Ομόψυχη η Βιγιαρεάλ, άψογος ο Έμερι στη τακτική

Εδώ και αρκετό καιρό η Μπάγερν Μονάχου φανερώνει ένα αλλοπρόσαλλο αγωνιστικό πρόσωπο με αρκετές διακυμάνσεις στην απόδοσή της. Φέτος ως φιλοξενούμενη του αντιπάλου δεν αποτυπώνει στο γήπεδο την ίδια ένταση, αλλά μέχρι πρότινος στην Βαυαρία επέστρεφε στο ίδιο ασυναγώνιστο τέμπο. Το πέτυχε με αντίπαλο την Λειψία, τα πήγε περίφημα στους ομίλους, όμως αυτό το χαρακτηριστικό δεν επιβεβαιώθηκε απέναντι στην απροσπέλαστη και νοητά προετοιμασμένη Βιγιαρεάλ του Έμερι.

Η σωστή διαχείριση του Έμερι και οι κατάλληλες λύσεις

Το ύψιστο πρόβλημα το συναντά κανείς στις ελάχιστες ευκαιρίες που έφτιαξε το σύνολο του Νάγκελσμαν στην αντίπαλη εστία του Ρούλι. Ακόμη κι αν η Βιγιαρεάλ αγωνίστηκε με διπλή άμυνα ζώνης και δύο μόνο προωθημένους, η κάποτε επικίνδυνη Μπάγερν δεν θα είχε πρόβλημα να διασπάσει οποιαδήποτε άμυνα. Πλέον η χλιαρή της έκδοση δεν το επιβεβαιώνει, καθώς αρκείται σε ανούσιες ευκαιρίες. Η Βιγιαρεάλ παραδόξως απείλησε τόσο, όσο απειλήθηκε από την πιο φλύαρη αγωνιστικά Μπάγερν. Σίγουρα εκτιμώντας τις συνθήκες του αγώνα, κατανοούμε ότι οι ρόλοι και των δύο ομάδων ήταν προκαθορισμένος. Η Μπάγερν ως ισχυρή στο χρέος κυνηγιού μιας ανατροπής, ενώ το Κίτρινο Υποβρύχιο με την ύψιστη προσοχή να διατηρηθεί ο ρυθμός σε χαμηλά επίπεδα. Και λογικά έπραξε η μεριά του Έμερι, έχοντας επίγνωση της κατάστασης που θα αντιμετώπιζε. Οπότε με ομοψυχία και συμπαγές σύνολο, κατέστησε την Βιγιαρεάλ σε ένα οχυρωμένο στρατόπεδο για αποκρούσεις επιθέσεων από κάθε σημείο.

Βέβαια, για να το κατορθώσει ο αξιέπαινος Έμερι παρέταξε σύνθεση με καθαρά χαφ στο χώρο του κέντρου, αφήνοντας σε δεύτερο πλάνο τους ακραίους επιθετικούς, το οποίο μάλιστα του βγήκε στο τέλος. Θαυμάσαμε για άλλη μία φορά την πρωτοφανή αξία του Πάου Τόρες, ένα παιδί συνεπές στην ποιότητα που απαιτείται για έναν σύγχρονο σέντερ μπακ. Με ηρεμία υποδεχόταν την μπάλα στα πόδια, δίχως φόβο, αφήνοντας το δύσκολο μαρκάρισμα του Λεβαντόφκσι στον βετεράνο Αλμπιόλ. Ανάμεσα στα ανασταλτικά του χαφ, υπήρχε ο Λο Τσέλσο, ο οποίος έλεγχε τον χώρο και μπάλα για πιθανότητα κάθετης πάσας. Ποδόσφαιρο πρωτοβουλίας δεν υπήρχε στην ατζέντα του Έμερι, γνώριζε και ο ίδιος ότι μέσω της Βιγιαρεάλ θα παρουσιάσει διαφορετική εκδοχή από εκείνη της Σεβίλλη με τα τρία διαδοχικά Europa League. Το ρόστερ είναι ειδικά διαμορφωμένο για παιχνίδι υπομονής και ρόλο αουτσάιντερ. Την μελετήσαμε ως ομάδα και στη δική της περσινή κατάκτηση με τον ίδιο αρχιτέκτονα στο τιμόνι, τον Έμερι.

Μπορεί ως προπονητής να χλευάστηκε από εκείνο το υπερβολικό σκορ (6-1) της Μπάρτσα έναντι της Παρί το 2017, όμως σε καμία περίπτωση δεν είναι τυχαίος προπονητής. Οι προβολείς πάνω του δεν σταμάτησαν ούτε σε εκείνον τον αποκλεισμό των Παριζιάνων, ούτε στο χλωμό του πέρασμα από το προβληματικό περιβάλλον της Άρσεναλ. Με τα επιτεύγματα της Βιγιαρεάλ υπενθυμίζει την πιστότητά τους στις διακρίσεις.

Απώθηση προξενεί η αγωνιστική εικόνα των Βαυαρών

Από πλευράς Βαυαρών αποκομίσαμε μια πικρή γεύση από τη φετινή θητεία του Νάγκελσμαν, καθώς αναμέναμε το ίδιο επιθετικό ποδόσφαιρο με πρωτόγνωρη πίεση, όπως θαυμάσαμε επί εποχή Φλικ. Ωστόσο, διαψεύστηκαν οι αρχικές εκτιμήσεις, ενώ και οι ποιοτικές μονάδες του ρόστερ δεν βρίσκονται στην επιθυμητή κατάσταση. Οι Βαυαροί μέχρι και πρότινος έβρισκαν λύσεις τόσο από τον άξονα, όσο και από τις πλευρές τους, με τον Λεβαντόφσκι να μετουσιώνει αυτήν την ασφυκτική υπεροχή σε γκολ. Όλα τα προαναφερθέντα στοιχεία δεν υφίστανται ως ένας μπούσουλας στο σύνολο του Νάγκελσμαν, καθώς για διάφορους λόγους λείπει και η ταχυδύναμη των Κίμιχ και Ντέιβις στις πτέρυγες. Λίγο η μακρά αποχή του νεαρού Καναδού, λίγο η μετατόπιση του Κίμιχ στο κέντρο, σίγησαν την έντονη δράση τους στα άκρα.

Την απληστία ο Νάγκελσμαν τη πληρώθηκε ακριβά, καθώς μετά την κλήρωση μίλησε για ευκολίες στο δρόμο προς τα ημιτελικά. Συνεπώς, η επιφανειακή του προσέγγιση αποδείχθηκε περίτρανα μέσα από τον αποκλεισμό της Μπάγερν, η οποία όπως όδευε η αγωνιστικά ήταν εντέλει φυσιολογική εξέλιξη των πραγμάτων. Το παραμύθι λοιπόν, συνεχίζεται για το Κίτρινο Υποβρύχιο, μία ομάδα που εκπροσωπεί πόλη 50.000 μόλις κατοίκων. Ένα παράδειγμα – μία εξαίρεση του κανόνα – ανάμεσα στον ακραίο ανταγωνισμό μεταξύ πλουσίων συλλόγων.