πρώτες αγωνιστικές της προκριματικής φάσης για το Euro 2020 και το πιο ενδιαφέρον παιχνίδι αυτής της σειράς αγώνων ήταν αναμφισβήτητα η αναμέτρηση της Ολλανδίας με τη Γερμανία Οι δύο ομάδες βρέθηκαν για τρίτη φορά αντιμέτωπες μέσα σε διάστημα πέντε μηνών, με τις δύο προηγούμενες αναμετρήσεις να γίνονται για το Nations League.

Δύο ομάδες με κοινή ταυτότητα

Στο ματς της περασμένης Κυριακής οι δύο ομάδες μας χάρισαν ένα ακόμα παιχνίδι με ένταση και καλό ρυθμό. Άλλωστε, και οι δύο έχουν παρόμοια χαρακτηριστικά, όπως η έλλειψη σκοπιμότητας, το ανοιχτό και καθαρό παιχνίδι, το παίξιμο στο χώρο και η γρήγορη μεταβίβαση. Σπάνια θα παρακολουθήσει κάποιος μία από τις δύο ομάδες στην τηλεόραση και θα νιώσει στο τέλος ότι χαράμισε μιάμιση ώρα από τον ελεύθερο χρόνο του.

Στα δύο προηγούμενα ματς τις εντυπώσεις τις είχε κλέψει δικαιολογημένα η Ολλανδία, οπότε στο ματς της Κυριακής υπήρχε μεγάλο ενδιαφέρον για το πώς θα εμφανιστεί η εθνική Γερμανίας , με τον Λεβ να προχωρά σε ανανέωση μετά την απόφασή του να μην καλέσει ξανά στην ομάδα τους Μπόατενγκ, Χούμελς και Μίλερ.

Ο Γκνάμπρι ο παίχτης-ορχήστρα

Το ματς είχε δύο “νικητές”, έναν για κάθε ημίχρονο, με τους γερμανούς στο α΄ και τους ολλανδούς στο β΄. Η Γερμανία μπήκε από την αρχή του παιχνιδιού με διάθεση να τρέξει τη μπάλα, έβγαινε από τα άκρα και κυρίως από τα αριστερά με τον Σουλτς και με τη διαρκή κίνηση της επιθετικής της τριάδας εκμεταλλευόταν τους κενούς χώρους που δημιουργούταν ανάμεσα στα δύο αντίπαλα στόπερ. Η διάταξη ήταν στα χαρτιά με Σάνε στα αριστερά, Γκορέτσκα στην κορυφή και Γκνάμπρι στα δεξιά της επίθεσης. Η πραγματικότητα όμως μέσα στον αγωνιστικό χώρο ήταν εντελώς διαφορετική αφού και οι τρεις άλλαζαν θέσεις στο πλάτος της επίθεσης. Ο Γκνάμπρι κατέβαινε χαμηλά στο κέντρο κι έπαιρνε τη μπάλα και δημιουργούσε χώρους στην πλάτη της άμυνας, ο Σάνε τους εκμεταλλευόταν και από αριστερό εξτρέμ γινόταν σέντερ φορ. Ο Γκνάμπρι λόγω της ποιότητάς και της ταχύτητάς του είτε έσπαγε τη μπάλα, είτε γυρνούσε κατά μέτωπο, είτε έβγαζε κάθετες σε Σάνε και Σουλτς.

Η Ολλανδία από την άλλη μεριά είχε ψηλά τις γραμμές της χωρίς όμως να πιέζει πάνω στη μπάλα, με ένα βαρύ χαφ τον Ντε Ρόουν να μην μπορεί να βοηθήσει στο μαρκάρισμα του Κρόος. Το βαρύ αμυντικό δίδυμο των Ντε Λιχτ και Φαν Ντάικ έπαιζε μακριά από την περιοχή και με απόσταση μεταξύ τους εξαιτίας της κίνησης του Γκνάμπρι και η αδυναμία τους δεν άργησε να εκδηλωθεί όταν έπρεπε να κυνηγήσουν τον Σάνε στον ανοιχτό χώρο. Η Ολλανδία είχε πρόβλημα και στην ανάπτυξη, αφού ο τρομερός Γκνάμπρι πίεζε τον Ντε Γιονγκ και τον εξανάγκαζε σε συνεχόμενα λάθη. Η Γερμανία πίεζε ψηλά, οι γραμμές της ήταν κοντά και η αμυντική τριάδα καθάριζε τις φάσεις, ενώ ο Σουλτς ως αριστερός μπακ-χαφ ήταν αποκάλυψη καθώς ανεβοκατέβαινε όλη την πλευρά, παρείχε αμυντική ασφάλεια και έβγαζε επιθετικές συνεργασίες με τον Σάνε και τον Γκνάμπρι, ο οποίος με το καταπληκτικό γκολ του με σουτ στο απέναντι γάμα ολοκλήρωσε την εικόνα επιβολής των γερμανών στο ημίχρονο.

Κλειδί ο Πρόμες

Ο Κούμαν στο β΄ ημίχρονο προχώρησε σε τακτικές διορθώσεις και στάθηκε τυχερός αφού η ομάδα του σκόραρε νωρίς. Διέκρινε ότι το αμυντικό δίδυμο αντιμετώπιζε πολλά προβλήματα και αποφάσισε να αλλάξει το σύστημά του σε 5-3-2. Ο Μπλιντ από αριστερό μπακ έγινε αριστερό στόπερ και ο Πρόμες από αριστερό εξτρέμ πήρε όλη την πλευρά. Με την κίνηση αυτή πέτυχε δύο πράγματα, αφενός περιόρισε τους χώρους στους οποίους κινούνταν οι Σάνε και Γκνάμπρι με την άμυνα τριών στόπερ, αφετέρου βρήκε πεδίο δράσης ο Πρόμες, ο οποίος ξεκινώντας από χαμηλά δημιούργησε περισσότερα προβλήματα στον Κέρερ.

Παράλληλα, εκμεταλλευόταν την κίνηση του Ντεπάι που πήγαινε στα άκρα και γινόταν κρυφό σέντερ φορ. Η ομάδα της Ολλανδίας ανέβασε τις γραμμές της και πίεζε με διπλά μαρκαρίσματα με τον Ντε Γιονγκ να κάνει μεγάλο παιχνίδι. με τα κοψίματά του στο χώρο του κέντρου. Σε αυτό το διάστημα ο Γκνάμπρι είχε χάσει την έκρηξή του, αφού στο α΄ ημίχρονο είχε τρέξει πολύ και οι Κίμιχ και Κρόος στο κέντρο αδυνατούσαν να κρατήσουν μπάλα. Η Ολλανδία κατάφερε να ισοφαρίσει σε 2-2 και να διατηρήσει αυτό το τέμπο της πίεσης μέχρι και το 80^ο λεπτό μέχρι και την είσοδο του Γκουντογκάν ο οποίος ηρέμησε το παιχνίδι των Γερμανών και υπήρξε ο καταλύτης στο νικητήριο γκολ με τη φοβερή κάθετη πάσα στο Ρόις και την άψογη εκτέλεση του τελικού αποδέκτη Σουλτς με το ανάποδο πόδι.